ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 4 – บทที่ 6

“พวกเจ้าสองคนเลิกชมเขาได้แล้ว รีบตามไปเร็ว” เผยจื่ออวี๋ดึงชายกระโปรงขึ้นสูงก่อนรีบติดตามไปอย่างไม่ค่อยสำรวมนัก

หวงฝู่จี้ไม่ได้คิดถึงบาดแผลบนตัวที่ยังไม่หายสนิทพวกนั้น เขาเอาแต่ก้าวยาวๆ ปีนขึ้นเขาไปโดยไม่หยุด ไม่ทันถึงครึ่งชั่วยามชายหนุ่มก็เห็นยอดเขาสูงที่เผยจื่ออวี๋บอก บนนั้นมีแหดาวตกที่ทำจากเหล็ก และคนเฝ้าอีกจำนวนไม่น้อย ถ้าหากจะบอกว่าในนั้นไม่มีอะไรเลยจริงๆ เขาไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

เผยจื่ออวี๋คิดไม่ถึงว่าฝีเท้าของชายหนุ่มจะรวดเร็วปานนี้ ขนาดนางกับปาเจี่ยวและเตาโต้วออกแรงกึ่งวิ่งกึ่งเดินกันแล้วก็ยังไล่ตามหลังเขาได้ไม่ทัน

กว่าพวกนางจะเดินหอบกันมาถึงยอดเขา หวงฝู่จี้ก็กวาดตาสำรวจพื้นที่รอบๆ ไปเรียบร้อยแล้ว

“คุณชายหวง นี่ท่านเดินหรือเหาะเหินกันแน่ เหตุใดถึงได้ว่องไวเพียงนี้ ขนาดพวกข้ายังตามกันไม่ทันเลย!” หญิงสาวยกมือขึ้นตบหน้าอกตนเองเบาๆ ขณะมองดูหวงฝู่จี้ทรุดตัวลงไปนั่งยองๆ ที่พื้นและเก็บไม้มาเขี่ยๆ ดินเข้ามาไว้เป็นกอง

“ข้าเห็นว่าเย็นมากแล้วเลยอยากจะรีบมาเก็บดินกลับไปเร็วๆ ไม่อย่างนั้นอาจลงจากเขาไปไม่ทันฟ้ามืด” หวงฝู่จี้มองดูคนทั้งสามที่พยายามตามหลังเขามาจนหน้าซีดด้วยสีหน้ายิ้มๆ

เผยจื่ออวี๋มองดูดินแดงที่ฟุ้งกระจายอยู่ข้างเท้าชายหนุ่ม “ว่าแต่…ท่านจะเอามันกลับไปอย่างไรหรือ”

“เห็นทีวันนี้คงยังไม่ได้เอากลับ ทำได้เพียงแค่ดูลักษณะของดินแดงที่นี่ก่อนเท่านั้น”

“แล้วเป็นอย่างไรบ้าง เหมาะหรือไม่”

เขาส่ายหน้า เอ่ยอย่างผิดหวัง “ดินของที่นี่ยังไม่ค่อยเหมาะเท่าไร แต่ดินบนยอดเขาใกล้ๆ นี่ดูเหมือนจะเหมาะ ข้าอยากจะลองเข้าไปดู แต่กลับถูกคนที่เฝ้าอยู่ไล่ออกมา”

เผยจื่ออวี๋มองไปทางทิศที่เขาชี้แล้วก็หันไปบอกกับเตาโต้ว “เตาโต้ว คนที่เฝ้าอยู่วันนี้ใช่คู่ซี้ของเจ้าหรือไม่ เจ้าไปถามเขาดูซิว่าพอจะให้คุณชายหวงเข้าไปเอาดินได้หรือไม่”

“คู่ซี้?” เตาโต้วมองเผยจื่ออวี๋ด้วยสายตางงๆ เพราะคุณหนูของพวกเขาชอบใช้ศัพท์ที่พวกเขาไม่เข้าใจอยู่บ่อยๆ พวกเขาเลยเห็นเรื่องแปลกจนเลิกแปลกใจกันไปแล้ว เพียงแต่ทุกครั้งที่เจอศัพท์คำใหม่ก็จะมีอาการนิ่งงันไปเล็กน้อยเท่านั้น

“เด็กของเจ้า สหายสนิทของเจ้า คนที่โตมาด้วยกันอย่างไรเล่า”

“อ๋อ หมายความว่าแบบนี้นี่เอง ขอรับ คุณหนูโปรดรอสักครู่” เตาโต้วพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

เขาวิ่งข้ามไปหาคนที่ยอดเขาอีกลูกหนึ่ง ทำมือทำไม้ ชี้โน่นบอกนี่กันอยู่พักใหญ่

ไม่นานเตาโต้วก็วิ่งกลับมาส่ายหน้าให้อย่างผิดหวัง “คุณหนู คู่ซี้ข้าบอกว่าไม่ได้ เขาบอกช่วงนี้ไม่รู้เป็นอย่างไร เจ้านายของพวกเขาให้คอยจับตาดูเรื่องการเข้าออกเป็นพิเศษ ไม่ให้ใครเข้าไปใกล้ได้ง่ายๆ ถ้าหากจะเข้าไปจริงๆ ก็ต้องมีหนังสืออนุญาตอะไรพวกนั้น และถ้าหากเขาปล่อยคนเข้าไปส่งเดชก็อาจจะถูกไล่ออกได้เหมือนกัน”

“เช่นนี้หมายความว่าแม้แต่บริเวณที่อนุญาตให้คนเข้าไปเก็บฟืนได้ ตอนนี้ก็ห้ามเข้าแล้วสิ?” เผยจื่ออวี๋มุ่นหัวคิ้ว

หวงฝู่จี้ไม่ได้คาดหวังมาตั้งแต่ต้นแล้วว่าจะต้องเข้าไปได้สำเร็จ เพียงแต่คิดอยู่ในใจว่าถ้าติดต่อกับพวกหลิงอีได้เมื่อไรก็จะให้พวกเขาแอบเข้าไปสำรวจดู

แต่ใช่ว่าการมาของเขาในครั้งนี้จะไม่ได้อะไรเลย เพราะอย่างน้อยเขาก็ได้ข่าวที่มีประโยชน์จากเผยจื่ออวี๋ อีกทั้งคนเฝ้าที่นี่ยังเป็นสหายสนิทของเตาโต้วอีกด้วย ดังนั้นพวกเขาย่อมต้องรู้เรื่องที่คนอื่นไม่รู้กันไม่มากก็น้อย ต่อไปเขาก็แค่เพียงคอยตีสนิทกับเตาโต้วให้มากขึ้นเท่านั้น