ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 7 – บทที่ 9

“น่าตายนัก ตอนนี้พวกเราก็ย้อนกลับทางเก่ากันไม่ได้ด้วย” หลิงเอ้อกล่าวอย่างร้อนใจ และนึกอยากจะซัดฝ่ามือตนเองให้ตายๆ ไปซะ เพราะถ้าหากเขาไม่ประมาทก็คงไม่ทำให้นายท่านต้องพลอยเข้ามาติดกับอย่างไร้ทางให้ถอยหนีเช่นนี้

“หลิงเอ้อ นี่มันไม่ใช่เวลาจะมาโทษตนเองนะ เราต้องคิดกันก่อนว่าจะฝ่าวงล้อมนี้ออกไปอย่างไร” หวงฝู่จี้แหงนหน้าขึ้นมองดวงดาวที่พราวแสงอยู่แล้วก็สั่งเสียงหนัก “อย่าช้าอยู่เลย เดินหน้าต่อไป”

เมื่อพวกเขามาถึงที่น้ำตกสูงชัน หวงฝู่จี้ก็อาศัยแสงดาวมองลงไปที่เบื้องล่างของน้ำตกด้วยใบหน้าสงบเยียบเย็น

เขาจำที่เผยจื่ออวี๋เคยบอกได้ว่าแหล่งที่มาของน้ำในทะเลสาบที่ใช้หล่อเลี้ยงสวนสมุนไพรนั้นก็คือน้ำตกขนาดใหญ่บนภูเขาจงหลิงนี้เอง

และถ้าหากเขาคาดการณ์ไม่ผิด ทางน้ำของน้ำตกนี้จะต้องตัดผ่านทะเลสาบที่อยู่ข้างๆ สวนสมุนไพรแน่ๆ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจในชั่วอึดใจนั้นทันที

“พวกเจ้าสามคนฟังให้ดี น้ำตกนี้เป็นทางรอดทางเดียวของข้า ทันทีที่ข้ากระโดดลงไป พวกเจ้าสามคนก็รีบใช้วิชาตัวเบาหนีไปซะ อย่าได้เสียเวลาต่อสู้กับใครอีกเด็ดขาด พอข้ากลับไปได้เมื่อไรจะต้องเห็นหน้าพวกเจ้าทั้งสามคนอีก นี่เป็นคำสั่ง!”

น้ำตกแห่งนี้สูงไม่น้อยกว่าสามสิบสี่สิบจั้ง ซ้ำที่ด้านล่างยังอาจมีก้อนหินใหญ่อยู่อีกมากมาย ถ้าหากกระโดดลงไปแล้วชนกับก้อนหินเข้าก็มีหวังได้ตายเท่านั้น หรือต่อให้ระดับน้ำลึกมากพอ แต่แรงปะทะกับผิวน้ำนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะทนรับได้

“ไม่ได้นะขอรับนายท่าน มันอันตรายเกินไป” พอพวกหลิงอีรู้ถึงการตัดสินใจของหวงฝู่จี้แล้วก็พากันร้องห้ามเสียงดัง

“ข้าว่ายน้ำเก่งแค่ไหน พวกเจ้าก็รู้ไม่ใช่หรือ” หวงฝู่จี้กวาดตามองลูกน้องผู้ภักดีทั้งสามด้วยสายตาเยือกเย็น “พวกเจ้าสามคนต้องรักษาตัวกลับมาหาข้าให้ได้ล่ะ”

ยังไม่ทันสิ้นคำ ชายหนุ่มก็ออกแรงกระโดดลงไปในน้ำตกอย่างไม่มีลังเล

และเพราะการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วนั้น ทำให้พวกหลิงอีทั้งสามคนไม่มีใครรั้งตัวเขาเอาไว้ได้ทัน นอกจากได้แต่มองดูร่างของหวงฝู่จี้จมหายไปในน้ำตกเท่านั้น เวลานี้ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว ทั้งสามคนจึงแยกย้ายกันหนีออกเป็นสามทาง

เงาร่างทั้งสามหายวับไปในผืนป่าอันมืดสนิท

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านบทอื่นๆได้ที่ >> บทที่ 1 – บทที่ 3 | บทที่ 4 – บทที่ 6 |