ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 7 – บทที่ 9

แต่ในตอนนั้นเองบ่าวของบ้านสกุลเคอคนหนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบอกนางด้วยน้ำเสียงตื่นๆ “แม่นางเผย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ท่านรีบไปช่วยคุณหนูของข้าด้วยเถิด ชักช้าจะไม่ทันกาล!”

เผยจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ “ช่วยคุณหนูของเจ้า? คุณหนูของเจ้าเป็นอะไรไป!”

“แม่นางเผย คุณหนูของข้าตกลงไปในแม่น้ำ ขอท่านรีบไปช่วยนางด้วยเถิด!” คนรับใช้บ้านสกุลเคอตะโกนด้วยน้ำเสียงแตกตื่นลนลาน

“ตกลงไปในแม่น้ำ ทำอย่างไรถึงได้ตกลงไปในแม่น้ำได้เล่า”

“พอคุณหนูของข้าออกจากสถานศึกษาไปก็แย่งเอาบังเหียนม้าของข้า ขับรถม้าออกไปอย่างมีโทสะ แต่คุณหนูไม่เคยขับรถม้ามาก่อน ม้าจึงมีอาการพยศและวิ่งเตลิด ตอนที่ข้าตามไปถึงนั้นคุณหนูกับรถม้าก็ร่วงลงไปในแม่น้ำแล้ว ข้าถึงได้รีบวิ่งมาขอความช่วยเหลือ…” บ่าวของบ้านสกุลเคอพูดรวดเดียวอย่างไม่ได้พักหายใจ

“รถม้าตกอยู่ที่ใด” ช่วยคนเป็นเรื่องใหญ่ เผยจื่ออวี๋จึงรีบซักถามทันที

“ที่คุ้งน้ำใหญ่ขอรับ”

“แย่ล่ะสิ!” เผยจื่ออวี๋อุทาน “ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนเช้ามีฝนตกตลอด กระแสน้ำช่วงตอนบนน่าจะเชี่ยวมาก ถ้าหากไม่รีบช่วยเคอโหย่วจินขึ้นมา รอจนกระแสน้ำซัดมาถึงก็ไม่ทันกาลแล้ว ต้องรีบพาคนไปช่วยนางก่อน”

“แม่นางเผย ท่านรีบไปช่วยคุณหนูของข้าด้วยเถิด!” บริวารของบ้านสกุลเคอมีท่าทีลนลาน “แม่นางเผย ท่านคือความหวังเดียวของเรา ขอท่านได้โปรดรีบไปช่วยคุณหนูด้วยเถิด…”

“ข้าจะไปเรียกคนมาก่อน” เผยจื่ออวี๋ตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปในสถานศึกษา

“แม่นางเผย ข้าวิ่งเร็วกว่า ข้าจะไปตามคนที่ร่างกายแข็งแรงมาสักหลายๆ คนเอง แต่ขอให้ท่านไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูก่อนเถิด ขอร้องล่ะ”

“ได้ๆ ข้ารู้แล้ว เจ้ารีบไปตามคนมา ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนเคอโหย่วจินเอง” เผยจื่ออวี๋รีบถกกระโปรงขึ้นวิ่งไปตามทางที่บ่าวของบ้านสกุลเคอบอกอย่างไม่ติดใจสงสัยอะไร

แต่ผู้ใดจะรู้ว่าบ่าวรับใช้คนนั้นกลับยืนมองตามเงาร่างของเผยจื่ออวี๋ที่วิ่งฝ่าฝนไปอยู่ที่เก่าด้วยสายตาเย็นชา มุมปากขยับยกขึ้นอย่างมีเลศนัย

ตามคนอย่างนั้นหรือ ข้าได้รับคำสั่งจากคุณหนูให้มาหลอกเจ้าไปสั่งสอนต่างหาก ผู้ใดใช้ให้เจ้าทำให้คุณหนูขายหน้าต่อหน้าคุณชายหวงกันเล่า ถ้าขืนข้าตามคนไปจริงจนแผนของคุณหนูไม่สำเร็จ ข้าก็งี่เง่าจนสุดประมาณแล้ว

พอเดินพ้นสถานศึกษาไปได้ เขาก็ล้วงหยิบเอาทองสองก้อนที่คุณหนูของตนตกรางวัลให้ออกมาเดาะเล่น ผิวปากอย่างสบายใจขณะเดินไปทางที่ตนซ่อนรถม้าไว้

เผยจื่ออวี๋แยกไม่ออกว่าสิ่งที่หยดลงมาจากใบหน้าคือเม็ดฝนหรือเหงื่อของตนกันแน่ แต่การช่วยชีวิตคนเป็นเรื่องเร่งด่วน ทว่าหลังจากที่นางเร่งฝีเท้าสุดชีวิตวิ่งมาตรงจุดที่บ่าวของบ้านสกุลเคอชี้บอกกลับไม่เห็นวี่แววของเคอโหย่วจินและรถม้าของนางที่ร่วงตกลงไปเลย

หรือว่าจะถูกน้ำพัดไปแล้ว