ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 3.2 #นิยายวาย

โหยวเหมี่ยววิ่งหลบไปมา ตะโกนด่าทอพลางวิ่งหลบหลังชั้นวางกระถางดอกไม้ โหยวเต๋อชวนกระชากชั้นวางกระถางล้มคว่ำดังโครมครามไม่หยุด โหยวเหมี่ยวตะโกนอีกว่า “ตอนเจ้าแต่งงานกับแม่ข้าก็แอบซ่อนคนไว้ข้างนอก เจ้าไม่รู้สึกผิดต่อแม่ข้าบ้างหรือ เจ้า…”

โหยวเต๋อชวนชูท่อนไม้ทำท่าจะฟาด โหยวเหมี่ยวรีบวิ่งไปหลบหลังหลี่จื้อเฟิง ทันใดนั้นก็มีคนผู้หนึ่งพุ่งปราดเข้ามาข้างกายโหยวเต๋อชวน รั้งมือเขาไว้พลางพูดหว่านล้อม คนผู้นั้นก็คือโหยวฮั่นเกอ

“ท่านพ่อ อย่าโมโหเลย ฟังข้าก่อน…”

โหยวเหมี่ยวไม่ด่าทอแล้ว ในสวนเละเทะวุ่นวาย กระถางต้นไม้แตกเกลื่อนพื้น โหยวฮั่นเกอพยายามพูดเกลี้ยกล่อมว่า “ท่านพ่อ ท่านพ่อ อย่าโมโหเลย”

โหยวฮั่นเกอยืนขวางอยู่หน้าโหยวเต๋อชวน ลอบส่งสายตาให้โหยวเหมี่ยวรีบๆ หลบไป สีหน้านางหวังดำคล้ำดูไม่ได้ โหยวฮั่นเกอเอ่ยว่า “น้องชาย เจ้ากลับไปพักก่อนเถอะ”

โหยวเหมี่ยวแค่นหัวเราะ ทราบดีว่าเป็นน้ำใจจอมปลอม จะปล่อยให้คนอย่างเจ้ามาห้ามทัพ? ขณะที่คิดจะพูดดักคอ ก็ยังนึกเรื่องฉีกหน้ากากอีกฝ่ายไม่ออก ทั้งสามคนยืนจังก้าอยู่ในสวน ในที่สุดนางหวังก็เดินเข้ามาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “เอาล่ะๆ สองพ่อลูกจะมีความแค้นอะไรกันนักหนา จากไปสามปีเพิ่งกลับมา ทำไมพอเจอหน้าก็ทะเลาะเบาะแว้งกันเสียแล้ว ท่านพี่ก็อย่าโมโหเลย โหยวเหมี่ยวเขา…”

ทว่าโหยวเหมี่ยวไม่รอให้นางพูดต่อก็ยกมือกระชากชั้นวางกระถางในสวนนอกห้องหนังสือล้มคว่ำ เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ต้นไผ่ล้ำค่า ต้นหางนางแอ่น ต้นเศรษฐีเรือนในหล่นแตกกระจายเกลื่อนพื้น ไม่รู้ว่ากระถางเคลือบราคาแพงแตกหักเสียหายไปกี่ใบ

โหยวเหมี่ยวหมุนตัวเดินจากไป

โหยวเต๋อชวนสูดลมหายใจอย่างหนักหน่วง ตวาดเสียงดังลั่นราวฟ้าผ่าด้วยความโกรธจัด

“เจ้าลูกอกตัญญู! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

โหยวเหมี่ยวเดินออกจากสวนหน้าห้องหนังสือไป จนกระทั่งมองไม่เห็นโหยวเต๋อชวนค่อยหยุดเท้า แต่โหยวเต๋อชวนก็เหมือนคนใบ้กินบอระเพ็ด ขมอยู่ในใจพูดไม่ออก

วันนั้นตอนเขาพาโหยวฮั่นเกอไปงานชุมนุมตระกูล ผู้อาวุโสในตระกูลล้วนคัดค้านเรื่องยกนางหวังขึ้นเป็นภรรยาเอก

หนึ่งเพราะยังไม่ได้ตบแต่งนางหวังอย่างเป็นทางการ สองเพราะการยกขึ้นเป็นภรรยาเอกเช่นนี้ โหยวฮั่นเกอย่อมต้องกลายเป็นทายาทไปโดยปริยาย

ทุกคนเห็นว่าควรให้โหยวฮั่นเกอเป็นแค่ลูกอนุ ภายหน้าแบ่งทรัพย์สินส่วนหนึ่งให้เขาก็พอ

ถ้าแต่งงานใหม่หลังภรรยาคนแรกตายแล้วค่อยยกขึ้นเป็นภรรยาเอก เรื่องอื่นยังพูดง่าย เพราะโหยวเหมี่ยวยังคงเป็นบุตรคนโตเช่นเดิม แต่จู่ๆ จะยกนางหวังเป็นภรรยาเอกเช่นนี้ โหยวฮั่นเกอก็ต้องกลายเป็นบุตรคนโตแทน โหยวเหมี่ยวกลับต้องมาเชื่อฟังโหยวฮั่นเกอ ลำดับย่อมกลับตาลปัตรวุ่นวาย

ทว่าโหยวเต๋อชวนไม่เคยสนใจกฎเกณฑ์มาตั้งแต่สมัยยังหนุ่ม เขากับโหยวเหมี่ยวล้วนมีนิสัยดื้อดึงหัวรั้น เมื่อเชื่อมั่นในสิ่งใดแล้วไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆ