ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 7 – บทที่ 9

ไม่คอยให้ลูกน้องของเคอโหย่วจินเป็นฝ่ายบุกเข้ามาช่วยดับไฟแค้นให้ตามคำสั่ง เผยจื่ออวี๋ก็เปิดฉากพุ่งตรงเข้าไปก่อนแล้ว นางตวัดเท้าเตะร่างกลมๆ ของเคอโหย่วจินเสียจนกระเด้งกระดอน

แต่แค่นี้ยังไม่สาแก่ใจ นางก้มตัวลงไปกระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายขึ้นมาตบอีกสองฉาด ก่อนตวาดใส่หน้า “กล้าด่าท่านแม่ข้าหรือ เจ้าเป็นลูกภรรยาเอกแล้วอย่างไร เท่าที่ข้าเห็นพ่อแม่เจ้าก็อบรมเจ้ามาไม่ได้ดีกว่าลูกอนุอย่างข้าเลยด้วยซ้ำ!”

“โอ๊ย ข้าเจ็บ ปล่อยข้านะ พวกเจ้านิ่งกันอยู่ทำไม ยังไม่รีบ…โอ๊ย…” เคอโหย่วจินหวีดร้องเสียงแหลมไม่ต่างจากสุกรถูกเชือดออกมา

“ลูกผู้ดีมีการอบรมบ้านไหนพูดจาจิกหัวคนไม่หยุดปาก มารยาทเจ้าที่ร่ำเรียนมามันหายไปลงไหที่ไหนหมดหรือ วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้รู้ว่าลูกอนุชั้นต่ำที่เจ้าเรียกจะจัดการกับเจ้าอย่างไร”

“แม่นางเผย…ข้าขอร้อง ได้โปรดปล่อยคุณหนูเถอะนะขอรับ…” บ่าวของเคอโหย่วจินรีบคุกเข่าลงอ้อนวอนด้วยท่าทีร้อนรน

“ปล่อยนาง? นางกล้าพูดจาให้ร้ายท่านแม่ข้า ถ้าหากวันนี้ข้าเอานางมาทำหัวหมูไม่ได้ ข้าจะใช้แซ่ตามนางเลย!” เผยจื่ออวี๋ยังคงรัวตบตีอีกฝ่ายอย่างหนักแบบไม่คิดยั้งมือไว้ไมตรีเลยสักนิด วันนี้นางจะให้เคอโหย่วจินได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าสั่งสอน!

เพียงไม่กี่ครั้งใบหน้าของเคอโหย่วจินก็บวมปูดกลายเป็นหัวหมูแดงก่ำไปหมดแล้วจริงๆ

“แม่นางเผย คุณหนูของพวกเราเป็นแก้วตาดวงใจของนายท่าน ท่านทำเช่นนี้นายท่านอาจมีโทสะได้ และถึงแม้ว่าท่านจะมีฐานะ แต่ก็เป็นแค่สตรีคนหนึ่ง ย่อมไม่มีทางแข็งแกร่งสู้ผู้หนุนหลังนายท่านของเราได้หรอกนะขอรับ” บ่าวบ้านสกุลเคอรีบเตือนหญิงสาว

“มิผิด หากเจ้าสติดีก็รีบปล่อยข้าซะ…โอ๊ย…”

ยิ่งพูดถึงผู้หนุนหลัง เผยจื่ออวี๋ก็ยิ่งลงมือตบตีหนักขึ้น

“ผู้หนุนหลัง? ผู้หนุนหลังสกุลเคอของเจ้าใหญ่สู้ผู้หนุนหลังของพ่อแท้ๆ ข้าที่เป็นถึงฮ่องเต้ได้หรือไม่เล่า กล้าเอาผู้หนุนหลังมาขู่ข้าแบบนี้ มันหาเรื่องตายชัดๆ!” เผยจื่ออวี๋กัดกรามกรอด

“พ่อแท้ๆ ของเจ้าเป็นผู้ใด” เคอโหย่วจินไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าบิดาของเผยจื่ออวี๋เป็นใคร

“พ่อข้าก็คือแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่เผยเจิ้นเทียน ผู้เป็นที่โปรดปรานและไว้วางใจที่สุดของฮ่องเต้ เจ้ากล้าเอาเรื่องผู้หนุนหลังมาขู่ข้าอย่างนั้นหรือ ถึงข้าจะไม่ใช่ลูกคนโปรดแต่ก็เป็นสายเลือดของเผยเจิ้นเทียน เจ้านึกว่าเพราะอะไรผู้คนในเมืองนี้ถึงไม่กล้ามีเรื่องกับข้า แต่เจ้ากลับกล้ามาเปรียบเรื่องผู้หนุนหลังกับข้า!”

ถึงแม้ว่านางจะคับแค้นใจบิดาที่ไร้ความรับผิดชอบ แต่ในยุคสมัยที่บุรุษเป็นใหญ่ บางครั้งชื่อเสียงของเขาก็สามารถนำออกมาใช้ประโยชน์ได้ เพื่อมิให้ตัวนางกับมารดาถูกสตรีที่หูตาคับแคบอย่างเคอโหย่วจินดูหมิ่นเอา

ทันทีที่ชื่อของท่านแม่ทัพเผยถูกเอ่ยออกมา เคอโหย่วจินก็เหมือนถูกฟาดจนสมองทึ่มทื่อไปทันที ต่อให้นางไม่รู้ประสีประสาอย่างไรก็ยังรู้ว่าท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่เผยเจิ้นเทียนคือใคร

โบราณว่าจะตีสุนัขก็ต้องดูเจ้าของก่อน ต่อให้เผยจื่ออวี๋กับมารดาไม่ได้เป็นที่โปรดปราน แต่ก็ยังเป็นอนุภรรยาและบุตรสาวของเผยเจิ้นเทียนอยู่ดี

มิน่าเล่าบิดานางจึงบอกพี่ชายนางเสมอว่าอย่าได้ไปหาเรื่องเผยจื่ออวี๋เด็ดขาด ต่อให้เขาจะถูกหญิงสาวเล่นงานหนักเพียงใดบิดาก็ไม่กล้าปริปาก