ทดลองอ่าน เซียมซีทายรัก บทที่ 8

พอชุ่ยหรงไปแล้ว ไฉ่เยวี่ยก็วิ่งไปบอกเรื่องนี้กับสาวใช้คนอื่นๆ ว่าชุ่ยหรงที่ทุกคนไม่ชอบหน้าจะไม่อยู่ถึงสามเดือน

เถาฮวาเองก็ดีใจ นางเห็นอาเหม่าเอาแต่นั่งหันหลังทำอะไรไม่รู้อยู่ที่ขอบเตียง ไม่ขยับเขยื้อน นางก็กระโดดเข้าไปกล่าวพลางกลั้วหัวเราะ “อาเหม่า เจ้าได้ยินหรือยัง ชุ่ยหรงถูกหมัวมัวลากตัวไปแล้ว ใครใช้ให้นางทำถุงหอมปลอมกันเล่า คราวนี้ก็ดีแล้ว ไม่มีใครรังแกเจ้าอีก แต่ก็น่าแปลก ข้าจำได้ว่าดอกไม้ที่นางใส่แห้งจริงๆ เหตุใดจึงกลายเป็นดอกไม้สดไปได้”

“เป็นข้า…” อาเหม่ามีสีหน้าซีดขาว ริมฝีปากขาวจนแทบกลายเป็นสีม่วง อีกทั้งแววตาก็เลื่อนลอย นางกล่าวขึ้นอย่างนิ่งงัน “ข้าเป็นคนแอบเปลี่ยนดอกไม้ในถุงหอมของนางเอง”

เถาฮวานิ่งอึ้ง ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ เพียงเพราะนางไม่คาดคิดว่าอาเหม่าเป็นคนทำ ซ้ำยังคิดว่าทวยเทพกำลังช่วยเอาคืนแทนอาเหม่า

อาเหม่าพลันกำมือแน่น นี่นับเป็นครั้งแรกในชีวิตที่นางทำเรื่องชั่ว แต่เพราะอะไรถึงต้องทำเช่นนี้ นางเองก็ไม่รู้ และจำตัวเองในเวลานั้นไม่ได้ว่าทำเรื่องเช่นนี้ไปเพื่ออะไร

“เจ้ามิได้ทำผิด” เถาฮวานิ่งอึ้งก่อนได้สติ โผเข้ากอดนาง “อาเหม่าเจ้าไม่ผิด เพราะชุ่ยหรงกลั่นแกล้งรังแกกันเกินไป เจ้าแค่ตอบโต้ เจ้าไม่ผิด”

น้ำเสียงของนางหนักแน่นเหลือเกิน จนอาเหม่าฟังแล้วพลันรู้สึกแสบจมูก “เถาฮวา เจ้าไม่กลัวข้าหรือ”

“ไม่กลัว” เถาฮวายืนกรานอย่างจริงจัง “อาเหม่าไม่ทำร้ายใครโดยไร้สาเหตุ และยิ่งไม่มีทางทำร้ายข้าด้วย”

อาเหม่านิ่งอึ้ง ความรู้สึกผิดบาปในใจเหมือนจะหายไปกว่าครึ่งแล้ว เพราะตั้งแต่ที่สับเปลี่ยนดอกไม้แห้งในถุงหอมเมื่อคืน นางก็อกสั่นขวัญผวามาตลอด ซ้ำยังนึกเสียใจที่ทำเรื่องเช่นนั้น ทว่าเมื่อชุ่ยหรงถูกลงโทษให้ซักผ้าสามเดือน นางเองก็รู้สึกสาแก่ใจอยู่ลึกๆ เช่นกัน

อย่างน้อยในสามเดือนนี้ นางก็ไม่ต้องทนรับโทสะของชุ่ยหรงอีก

แม้เซี่ยฟั่งจะบอกแล้วว่าอีกฝ่ายจะไม่มาหาเรื่องนางอีก แต่ความรู้สึกปลอดภัยเช่นนั้น เซี่ยฟั่งเป็นคนมอบให้ เป็นความรู้สึกที่นางต้องรับมาจากผู้อื่น ทว่านางเติบโตมาด้วยการสังเกตสีหน้าผู้อื่นตั้งแต่เด็ก รู้ว่าสิ่งที่ทำด้วยตนเองจึงจะพึ่งพาได้มากที่สุด อุ่นใจที่สุด และยั่งยืนที่สุดแล้ว

ด้วยเหตุนี้นางจึงสับเปลี่ยนถุงหอมใบหนึ่งที่ชุ่ยหรงทำ เพียงแต่นางคิดไม่ถึงว่าถุงหอมใบนั้นจะถูกส่งไปอยู่ในมือของคนที่ร้ายกาจที่สุดในสกุลหาน

บางที…สวรรค์อาจกำลังลงโทษชุ่ยหรงก็เป็นได้