ทดลองอ่านนิยายวาย Glass and Steel บทที่ 6 #นิยายวาย

เขารอให้บิดาสั่งงานเล็กน้อยอีกสองสามอย่างแล้วจึงขอตัวลุกออกมา แต่กลับถูกเรียกเอาไว้เสียก่อน

“เฟยหมิง”

ร่างโปร่งที่กำลังจะเปิดประตูชะงัก หันกลับมาอีกครั้ง บิดาที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานมองเขานิ่ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก เจ้าจะคบหาเพื่อนคนไหน จะทำอะไรก็คิดให้รอบคอบเสียก่อน อะไรที่อันตรายหรือเสี่ยงจะถูกเพ่งเล็งก็อย่าทำ ตอนนี้พ่อเหลือแค่พี่ใหญ่ของเจ้ากับเจ้าแค่สองคนเท่านั้นนะ เจ้ารอง”

ท้ายประโยคที่แฝงนัยสำทับเตือนและคำเรียกซึ่งไม่ได้ยินมานานทำให้ลมหายใจสะดุด

ถึงแม้คนนอกบ้านยังเรียกเขาว่าคุณชายรอง แต่บ่าวไพร่สกุลหลี่ต่างรู้ดีว่าควรหลีกเลี่ยงคำคำนี้ ทุกคนจะเรียกแทนตัวเขาว่าคุณชายเท่านั้น

เพราะคำว่าคุณชายรอง…ทำให้นึกถึงคุณชายเล็ก

เฟยหมิงฝืนยิ้ม พยักหน้ารับคำบิดา “ครับ ท่านพ่อ ผมจะระวัง”

ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องทำงาน กำลังจะเลี้ยวไปยังห้องนอน แต่ขาที่กำลังจะก้าวหยุดชะงัก เปลี่ยนใจหมุนตัวเดินลงบันไดไปยังชั้นล่าง

โถงสำหรับตั้งหิ้งป้ายวิญญาณสกุลหลี่จัดเอาไว้ที่ห้องขนาดกลางห้องหนึ่ง ร่างโปร่งเปิดประตูเดินเข้าไปภายใน เขาหยุดทำความเคารพหิ้งกลางที่วางป้ายวิญญาณบรรพชนและป้ายวิญญาณของมารดา ก่อนจะหันไปหิ้งด้านข้าง

รูปถ่ายขาวดำตั้งอยู่ข้างป้ายวิญญาณไม้ ใบหน้าสดใสของชายหนุ่มวัยยี่สิบปีมองตรงมาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

หลี่เฟยซิ่น

คุณชายรองสกุลหลี่ถอนใจ เขาคลี่ยิ้มราวกับจะตอบรับรอยยิ้มนั้น ก่อนเอ่ยถาม แม้จะรู้ว่าคนในภาพคงไม่มีวันตอบกลับมาได้ “ยังมองดูอยู่หรือเปล่า อาซิ่น ไม่ต้องห่วงนะ อุดมการณ์ของนาย พี่จะสานต่อให้เอง”

…………………………………………………………..

ฤดูหนาวในจิ่นโจวเริ่มต้นในเดือนธันวาคม อากาศหนาวเหน็บและลมกระโชกรุนแรงจากทางเหนือทำให้ผู้คนพากันหลบอยู่ภายในบ้าน ซุกอยู่ข้างเตาผิงอันอบอุ่น ยิ่งในปีนี้การสู้รบระหว่างพรรคก๊กมินตั๋งและกองทัพแดงคอมมิวนิสต์กำลังเข้มข้น ยิ่งไม่มีใครอยากออกมาเดินเพ่นพ่านภายนอก

แมนจูเรียเป็นศูนย์กลางการสู้รบ และจิ่นโจวซึ่งเป็นเมืองใหญ่ของแคว้นก็กำลังถูกบีบจากทั้งสองทาง

ร่างโปร่งก้าวลงจากรถ เขาเดินมาหยุดตรงหญิงชราร่างผอมห่มผ้าขาดกะรุ่งกะริ่งนั่งซุกตัวหนาวสั่นอยู่ข้างกองไฟเล็กๆ

คุณชายรองสกุลหลี่หยิบเงินในกระเป๋าออกมาพับใส่กระป๋องสังกะสีซึ่งวางอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะยืดตัวขึ้น ดวงตากลมโตใต้แว่นกันแดดสีเข้มมองไปยังถนนทั้งสองฟากที่มีรถสัญจรบางตา

ตอนนี้พรรคคอมมิวนิสต์ควบคุมบริเวณรอบเมืองจิ่นโจวได้เกือบหมดแล้ว ผลผลิตทางการเกษตรถูกตัดขาด ราคาข้าวของในเมืองถีบตัวสูงขึ้นพอๆ กับจำนวนผู้คนที่กำลังจะอดตาย ทั้งเมืองเต็มไปด้วยขอทานไม่ก็อันธพาลที่คอยขูดรีด หลายชีวิตที่ลำบากอยู่แล้วยิ่งลำเค็ญมากขึ้นไปอีก

ใบหน้าขาวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงถกเถียงกันดังแว่วมาจากถนนฝั่งตรงข้าม พอถอดแว่นเพื่อมองออกไปให้ถนัดก็เห็นชายฉกรรจ์สองสามคนกำลังกลุ้มรุมอยู่รอบตัวชายชรากับเด็กรุ่นหนุ่มอีกคนหนึ่ง

ร่างเล็กบางนั้นกางแขนปกป้องผู้อาวุโสกว่า ร้องขู่เสียงดังแม้ใบหน้าจะซีดขาวด้วยความหวาดกลัว

“อย่าทำร้ายปู่ข้านะ!”