ดอร์เซียปัดป้องมือของแม่ที่ทุบลงบนร่างอ่อนล้าของเธอไม่หยุด เธอเจ็บปวดไปหมดแล้วทั้งใจ แม่ยังมาซ้ำเติมด้วยการทำให้เธอเจ็บปวดทางร่างกายอีก “…หนูตกเป็นเหยื่อของทุกคนเลย” หญิงสาวตะโกน “…มาร์คมาคบหนูเพราะอยากทำลายคอนสแตนติน แต่หนูก็รักเขาและเขาก็ดีกับหนูมากจนหนูคิดว่าบางทีเขาอาจจะรักหนูขึ้นมาจริงๆ …เฮอะ แล้วใครให้พ่อฉวยโอกาสที่หนูกับมาร์คเป็นแฟนกันไปหน้าใหญ่มือเติบเล่นพนันไม่รู้จักประมาณตัวที่บ่อนของเขาล่ะ แล้วตอนนี้เป็นไง…ตอนนี้มันเป็นยังไง…หา?!” ยิ่งพูด ใบหน้าสวยคมก็บิดเบี้ยวด้วยอารมณ์โมโห คลุ้มคลั่ง
ดอร์เซียนึกไปถึงชายที่เคยทำให้เธอมีความสุขเหมือนอยู่ในสวรรค์และตอนนี้ก็ทุกข์ทรมานอยู่ในนรก…มาร์ค ซี เทตทำให้เธอซึ่งเคยคบหากับผู้ชายมาหลายคนรู้สึกหลงใหลรักใคร่อย่างสุดจิตสุดใจเป็นครั้งแรก ด้วยใบหน้าและเรือนร่างที่ราวกับเทพบุตรสักองค์มากกว่าเป็นชายมีเลือดเนื้อ เธอเดตกับเขาครั้งแรกก็ทานเสน่ห์เขาไว้ไม่ไหว ยอมมีสัมพันธ์กับเขาในคืนนั้นเอง และมันก็ทำให้เธอสุขจนแทบสำลัก ช่วงที่คบหากันเธอก็ยิ่งดิ่งลึกลงในเสน่ห์เขา ทั้งการเอาอกเอาใจ วาจาหวานหู และของขวัญดีๆ ที่ประเคนให้ไม่อั้น…เธอชอบไปกาสิโนของเขา ทั้งที่ย่านหรูที่เขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ หรือบนเรือสำราญลำมหึมาที่จอดนิ่งอยู่ในทะเลอีเจียน เธอมักไปตั้งแต่หัวค่ำ เฝ้าคลอเคลียเขาไม่ห่าง หลังจากนั้นก็มีสัมพันธ์ร้อนแรงด้วยกันไม่หยุดหย่อนและกลับมาบ้านในเวลาเที่ยงของอีกวัน เป็นอย่างนี้เสมอจนเธอแทบไม่ได้เจอคนในบ้าน ไม่ได้ทำงานทำการ…แต่แล้วทุกอย่างก็จบลงภายในสองเดือนด้วยคำอธิบายง่ายๆ ว่าเขาเบื่อเธอแล้ว…ดอร์เซียใจแทบขาดในตอนนั้น รับความจริงไม่ได้ว่าอยู่ๆ อะไรๆ ที่เป็นไปได้ด้วยดีจะสะบั้นลงด้วยเหตุผลง่ายๆ ข้อเดียว…ตอนเช้าวันนั้นเขายังปรนนิบัติเธอบนเตียงด้วยการนวดน้ำมันหอมหลังอาบน้ำด้วยกันอยู่เลย…เขาช่างเย็นชาเหลือเกิน แต่เธอก็ลุ่มหลงเขาอย่างยิ่ง
นึกไม่ถึงการเลิกกับเขาไม่ใช่สิ่งเลวร้ายที่สุดที่ต้องเผชิญเพราะหลังจากนั้นมาร์คก็ส่งคนมาทวงหนี้ที่พ่อของเธอไปสร้างไว้ที่กาสิโนของเขาจำนวนมหาศาลโดยไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่เคยมีร่วมกัน ครอบครัวของเธอยอบแยบเต็มที ไม่มีเงินจะจ่ายคืนได้แม้แต่หนึ่งในสิบส่วน แม่กับพ่อเธอไปขอยืมเงินคอนสแตนติน เขาก็ปฏิเสธที่จะให้ถ้าไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ซ้ำความคิดที่จะได้แต่งงานกับเขาก็ล้มเหลวเพราะนังผู้หญิงเอเชียนั่น…พอคนของมาร์คเร่งทวงเงินหนักเข้า เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น พาตัวเองที่ถูกสลัดรัก ถูกกระทำเหมือนสิ่งไร้ค่า บากหน้าไปขอความเห็นใจจากเขา คิดไม่ถึงว่ามาร์คจะเป็นผู้ชายไร้หัวใจ ไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้ขนาดนี้
โซเฟียใบหน้าซีดขาว มองหลานสาวที่นั่งน้ำตานองหน้าอย่างทุกข์ใจ ยังไงก็ตามจะต้องไปหาเงินจำนวนนั้นมาให้ได้ แต่พอคิดถึงคนที่จะช่วยได้ เธอกลับยิ่งอัดอั้น
มาเรียพูดขึ้นในสิ่งที่แม่ของเธอกำลังคิดอยู่ “แล้วเราจะหาเงินมาจากไหนเป็นล้านๆ ยูโร ไอ้คอนสแตนตินใจดำนั่นหาเงินได้เดือนละเป็นสิบๆ ล้าน แต่กระเด็นมาถึงพวกเราไม่เท่าไหร่ ฌองไปขอความช่วยเหลือมันก็ปฏิเสธ บริษัทกำลังจะปิดตัวลง เงินชดเชยที่จะจ่ายให้พนักงานก็ยังไม่พอ บ้านที่โพรวองซ์ อพาร์ตเมนต์ที่ปารีส กับชุดเครื่องเพชรก็คงต้องเอาออกมาขายจนหมด คราวนี้ฉาวโฉ่กันไปทั้งวงสังคมแน่…” มาเรียยกมือขึ้นบีบขมับ ก่อนจะพูดต่อเสียงระโหย “…เราคงต้องขอความช่วยเหลือจากคอนสแตนติน เราต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง เราไม่มีทางเลือกอื่น ยังไงเราก็ต้องบอก…”
โซเฟียไม่เห็นด้วย “ถ้าเราบอกคอนสแตนตินไป เรื่องต้องบานปลายแน่ เขาคงโกรธกับการกระทำของพวกเรามาก นิสัยไม่แคร์ใคร ไม่เห็นแก่ใครอย่างนั้น คงจะตัดความช่วยเหลือ ไม่ดูดำดูดีพวกเราอีกต่อไป บริษัทของฌองล้มแล้วแบบนี้ เราจำเป็นต้องหาหลักยึดไว้ อย่าทำให้คอนสแตนตินโกรธ…อีกอย่างคนอย่างคอนสแตนตินไม่ยอมให้ใครมาแบล็กเมล์หรอก…เขาจะต้องไปเผชิญหน้าและแก้แค้นมาร์ค เทต แล้วเราจะมั่นใจได้ยังไงว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่มีรูป มีคลิปอัปยศออกมาให้อับอายยิ่งกว่าหมดเนื้อหมดตัวอีก…”
คราวนี้ดอร์เซียกับมาเรียกอดคอกันร้องไห้ หากโซเฟียยังมีสติ นิ่งคิดอะไรครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“เราคงต้องพึ่งยอร์โก้เสียแล้ว…”
“คุณยาย” ดอร์เซียอุทาน
