ทดลองอ่าน ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม เล่ม 7 ตอนที่ 4

เมื่อดึงสติคืนมาแล้ว หลิ่วเฟิ่งจึงกุมมือหลิ่วอู่เต๋อ “พี่พูดถูก ตำราวิชาปรุงเครื่องหอมตระกูลเว่ยอยู่ในมือนางแน่นอน นางก็คือลูกสาวของอัครเสนาบดีมู่…มู่หวั่นชิว!” หลิ่วเฟิ่งเสียงสั่น ในดวงตาส่องประกายวาววับราวกับภูตผียามค่ำคืน “อาเฟิ่งเคยได้ยินพี่สามพูดว่าไป๋ชิวเริ่มแรกปรากฏตัวที่เมืองผิงเฉิง ตอนนั้นนางยังเป็นแค่เด็กสาวเสื้อผ้าเก่าขาดอยู่เลย!”

เมืองผิงเฉิงอยู่ใกล้กับเขาไหวอินที่ลือกันว่ามู่หวั่นชิวหายตัวไปมากที่สุด นางคงหลบหนีมู่จงไปที่นั่นคนเดียวอย่างแน่นอน!

“อาเฟิ่งพูดไม่ผิด!” หลิ่วอู่เต๋อพยักหน้า “น้อยครั้งนักที่นางจะออกมาพบหน้าผู้คน และนางก็จะคลุมหน้าด้วยผ้าดำผืนบางอยู่ตลอด คงเป็นเพราะกลัวคนอื่นจะจำได้ว่านางคือลูกสาวของอัครเสนาบดีมู่!”

“ข้าจะไปบอกพี่สาม!” หลิ่วเฟิ่งก้าวเท้าเดินออกไปทันที

จินตนาการถึงตอนที่หร่วนอวี้รู้ว่ามู่หวั่นชิวเป็นลูกสาวของศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้แล้ว เขาจะต้องฆ่านางด้วยตนเองอย่างแน่นอน หลิ่วเฟิ่งพลันรู้สึกว่าเลือดในกายเดือดพล่าน

นางเกลียดแค้นมู่หวั่นชิวมาก

ไม่เพียงเพราะอีกฝ่ายแย่งชิงคนในใจนางไป ยิ่งไปกว่านั้นในฐานะสองสะคราญแห่งวงการปรุงเครื่องหอม มู่หวั่นชิวอยู่เหนือกว่านางทุกอย่าง ที่ที่มีมู่หวั่นชิว นางหลิ่วเฟิ่งก็มักจะอับแสง เป็นได้เพียงตัวประกอบไปตลอดกาล!

“อาเฟิ่งช้าก่อน” หลิ่วอู่เต๋อดึงตัวนางไว้

“ท่านพ่อ…”

เห็นดวงตาบวมแดงของนางคู่นั้นแล้ว หลิ่วอู่เต๋อก็ถอนหายใจ “อาเฟิ่งไม่ต้องใจร้อนเช่นนี้ ช้าไปอีกหนึ่งวันไป๋ชิวก็หนีไม่รอดเช่นกัน พวกเราต้องคิดวางแผนระยะยาวเสียก่อน” ในเมื่อรู้ความลับยิ่งใหญ่นี้แล้ว เขาก็ต้องเตรียมแผนให้ดี เพื่อเป็นการรับรองว่าจะโจมตีเข้าเป้าในครั้งเดียว

คิดแล้วก็ถูก หลิ่วเฟิ่งจึงพยักหน้า

สองแก้มแดงเรื่อราวดอกมั่นถัวหลัวเบ่งบาน นางทั้งสดใสและงดงาม

มีฐานะเป็นลูกสาวขุนนางต้องโทษยังกล้าประมาทเช่นนี้อีก คราวนี้มู่หวั่นชิวจะต้องตายแน่นอน!

หร่วนอวี้เดินกลับจวนผู้บัญชาการด้วยสภาพมิต่างจากศพตายซาก เขายังไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตนเองเพิ่งได้ยินมาเมื่อครู่

เป็นไปได้อย่างไร…

คนที่เขาเห็นเป็นบิดาบังเกิดเกล้ามาสิบกว่าปีกลับเป็นคนร้ายตัวจริงที่ทำให้เขาบ้านแตกสาแหรกขาด สิบกว่าปีมานี้เขากลับนับถือโจรเป็นพ่อ!

สิ่งนี้จะให้เขารับได้อย่างไร