ทดลองอ่าน เซียมซีทายรัก บทที่ 2

อาทิตย์ร้อนแรงดุจไฟ แผดเผาลามเลียผืนดิน

เซี่ยฟั่งวิ่งตามรถม้าอยู่พักใหญ่ ครึ่งชั่วยามผ่านไป หนึ่งชั่วยามผ่านไป รถม้าเริ่มวิ่งเร็วขึ้น ภายหลังเหมือนกลัวเขาตามไม่ทัน จึงจงใจผ่อนความเร็วรถม้าให้ช้าลง รอเขาใกล้เข้ามาจนเกือบจะถึงด้านหน้าแล้ว คนบังคับรถม้าก็สะบัดแส้เร่ง ให้เขาวิ่งไล่ตามอยู่ด้านหลังอีกครั้ง

หานกวงที่อยู่ในรถม้าคอยมองด้านหลังอยู่เป็นระยะ เห็นท่าทางสะบักสะบอมเช่นนั้นของเซี่ยฟั่งแล้วก็ขำจนท้องคัดท้องแข็ง

หลังจากหัวเราะอยู่นาน ก็พบว่าเซี่ยฟั่งยังคงตามติดรถม้า จู่ๆ เขากลับรู้สึกว่าคนผู้นี้ช่างน่ารำคาญ ตามอยู่นานขนาดนี้ก็น่าจะรู้แล้วว่าตนกำลังกลั่นแกล้งอยู่ เหตุใดจึงไม่รู้จักหยุดเสียหน่อยเล่า

หานกวงหมดอารมณ์เล่นงานอีกฝ่าย พลางกล่าวกับคนบังคับรถม้า “ไปหอชิงหง”

“แล้วพ่อบ้าน…”

“บังคับรถให้เร็วกว่านี้ เขาตามไม่ทัน เดี๋ยวก็กลับไปเอง” หานกวงคิดอย่างสบายอารมณ์ ต่อไปทุกครั้งที่ถึงเวลาเที่ยงก็เรียกเซี่ยฟั่งออกมา แล้วให้เขาวิ่งตามรถม้าหนึ่งชั่วยามไปเช่นนี้

อากาศร้อนถึงเพียงนี้ ช้าเร็วเขาก็ต้องไข้ขึ้นแน่ ควรให้เขาลำบากเสียบ้าง จะได้สำนึกว่าใครเป็นเจ้านาย

ภายภาคหน้าคนที่จะสืบทอดกิจการคือเขา มิใช่พี่ชายที่เป็นคนปัญญาอ่อน เซี่ยฟั่งคนนั้นจะกล้าล่วงเกินเขาได้เช่นไร

หานกวงคิดแล้วก็ผุดรอยยิ้มเย็นเยือก