ทดลองอ่านนิยายวาย Glass and Steel บทที่ 3 #นิยายวาย

บทที่ 3

ภายในของเหล็กกล้า

ร่างสูงกลับมาในห้องทำงาน นายทหารที่รออยู่ด้านหน้ารีบเดินตามเข้ามา ตบเท้าวันทยหัตถ์ครั้งหนึ่งตามระเบียบ

“ผู้กองครับ สายของเรารายงานว่ามีความเคลื่อนไหวที่แถวกำแพงเมืองด้านใต้ ตรงเขตยากจนริมแม่น้ำใต้เขื่อนครับผม”

ผู้ใต้บังคับบัญชารายงานด้วยน้ำเสียงนิ่ง จงใจหลงลืมไม่เอ่ยถามถึงคุณชายรองสกุลหลี่ซึ่งถูกลากออกไปจากห้องเมื่อครู่ใหญ่ หยางเหวินอี้ปรายตามอง ‘คนสนิท’ เห็นเพียงสีหน้าเรียบเฉยไม่มีเค้าสอดรู้สอดเห็น สมเป็นคนที่เขาคัดและฝึกมากับมือ

นายทหารหนุ่มพยักหน้านิดหนึ่งเป็นเชิงรับรู้ “แสดงว่าจดหมายเข้ารหัสที่ได้มาใช้ได้ผล” รอยยิ้มสมใจปรากฏขึ้นที่มุมปาก ร่างสูงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ เอ่ยถามต่อ

“แล้วพ่อแม่ลูกสกุลหยู้ออกจากจิ่นโจวไปรึยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับผม พวกเขาอยู่ในเรือที่จะเดินทางไปจินเหมิน ผมกำชับคนเรือให้กักพวกเขาไว้ที่ใต้ท้องเรือตลอดเวลา ห้ามปล่อยออกมาเพ่นพ่าน แล้วก็ห้ามข่มเหงรังแกคุณนายหยู้เด็ดขาด ตามที่ผู้กองสั่งครับ”

“ดีมาก ขอบใจ”

เมื่อฟังรายงานจบ ร่างสูงก็โบกมือเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายออกไปจากห้อง เขารอจนประตูถูกงับปิดสนิทแล้วจึงค่อยเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สมองนึกใคร่ครวญถึงแผนการที่วางไว้เป็นขั้นตอน

ครอบครัวหยู้ได้ออกจากจิ่นโจวไปแบบเงียบๆ แต่ก็ไม่ได้ไร้ร่องรอยจนดูมีพิรุธน่าสงสัย หยู้ฝูถูกสั่งให้เขียนจดหมายตามคำบอกเพื่อแจ้งกับ ‘เหล่าสหาย’ ว่าเขาจำเป็นต้องไปเมืองอี๋เซี่ยนตามคำสั่งของสำนักงานใหญ่หนังสือพิมพ์เซ็นทรัลเดลี่ จึงถือโอกาสพาภรรยาและบุตรชายที่เพิ่งเกิดไปเยี่ยมบ้านเก่า

หากความจริงแล้ว นี่คือการช่วยเหลือสายลับคอมมิวนิสต์ผู้ทรยศต่อพรรคให้เลี่ยงหนีไปเสียให้ไกล ทั้งหลบเลี่ยงภัยจากการถูกฆ่าปิดปาก และป้องกันมิให้อีกฝ่ายส่งข่าวเรื่องการกวาดล้างครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันให้เหล่าสหายได้ล่วงรู้

โชคดีที่เขาเลือกจับกุมและสอบสวนนักหนังสือพิมพ์คนนั้นตอนกลางดึก ซ้ำยังนำทหารไปเพียงไม่กี่คน ทหารทุกนายล้วนเป็นคนที่ไว้ใจได้ว่าจะปิดปากเงียบ ไม่แพร่งพรายเรื่องที่เขาทำสัญญากับผู้ถูกสอบสวนว่าจะปล่อยเจ้าตัวและลูกเมียให้หนีไปอย่างปลอดภัย แลกกับข้อมูลลับทั้งหมดและจดหมายอีกฉบับหนึ่ง

นายทหารหนุ่มระบายลมหายใจออกมาเบาๆ

ความจริงการ ‘กำจัดให้สะอาด’ หลังจากไต่สวนนั้นง่ายกว่ากันมาก หากผู้บังคับบัญชาเบื้องบนรู้ว่าเขาใจอ่อน ปล่อยหมาจิ้งจอกเข้าป่า ตัวเขาเองก็อาจพบความยุ่งยากไม่น้อย ต่อให้มีบารมีของท่านปู่ค้ำจุนอยู่ก็เถอะ

นี่เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่เขาเลือกจะทำให้ตนเองอยู่บนความเสี่ยง เพื่ออย่างน้อย…คนคนนั้นจะได้ไม่ต้องพลอยติดบ่วงบาปเปื้อนเลือดนี้ไปด้วย

‘ไอ้ปีศาจ! เด็กไร้เดียงสาแกยังทำได้ลงคอ!’

เหวินอี้เหยียดยิ้มขื่นให้กับเสียงที่ตะคอกใส่พร้อมสีหน้ารังเกียจและหวาดกลัวซึ่งผุดขึ้นมาในความคิด