ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 1 – บทที่ 3

“ข้าจำได้แล้ว จำได้แล้วขอรับคุณหนู ปาเจี่ยวไม่กล้าพูดมากอีกแล้ว คุณหนูไว้ใจข้าได้เลยขอรับ” พูดถึงเรื่องเงินทองที่เป็นของบาดใจขึ้นมา เขาย่อมไม่มีทางหักหลังคุณหนูจนสูญเงินพิเศษที่จะได้ตอนสิ้นปีเด็ดขาด

เตาโต้วค่อยๆ หยุดรถม้าลงที่หน้าร้านเสื้อผ้า

“เอาล่ะ รีบลงไปเอาของมาได้แล้ว” เผยจื่ออวี๋ชี้นิ้วไปทางร้านเสื้อผ้าเป็นการเร่ง

เดิมทีหญิงสาวคิดจะนั่งรอปาเจี่ยวอยู่บนรถม้า แต่พอเหลือบไปเห็นร้านขายขนมที่อยู่ไม่ไกล เผยจื่ออวี๋ก็เปลี่ยนใจออกคำสั่งขึ้น “ปาเจี่ยว อีกสักครู่ให้เจ้าไปหาพวกข้าที่ร้านขายขนมแทนนะ เตาโต้ว ข้าจะไปซื้อขนม”

“ขอรับคุณหนู” เตาโต้วบังคับรถม้าให้มุ่งหน้าไปทางร้านขายขนม

เผยจื่ออวี๋ลงจากรถม้าและเดินเข้าไปในร้าน เห็นเถ้าแก่กำลังทดลองขนมสูตรใหม่หน้าตาน่าอร่อยอยู่ ขนมทุกชนิดล้วนทำขึ้นมาอย่างประณีต หน้าตาดูน่ากินยิ่งนัก

“แม่นางเผย เชิญด้านในขอรับ ไม่ได้พบกันเสียนาน ช่วงนี้มีงานยุ่งหรือขอรับ” พอเถ้าแก่ร้านขายขนมเห็นเผยจื่ออวี๋ที่เป็นลูกค้าประจำก็รีบออกมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้นทันที

“เถ้าแก่ ขนมร้านท่านนี่มีหลายรสชาติเสียจริง” เผยจื่ออวี๋ไม่เกรงใจ เห็นอะไรที่ชอบก็หยิบขึ้นมาชิมดูทันที

เถ้าแก่ยิ้มร่าที่นางชิมขนมของเขา เพราะหญิงสาวเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่มาทีไรก็เหมาขนมไปเยอะแยะทุกที

“ใช่แล้วขอรับ ช่วงนี้ร้านของเรามีอาจารย์ทำขนมมาใหม่คนหนึ่งเลยมีขนมรสใหม่ๆ ออกมาไม่น้อย แม่นางเผยลองชิมอันนี้ดูสิขอรับ นี่คือขนมแป้งอบเกล็ดหิมะ รสชาติกำลังดี ไม่หวานเลี่ยน สตรีหลายคนที่มาซื้อชื่นชอบกันมากเลยทีเดียว” เถ้าแก่หยิบขนมที่หน้าตาเหมือนก้อนหิมะให้หญิงสาวชิมดู

นางรับไปใส่ปาก “รสชาติไม่เลว มีกลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆด้วย ทำจากดอกซิ่ง* หรือ”

“แม่นางเผยเก่งจริงๆ แค่ชิมดูก็รู้แล้ว เช่นนั้นลองชิมอันนี้บ้างสิขอรับ นี่เป็นขนมแป้งอบดอกเหมย ทำมาจากดอกเหมยแช่อิ่ม” เถ้าแก่แนะนำขนมรสใหม่ๆ สารพัดอย่างให้นางชิมดูอย่างใจกว้าง

“อันนี้ไม่เลว เช่นนั้นเอาสองอย่างนี้ห่อให้ข้าสี่กล่อง”

“ได้ขอรับ” เถ้าแก่โบกมือเร่งให้พวกลูกจ้างในร้านนำขนมไปห่อ

เผยจื่ออวี๋ชอบกินของหวาน เพราะของหวานๆ มักทำให้นางอารมณ์ดีได้เสมอ

เมื่อพูดถึงเรื่องอารมณ์ดี หลายวันมานี้คุณชายหวงผู้นั้นดูเหมือนจะซึมเศร้าอยู่มาก ท่าทางคล้ายมีเรื่องหนักใจอยู่ทำให้อารมณ์ไม่สู้ดีนัก ถ้าหากได้ชิมของหวานสักสองชิ้นน่าจะพอทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นได้กระมัง เช่นนั้นก็เอาขนมไปให้เขาสักหน่อยเถอะ! แต่ว่าพวกบุรุษดูเหมือนจะไม่ชอบกินขนมหวานกันเท่าใดนัก เช่นนั้นคงต้องหารสที่ไม่หวานมากให้เขาแล้ว

หญิงสาวเอ่ยถาม “เถ้าแก่ ท่านมีขนมที่ไม่ค่อยหวานมาก หรือจะให้ดีเป็นขนมรสเค็มหน่อยบ้างหรือไม่ แต่ไม่เอาขนมเปี๊ยะไส้เนื้อนะ” ขนมเปี๊ยะไส้เนื้อแค่กินสองคำก็เลี่ยนจะตาย

“ออกรสเค็มหน่อย…” เถ้าแก่ทำท่าคิดก่อนหยิบเอาขนมรสใหม่ออกมาอีกชิ้นหนึ่ง “นี่เป็นขนมแป้งกรอบพันชั้น ออกรสเค็มหน่อยๆ จนแม้แต่ข้าเองยังอดใจไม่อยู่ต้องแอบกินสักชิ้นสองชิ้นเลยขอรับ”

เผยจื่ออวี๋จึงหยิบเศษขนมที่ตกอยู่ด้านข้างมาชิมดู “ไม่เลว เอานี่ห่อมาให้ข้ากล่องหนึ่ง กับเอาขนมตาหงส์ของที่ร้านและขนมโก๋ถั่วเขียวอีกสี่กล่อง แบบรวมทุกรสด้วยหนึ่งกล่อง จัดเป็นชุดสี่ชุด”

* ซิ่ง หรือแอปปริคอต เป็นพืชตระกูลเดียวกับต้นเหมย (ต้นบ๊วย) ดอกสีขาว อาจมีสีชมพูหรือสีแดงแซม เกสรสีเหลือง