ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 5.2 #นิยายวาย

เช่นนี้ก็ดี หนึ่งคือไม่ต้องกลัวคนขโมย สองจะได้เอาไว้เก็บข้าวของมีค่า

โหยวเหมี่ยวขนของที่อยู่ข้างในออกมา แล้วเอาถุงเงินที่โหยวฮั่นเกอมอบให้ใส่เข้าไปรวมกับเงินหนึ่งร้อยตำลึงในหีบเงิน แล้ววางหีบเงินใบเล็กไว้ในหีบเหล็กใบใหญ่ จากนั้นไปหยิบกุญแจจากรถม้ามาคล้องหีบ เสียงกลอนลั่นดังกริ๊ก

มีกุญแจสองดอก ตนเองเก็บไว้ดอกหนึ่ง ส่วนอีกดอกมอบให้หลี่จื้อเฟิง

วันหน้าต้องเลี้ยงสุนัขไว้เฝ้าบ้านสักตัว โหยวเหมี่ยวคิดในใจ ถ้ารู้แต่แรกคงสั่งให้หลี่จื้อเฟิงซื้อสุนัขกลับมาด้วยสักตัวแล้ว

“คุณชาย…” เสียงตะโกนของหลี่จวงดังมาจากข้างนอก

“เข้ามาสิ” โหยวเหมี่ยวปัดฝุ่นบนตัวแล้วเดินออกไป “ช่วยขนหีบในรถเข้ามาให้ข้าที”

หลี่จวงกับจางเอ้อร์เดินเข้ามา จางเอ้อร์มองไปรอบๆ แล้วแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา “คุณชายจะอยู่ที่นี่หรือ”

โหยวเหมี่ยวรู้ดีว่าพวกเขาคงคิดไม่ถึง แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้น จากความคิดของคนทั่วไป คุณชายน้อยที่ได้รับการปรนนิบัติพัดวีมาอย่างดีอาจจะอยู่ได้แค่คืนเดียวแล้วรีบเก็บข้าวของกลับปราสาทเขาปี้อวี่ก็เป็นได้

“ช่วยไม่ได้” โหยวเหมี่ยวพาพวกเขาไปขนของจากรถม้า “พ่อไม่รักแม่ไม่เอ็นดู ในบ้านยังมีพี่ชายอีกคน ทรัพย์สมบัติย่อมมาไม่ถึงข้า”

ทั้งสองคนมองสบตากันแล้วรับหีบมา โหยวเหมี่ยวไม่ได้ปิดบังพวกเขา กลับย้อนถามว่า “เรื่องพวกนี้พวกเจ้าคงเคยได้ยินมาก่อนกระมัง”

“เคยได้ยินมาบ้างขอรับ” จางเอ้อร์ตอบ

หลี่จวงส่งสายตาให้จางเอ้อร์ ทั้งสองคนช่วยกันยกหีบเข้าไปในบ้าน

“ทุกอย่างก็ต้องพึ่งตัวเอง” โหยวเหมี่ยวเอ่ย

หลี่จวงยิ้มแล้วกล่าวว่า “น้องชายที่ติดตามคุณชายมา ข้าว่าเขาเป็นคนใช้ได้”

“ใช่ ยังดีที่มีเขา” โหยวเหมี่ยวกลับไปที่เรือนใหญ่ เปิดหน้าต่างทั้งหมด แสงตะวันสาดส่องเข้ามาทั้งสองทางทำให้ข้างในสว่างขึ้นไม่น้อย เครื่องเรือนที่มีฝุ่นเกาะหนาก็ไม่ได้มืดทึบอีก

“เครื่องเรือนไม่มีใครขโมยเลยหรือ” โหยวเหมี่ยวถามด้วยความประหลาดใจ

“ใครจะวิ่งมาขโมยของในสวนเสิ่น” หลี่จวงตอบยิ้มๆ

“ที่นี่กลางคืนไม่ต้องลงกลอน ของตกข้างทางไม่มีใครเก็บ* อย่างนั้นหรือ มา ช่วยกันขนไม้ผุๆ พวกนี้ไปทิ้งที”

โหยวเหมี่ยวชอบเตียงในห้องนอนใหญ่มาก แค่เตียงหลังเดียวก็มีราคาไม่น้อยแล้ว แม้ว่าสีสันของลายแกะสลักจะหลุดลอกไปแล้ว แต่แค่ทาสีใหม่ก็กลับเป็นเหมือนเดิม เหนือเตียงมีแสงลอดเข้ามาได้ มุ้งที่ห้อยแขวนขาดวิ่นหมดแล้ว แต่เปลี่ยนม่านใหม่ ผ้าปูผ้านวมใหม่ก็กลายเป็นสวรรค์น้อยๆ แล้ว

หลี่จวงขนข้าวของออกไปนอกเรือน เครื่องเรือนในบ้านมีทั้งไม้ฮว่ามู่และไม้อีกชนิดหนึ่ง โหยวเหมี่ยวลองเคาะดูจนแน่ใจว่าเครื่องเรือนในห้องนอนใหญ่ทำมาจากไม้ฮวาหลิวทั้งหมด เพราะไม้ฮวาหลิวมีราคาสูง หนักและไม่ผุง่ายๆ ตู้ที่ทำจากไม้ฮว่ามู่ผุพังหมดแล้ว เห็นกองอยู่ตรงมุมสวน เหมาะจะเอาไว้ทำฟืนพอดี ส่วนประตูทำจากไม้ดอกสาลี่ ไม้ชนิดนี้ก็ดีมากเช่นกัน แข็งแรงทนทาน อย่างน้อยประตูหน้าต่างก็ไม่ต้องเปลี่ยน แค่ตอกหมุดใหม่ ขูดสักครั้งแล้วทาสีใหม่ก็พอ

* ของตกข้างทางไม่มีใครเก็บ เป็นสำนวน อุปมาถึงสังคมที่ดีและสงบสุข ไม่มีโจรลักเล็กขโมยน้อย