ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 7 – บทที่ 8

“ชั้นสี่นี่เป็นพื้นที่ของท่านคอนสแตนตินทั้งหมดเจ้าค่ะ” ไอริสรายงานเมื่อเดินผ่านห้องต่างๆ ที่บานประตูปิดสนิท “…ท่านปรับเป็นห้องทำงานเล็ก ห้องทำงานใหญ่ ห้องประชุม ห้องหนังสือ ห้องชมภาพยนตร์…ชั้นนี้มีห้องชุดสี่ห้อง แต่ละห้องก็กระจายไปตามมุมทั้งสี่ของปราสาท…ส่วนห้องชุดที่เป็นห้องของท่านกับคิริอาเพลงพิณอยู่ด้านที่เรากำลังไปกันนี่แหละเจ้าค่ะ อยู่เหนือจุดที่เป็นหน้าผาพอดี พอมองออกนอกหน้าต่างจะเห็นวิวมหาสมุทรและพระอาทิตย์ขึ้น สวยงามมากเจ้าค่ะ”

เพลงพิณยิ้มแห้งๆ ทำหน้าเออออไปกับอีกฝ่ายด้วย…เซ็งนิดๆ ที่ต้องอยู่ใกล้ท่านเคานต์แดร็กนั่น …เดินกันมาตามทางเดินยาวครู่หนึ่ง ทั้งสามก็มาหยุดที่หน้าห้องที่อยู่มุมสุด ไอริสส่งยิ้มและเปิดประตูไม้หนาหนักสีเข้มเข้าไปก่อน

“โอ้…” เพลงพิณร้องอุทานเบาๆ เมื่อก้าวเท้าตามไอริสเข้ามา ตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศด้านในห้องที่อบอุ่นด้วยแสงไฟสีทองอย่างที่สุด ห้องนี้ลักษณะการใช้สอยคงเป็นห้องนั่งเล่น ที่พื้นมีพรมผืนใหญ่ทอลวดลายแปลกตาสีน้ำเงิน ดำ แดง และทอง ประตูสองบานคู่เปิดอ้าไปสู่ระเบียงกว้างขวางที่เห็นวิวผืนน้ำสีน้ำเงินเข้มที่จวนจะเป็นสีดำเพราะความมืดอยู่ลิบๆ ลมกระโชกเข้ามาจนผมเป็นลอนๆ ปลิวระใบหน้า เพลงพิณมองไปรอบๆ ห้องอย่างรู้สึกเบิกบาน ออกแบบนั่นนี่ในใจให้วุ่นวายไปหมด

“นั่นบันไดอะไรจ๊ะ” เพลงพิณชี้ไปยังบันไดเวียนทำจากเหล็กหนาที่อยู่มุมห้อง ซึ่งทอดสูงขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง

“ทางลัดขึ้นหอคอยเจ้าค่ะ”

ในใจเพลงพิณร้องวี้ดว้าวคึกคัก…เธอแทบรอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหว อยากลงมือสำรวจให้ทั่วเต็มทีแล้ว อีกไม่นานเธอคงพบห้องลับที่คาใจมาตลอดสองปี หญิงสาวตัดใจกับหอคอยก่อนจะเดินลึกเข้ามาในห้องแล้วก็พบประตูอีกบานหนึ่ง

“อ๋อ ประตูนี้เปิดไปสู่ห้องท่านคอนสแตนตินกับคิริอาไงเจ้าคะ ข้างๆ ยังมีห้องอีกห้องหนึ่ง เป็นห้องว่างที่ประตูถึงกัน…เอ่อ เอวานน่ะเจ้าค่ะ รับคำสั่งจากคุณท่านโซเฟียมาจัดห้องให้คิริอาเพลงพิณพักอยู่ในห้องนอนใหญ่เลย…ไม่ทราบว่าคิริอาอยากใช้ห้องเล็กเป็นห้องนอนสำรองไหมเจ้าคะ ดิฉันจะได้จัดให้”

เธอคิดว่าไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าคนที่รักกันจะอยากห่างกันบางเวลาและมีโลกส่วนตัวบ้าง ก็เลยตอบไปสบายๆ “อยากจ้ะ…เอ้อ บางคืนคุณคอนเขาทำงานดึกน่ะ เขากลัวจะรบกวนฉัน…มีห้องพักผ่อนอีกห้องหนึ่งก็ดีเหมือนกัน”

ทั้งสามเดินเข้ามาในห้องนอนของคอนสแตนติน เพลงพิณสัมผัสได้ถึงความเป็นตัวตนของเขาที่อบอวลอยู่ในห้องนี้ ทั้งความเคร่งขรึม เงียบสงบ เย็นชาคละเคล้ากับเดียวดาย หญิงสาวมองช่องประตูที่เปิดออกสู่ระเบียงกว้างที่เห็นเพียงเวิ้งอากาศเหนือหน้าผา…หญิงสาวห่อไหล่นิดๆ หันมาสนใจกับหัวหน้าแม่บ้านที่รายงานถึงประตูอีกสองบานที่อยู่ในห้อง บานที่อยู่ตรงมุมห้องจะเปิดไปสู่ห้องอาบน้ำและห้องแต่งตัว ส่วนบานตรงหน้าเธอเป็นบานที่เปิดไปสู่ห้องนอนสำรอง เพลงพิณยิ้มและรีบเปิดสำรวจ

“แหม เหมาะเลย…ไอริสจัดห้องให้ฉันด้วยนะ” หญิงสาวสั่งการ รู้สึกชอบใจกับเตียงสี่เสาหลังใหญ่ที่อยู่กลางห้องจับใจ ไม้สีน้ำตาลแดงแกะลวดลายเครือเถาละเอียดยิบ เสาเตียงทั้งสี่แกะสลักเป็นรูปเทวดาน้อยตัวอ้วนกำลังถือเครื่องดนตรี ช่อดอกไม้ แก้วไวน์ และผลแอปเปิ้ล…นี่ถ้ามีที่นอนนุ่มๆ ผ้าปูฟูๆ สีพีชหรือชมพูและมีม่านรอบเตียงพลิ้วๆ คงดูไม่ต่างจากเตียงเจ้าหญิง…เพลงพิณหันไปขอสิ่งที่ต้องการกับแม่บ้านทันที

ไอริสรับคำ ก่อนจะแนะนำเสียงเกรงใจ “คิริอาเดินทางมาเหนื่อยๆ ให้อันน่าช่วยอาบน้ำนะเจ้าคะ… พรุ่งนี้ไอริสจะจัดการเรื่องห้องนอนสำรองให้เจ้าค่ะ”

ครอบครัวพิริยศิลป์ชอบแสดงออกทั้งคำพูดและการสัมผัส เพลงพิณจึงตรงเข้าไปบีบมือแม่บ้านเบาๆ “ขอบคุณมากจ้ะไอริส…แหม เพิ่มฉันกับทีมอีกหกคนมาอยู่ด้วย ไอริสคงวุ่นวายแย่เลย”