ยอดหญิงเซียนเครื่องหอมเล่มห้า บทที่สอง

หร่วนอวี้ขมวดคิ้ว

เห็นเครื่องบรรณาการบนเรือห้าลำนี้ถูกตรวจนับจนครบแล้ว แต่ก็ไม่มีตัวอย่างเครื่องหอมอย่างที่คาดเอาไว้ อารมณ์ของหร่วนอวี้แค่คิดก็พอรู้ได้ เขามองสีท้องฟ้าด้านนอกแล้วหันมองหีบที่เหลืออีกสองใบ ก่อนจะเข้าไปปิดฝาหีบใส่ปะการังที่ฉินต้าหลงกำลังชื่นชมอยู่พลางหันไปสั่งการ “ตรวจนับต่อไป”

ถูกหักหน้าต่อหน้าทุกคน ฉินต้าหลงก็มีสีหน้าเคร่งเครียด ริมฝีปากเขาขยับแต่ไม่มีเสียงอะไรลอดออกมา ผ่านไปครู่ใหญ่เขาก็หมุนตัวไปยืนด้านข้างมองพวกหร่วนอวี้อย่างเย็นชา

หีบอีกใบถูกเปิดออก ในนั้นคือไข่มุกโมราหลากสี มีองครักษ์เข้าไปใช้มือพลิกดู พลิกไปถึงก้นหีบก็ล้วนเป็นเงินทั้งหมด ไม่อาจใส่เครื่องหอมปนไว้ได้เลย

หร่วนอวี้รู้สึกสิ้นหวังอยู่บ้าง เขายืนอยู่หน้าหีบใบสุดท้ายพลางครุ่นคิดอย่างหนัก หากในหีบใบนี้ยังไม่มีอีก เช่นนั้นวันนี้เขาก็เสียแรงเปล่าแล้ว

แต่ว่าหากไม่ใช้เรือหลวงนี้แล้ว หลีจวินยังจะใช้วิธีใดได้อีกในการขนส่งเครื่องหอมที่เตรียมสำหรับงานพระราชพิธีอภิเษกขององค์หญิงหมิงอวี้…

เขาส่ายหน้า คิดไม่ออกเลยว่ายังมีโอกาสอะไรที่ดีกว่านี้ให้หลีจวินใช้อีก หากเขาเป็นหลีจวินก็จะเลือกเรือบรรณาการเป็นอันดับแรกเช่นกัน ในความคิดพลันเห็นภาพตอนเช้าที่ขึ้นเรือมา ทั้งความว้าวุ่นในดวงตาของฉินต้าหลง เขาบอกกับองครักษ์ที่ลูบหมัดไปมาในทันใด “เปิดออก…”

เสียงพึ่บพั่บดังขึ้น หีบใบสุดท้ายถูกเปิดออกในทันที

“สวรรค์! นี่มันอะไรกัน” ตรวจนับมาทั้งวันจนชินชาแล้ว ทว่าเมื่อเห็นเจดีย์งามทรงสามเหลี่ยมที่ใช้ผลึกแก้วกลมเรียงต่อกันจนส่องประกายระยิบระยับอยู่ภายใต้แสงเทียนแล้ว ทุกคนก็พากันส่งเสียงชื่นชมกันอย่างอดไม่ได้ องครักษ์ที่มือถือสมุดรายชื่อเครื่องบรรณาการต้องตะโกนพูดออกมา “…นี่ก็คือเจดีย์ผลึกแก้วที่ลือกันว่าสามารถกันสิ่งชั่วร้ายได้!”

หร่วนอวี้ลืมความรำคาญใจไปทันที เขาย่อตัวลง เพิ่งจะยื่นมือออกไปก็เห็นทหารชุดดำนายหนึ่งรีบวิ่งขึ้นเรือมา

“ใต้เท้า…” ทหารชุดดำเรียกทีหนึ่ง แล้วขยับเข้าใกล้หูหร่วนอวี้ พูดด้วยเสียงที่ได้ยินกันเพียงสองคน “ข่าวลับจากคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วแจ้งว่าสองวันนี้ตระกูลหลีนอกจากสกัดเครื่องหอมในงานพระราชพิธีอภิเษกขององค์หญิงหมิงอวี้แล้ว อาจารย์ไป๋ยังนำคนทำเครื่องหอมชุดใหญ่ทั้งวันทั้งคืน แต่เป็นเครื่องหอมอะไร แล้วใช้สำหรับอะไรนั้น ปรมาจารย์กู่ที่กำลังพักฟื้นอยู่ก็ไม่รู้แน่ชัด…”

หร่วนอวี้ตกใจลุกพรวดขึ้นมา “เหตุใดเพิ่งมารายงาน”

“ปรมาจารย์กู่เพิ่งได้ข่าว นางส่งคนมารายงานจึงได้รู้ขอรับ” องครักษ์พูดอย่างระมัดระวัง สายตาเหลือบไปทางฉินต้าหลงที่มองเจดีย์ผลึกแก้วราวกับอยากได้มาครอบครองเสียงเองแล้วพูดเสียงเบาว่า “องครักษ์ที่จับตาดูร้านหลีจี้มาบอกว่าพลบค่ำวันนี้ตระกูลหลีลอบขนสินค้าชุดหนึ่งออกไป เพิ่งจะออกจากเมือง”

“อะไรนะ!” หร่วนอวี้ตะคอกออกมา