ทดลองอ่านนิยายวาย Glass and Steel บทที่ 2 #นิยายวาย

เสียงครางที่หลุดออกมาทำให้ฝ่ายที่กุมอำนาจเหนือกว่าคลี่ยิ้มสมใจ ฝ่ามือที่เปียกชุ่มลากไล้ก่อนจะแตะต้องสัมผัสช่องทางด้านหลัง ทำให้ร่างโปร่งที่อ่อนระทวยเพราะบรรลุจุดสูงสุดเมื่อครู่ผวาเยือก ความกลัวไต่มาตามสันหลัง พยายามเบี่ยงตัวหนี หากมือหยาบกลับจับต้นขาของเขาตรึงไว้กับที่ สอดปลายนิ้วเรียวเข้าไปรุกรานภายใน

“ไม่…ไม่เอา”

ร่างโปร่งส่ายหน้าไปมา พึมพำอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นไหวราวกับสิ้นหวัง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลื่อนมือไปปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงเครื่องแบบ

“สายเกินกว่าที่จะหยุดแล้วล่ะ คุณชาย” เสียงทุ้มเองก็แหบพร่าด้วยอารมณ์เบื้องลึก เฟยหมิงเม้มปากแน่น ตัดสินใจกระซิบด้วยเสียงแผ่วหวิว

“เหวินอี้…ขอร้อง…อย่า”

ชื่อเรียกนั้นกลับเป็นตัวเร่ง นายทหารหนุ่มขมวดคิ้ว ก่อนจะถอนนิ้วออกไป แล้วแทนที่ด้วยสิ่งอื่นซึ่งร้อนแรงยิ่งกว่า

“อ๊า!!!”

ร่างที่อยู่ข้างใต้อุทานลั่น เกร็งตัวขัดขืนเมื่อถูกสอดแทรกเข้ามาภายในเพียงครั้งเดียว ความเจ็บเสียดแล่นปราดจากจุดที่สัมผัสกระจายไปทั่วร่าง สมองรับรู้ว่าส่วนนั้นฉีกขาด ใบหน้าขาวกัดริมฝีปากกลั้นเสียงร้อง หากไม่อาจห้ามหยาดน้ำตาที่ไหลออกมา

คนที่อยู่ด้านบนเองก็นิ่วหน้า ขบฟันกรอดกับช่องทางฝืดฝืน มือเรียวยาวขยับลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้า ปลุกเร้าให้หลงลืมความเจ็บปวด ก่อนที่ร่างสูงจะเคลื่อนกายเป็นจังหวะเนิบช้า เรียกเสียงครางสะอื้นดังแผ่วโดยที่ผู้เป็นเจ้าของไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป

“อึก…”

หยาดน้ำใสที่ไหลออกมาจากดวงตากลมโตทำให้ใบหน้าเครียดขรึมเย็นชาอ่อนลงเล็กน้อย นายทหารหนุ่มก้มหน้าลงอีกครั้ง แตะริมฝีปากซับหยาดน้ำรสเค็มปร่า เสียงทุ้มกระซิบปลอบอ่อนโยนราวกับบ่าวสาวในคืนแรกเข้าห้องหอ

“เจ็บนิดเดียว อดทนหน่อยนะ…เฟยหมิง”

เสียงเรียกตอนท้ายนั้นแผ่วหวาน หากคนที่จมดิ่งลงไปในความเจ็บปวดแทบไม่ได้ยินสิ่งใด สิ่งที่รับรู้มีเพียงความเจ็บร้าวและร้อนรุ่ม ทุกครั้งที่อีกฝ่ายรุกรานเข้ามาราวกับกำลังฉีกทึ้งตัวเขาออกเป็นชิ้นๆ

คนที่อยู่ด้านบนเริ่มเร่งจังหวะพร้อมกับขยับรูดจุดไวสัมผัสด้านหน้า ริมฝีปากยังละเลียดอยู่บนผิวแก้ม เปลือกตา และริมฝีปาก ปลุกความกระสันตามสัญชาตญาณให้ลุกโชนคละเคล้ากับความเจ็บปวด

“อ๊ะ อา…”

เสียงครางดังแว่วเมื่ออีกฝ่ายกระทั้นกายโหมแรง ความจุกเสียดและเจ็บหนึบจากเบื้องล่างทำให้ใบหน้าหวานต้องหลับตาลง เกร็งมือทั้งสองข้างจับเนกไทและเข็มขัดที่พันธนาการตนเองเอาไว้แน่นเป็นหลักยึด ความรู้สึกภายในไต่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ

“ฮึก!”

ร่างโปร่งกัดริมฝีปากแน่นเมื่อไปถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง ไอร้อนรินรดหน้าท้องจนเปียกชุ่ม สติที่เหลือเพียงน้อยนิดรับรู้ว่าอีกฝ่ายกระแทกกายหนักๆ ก่อนจะเกร็งร่าง หลั่งความรุ่มร้อนภายในเข้ามาในกายเขา เสียงทุ้มคำรามต่ำในลำคอ แล้วทรุดลงมาทาบทับ

…แล้วภาพเบื้องหน้าก็กลายเป็นความมืดสนิท