ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 7 – บทที่ 9

ยิ่งคิดว่าถ้าหากเผยจื่ออวี๋เอาเรื่องที่ตนด่าอีกฝ่ายว่า ‘ลูกไม่มีพ่อแม่สั่งสอน’ ซึ่งเท่ากับแช่งให้ท่านแม่ทัพตายนี้ไปบอกท่านแม่ทัพใหญ่แล้ว เขาจะไม่ออกหน้าเพื่อระบายโทสะแทนบุตรสาวได้หรือ น่ากลัวว่าสกุลเคอทั้งตระกูลจะถูกเหยียบราบเป็นหน้ากลองล่ะไม่ว่า

“ขะ…ขะ…ข้าผิดไปแล้ว…เผยจื่ออวี๋…ข้าขอโทษ…เจ้าเป็นผู้ใหญ่อย่าถือสาผู้น้อยเลย…” เคอโหย่วจินในตอนนี้เหมือนลูกหนังที่ถูกเจาะลม ร้องไห้โฮๆ ปานเขื่อนกั้นน้ำพังขณะอ้อนวอนและขอโทษอีกฝ่าย

“รู้ว่าผิดที่ตรงไหน” เผยจื่ออวี๋ถามเสียงหนัก

“ข้ารู้ รู้แล้ว ข้าไม่ควรดูหมิ่นมารดาเจ้า ต่อไปข้าไม่กล้าอีกแล้ว เจ้าก็อย่าถือสาข้าเลย”

เผยจื่ออวี๋ขยุ้มคอเสื้อของเคอโหย่วจินก่อนออกแรงดึงนางเข้ามาเตือนเสียงเย็น “จำใส่สมองเอาไว้ ถ้าหากข้าได้ยินเจ้าว่าร้ายมารดาของข้าอีกล่ะก็ ข้าจะฉีกปากเน่าๆ ของเจ้าซะ!”

“ไม่แล้ว ไม่อีกแล้ว” เคอโหย่วจินรับรองพลางส่ายหน้าโบกมือให้ว่อน

ในระหว่างที่เผยจื่ออวี๋กำลังนั่งคิดบัญชีแค้นอยู่บนตัวเคอโหย่วจินนั้น ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูกลั้วเสียงหัวเราะดังขึ้น

“แม่นางเผย…”

“หะ…” เผยจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมองแล้วก็เห็นหวงฝู่จี้กับหลิงอีมายืนอยู่ตรงหน้านางพอดี “คุณชายหวง…ท่านทำงานเสร็จแล้วหรือ…”

สวรรค์ น่าขายหน้ายิ่งนัก นี่นางถูกจี้ซานเห็นท่าทางเหี้ยมๆ แบบนี้มาสองครั้งสองหนแล้วนะ

“อา!” ทันทีที่ได้เห็นใบหน้างามราวหยกและเรือนร่างสูงเพรียวมีสง่าของเขา เคอโหย่วจินที่ตกหลุมรักหวงฝู่จี้อยู่ก็รู้สึกดีใจอย่างยิ่ง แต่เมื่อคิดได้ว่าตนเองถูกผู้อื่นตบจนหน้าแดงก่ำราวกับหัวหมู ไม่อาจเจอหน้าใครได้อีก ก็ร้องเสียงโหยหวนปานสุกรถูกเชือดออกมาทันที

หมดกัน ข้าไม่มีหน้าจะเจอคุณชายหวงอีกแล้ว! เคอโหย่วจินร่ำไห้อยู่ในใจ

หวงฝู่จี้พยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ ก่อนเอ่ยชื่นชมออกมาว่า “พยัคฆ์ย่อมไม่ออกลูกเป็นสุนัข* จริงแท้!” เมื่อครู่ตอนที่เขาอยู่ข้างใน ได้ยินสองหญิงสาวตีฝีปากกันแล้วก็อดที่จะหัวเราะขำขันออกมาไม่ได้

ถึงเผยจื่ออวี๋จะพูดเสียงแข็งว่าไม่ยอมรับเผยเจิ้นเทียนเป็นบิดา แต่หญิงสาวกลับกลั้นใจยอมรับเขาเพราะไม่ต้องการให้มารดาต้องถูกเหยียดหยาม เห็นได้ชัดว่านางเป็นสตรีที่มีความกตัญญูต่อบุพการีโดยแท้

“แน่นอน…บิดาข้าเป็นวีรบุรุษผู้กล้า ข้าที่เป็นบุตรสาวย่อมไม่อาจน้อยหน้าได้” เผยจื่ออวี๋ฝืนใจเอ่ยชมผู้เป็นบิดาตามชายหนุ่ม

หวงฝู่จี้ยื่นมือออกมาอย่างจะช่วยดึงตัวนางขึ้น และเผยจื่ออวี๋ซึ่งเป็นคนที่มาจากยุคปัจจุบันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยอมยื่นมือไปให้เขาจับ และอาศัยแรงของชายหนุ่มเพื่อดึงตัวขึ้นแต่โดยดี

ทว่าในสายตาของเคอโหย่วจิน ภาพนี้ราวกับฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย เพราะในที่สุดนางก็ตระหนักชัดว่าเผยจื่ออวี๋เป็นสตรีหน้าไม่อายที่คิดจะแย่งบุรุษกับนางจริงๆ!

ไม่ได้การล่ะ ต่อให้บิดาของอีกฝ่ายจะเป็นถึงท่านแม่ทัพใหญ่เผย แต่นางจะต้องคิดหาวิธีแยกเผยจื่ออวี๋ออกจากคุณชายหวงให้จงได้ คุณชายหวงต้องเป็นของนางคนเดียว!

* ‘พยัคฆ์ไม่ออกลูกเป็นสุนัข’ สำนวนที่ใช้เป็นคำชม หมายถึงบิดาที่โดดเด่นย่อมมีบุตรที่ไม่ธรรมดา