ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 9 – บทที่ 10

บทที่ 10…เงาปัญหา

ตีสามแล้วแต่ดอร์เซียเพิ่งกลับถึงบ้าน เรือนร่างระหงที่อยู่ในชุดเดรสสีดำปักคริสตัลดูเย้ายวนโฉบเฉี่ยวเซไปมาน้อยๆ ขณะเดินเข้ามาในห้องรับแขกของคฤหาสน์ ดวงตาสีฟ้าฉ่ำชื้นที่เพิ่งหยุดหลั่งน้ำตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าในห้องที่หรี่ไฟไว้สลัวๆ ที่เธอคิดว่าควรว่างเปล่ากลับมียายและแม่นั่งรออยู่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง

มาเรียผู้เป็นแม่เปิดฉากขึ้นอย่างไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว “ดาเน่…ทำไมเหลวไหลแบบนี้ นี่มันตีสามแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้มีนัดคุยละครเรื่องใหม่ไม่ใช่เหรอ”

ดอร์เซียเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟา ความเข้มแข็งที่คิดว่ารวบรวมได้แล้วก่อนลงจากรถแตกกระจายไม่มีเหลือ หญิงสาวปิดหน้าแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น

สวิตช์ไฟดวงกลางห้องถูกกดเปิดจากมือของโซเฟียทันทีที่เธอได้ยินเสียงร้องไห้ของหลานสาวสุดที่รัก แล้วทั้งผู้เป็นยายและผู้เป็นแม่ก็ต้องยกมือขึ้นปิดปาก เมื่อใบหน้าสวยงามของผู้เป็นดวงใจทั้งซีดเซียว มีรอยคราบน้ำตาเป็นทางยาวเห็นได้ชัดจากเครื่องสำอางที่ถูกชะล้าง ดวงตาคมมีเสน่ห์น่ารักแดงช้ำเลอะไปด้วยคราบมาสคาร่า

“ยายดาเน่…เกิดอะไรขึ้น ลูกเป็นอะไรไป บอกแม่ซิ” มาเรียรีบปราดไปหาพร้อมกับคาดคั้น

ดอร์เซียสะอื้นอย่างปวดร้าว ต้องใช้เวลาอีกครู่หนึ่งกว่าจะเปล่งคำพูดออกมาได้ “มาร์ค…หนูไปหามาร์คมา แล้วเขา…” หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้า พูดต่อไม่ออก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันร้ายแรงมากจนแทบไม่อยากให้แม่กับยายรู้

โซเฟียอึ้งไปเมื่อหลานเอ่ยชื่อคนที่ควรจะอยู่ห่างที่สุด…ทำไมหลานเธอถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ ทั้งที่ผู้ชายเลวนั่นเป็นฝ่ายสลัดทิ้ง ก็ยังเที่ยวไปวนเวียนหาเขาให้ตัวเองต้องทุกข์ใจ

“ยังจะไปหามันทำไมอีก ลืมแล้วหรือไง มันทำให้ครอบครัวเราหายนะยังไง…แกไม่ควรไปยุ่งกับผู้ชายคนนี้นะ คอนสแตนตินก็สั่งห้ามไว้แล้ว…นี่แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง” มาเรียด่าว่าเป็นชุด มือที่ลูบหลังลูบผมเป็นการปลอบเปลี่ยนเป็นเขย่าไหล่แบบบางจนสั่นไหว

ดอร์เซียหัวเราะเสียงขื่นๆ “แม่กับยายก็รู้กันดีอยู่ว่าสถานการณ์ของเรามันย่ำแย่แค่ไหน…หนูก็เลยไปขอร้องเขา พยายามทำให้เขาใจอ่อน ไหนๆ เราก็เคยมีความสุขด้วยกันมาก แต่…” หญิงสาวเริ่มสะอึกสะอื้นขึ้นมาอีกครั้ง “…เขา เขาช่างใจดำและเลวร้ายเหลือเกิน”

โซเฟียจับกระแสความเจ็บปวดและไม่คาดคิดจากคำพูดปนสะอื้นของหลานสาวได้ หญิงชราใจคอไม่ดี รีบปราดเข้าไปนั่งใกล้ๆ แล้วซักเสียงแข็ง “บอกยายมานะ ไอ้มาร์คนั่นมันทำอะไรหลาน เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า…”

น้ำตาเม็ดโตไหลลงมาตามใบหน้าเป็นทาง ส่งผลให้แม่และยายที่มองอยู่หัวใจเหมือนถูกบีบรัด แล้วก็แทบหัวใจหยุดเต้นเมื่อฟังประโยคต่อมา “…เขา…มาร์ค เขามีวิดีโอที่เรากำลังร่วมรักกัน เขาบอกว่าจะส่งลงอินเตอร์เน็ต ส่งไปให้พวกแท็บลอยด์ ถ้าเราไม่ให้คอนสแตนตินไปนัดพบกับเขาแล้วเคลียร์เรื่องหนี้สิน”

“ยายดาเน่…” สองเสียงของมาเรียและโซเฟียประสานกัน ก่อนที่คนเป็นแม่จะตรงเข้าไปทุบตีลูกสาวพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย “แกทำแบบนี้ได้ยังไง…แก ทำไมถึงทำให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพนี้ แม่กับยายก็ห้ามแกตั้งแต่แรกแล้วไม่ให้ไปยุ่งกับไอ้สารเลวนั่น บอกจนนับไม่ถ้วนว่ามันกำลังหลอกแกอยู่…ทำไม ทำไม” มาเรียสะอื้น “…แล้วแกยังไปมีอะไรกับมัน ซ้ำยังโง่ให้มันถ่ายไว้อีก”