แรกเริ่มนางนั่งตัวตรง แต่หนทางที่ไม่เห็นจุดสิ้นสุด ทิวทัศน์แห้งแล้งที่ดูคล้ายกันไปหมด ตลอดจนแรงโยกเป็นจังหวะสม่ำเสมอของรถทำให้นางผ่อนคลายแผ่นหลังและเอวลงโดยไม่รู้ตัวในที่สุด
นางเหนื่อยแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้หลับพักผ่อนอย่างเต็มที่มานาน การหลับพักผ่อนแค่คืนเดียวไม่อาจทำให้สภาพร่างกายนางฟื้นฟูขึ้นมาได้ เขาเห็นนางแอบปิดปากหาว ร่างกายแข็งทื่อแอบเอนพิงเขาโดยไม่รู้ตัว ไม่ถึงครึ่งทางนางก็เริ่มสัปหงก มีครั้งหนึ่งเกือบตกจากรถ นางได้สติทันทีและรีบนั่งตัวตรงอีกครั้ง แต่ไม่นานเหตุการณ์เดิมก็เกิดซ้ำอีกรอบ
สถานการณ์อันตรายแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งจนเขาทนดูต่อไปไม่ได้ จึงตัดสินใจดึงนางมานั่งบนตัก
เคลสะดุ้งโหยง ลนลานจนอยากจะกระโดดขึ้นมา แต่เขาจับเอวนางไว้
“อย่าดื้ออีกเลย จะนอนก็นอนเถอะ” เขาจ้องนาง
ปากนุ่มเนียนของนางขยับเล็กน้อย แต่ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาและปิดลงอีกครั้ง คงรู้ว่าการประท้วงตอนนี้โง่เขลาเพียงใด เพราะนางง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้นแล้ว
แม้จะพยายามประคองสติไว้ แต่ผ่านไปไม่นานนางก็เริ่มผงกหัวหงึกหงักอีกครั้ง สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้และซบไหล่เขาหลับไปไม่รู้เรื่อง
หนทางยาวไกล แต่หญิงสาวในอ้อมอกแผ่กลิ่นหอมจางๆ เบี่ยงเบนความสนใจเขาไปได้บ้าง แม้นางจะมีสะโพกอวบอิ่ม แต่ตัวไม่หนักมาก เห็นได้ชัดว่าเนื้อบนตัวนางล้วนอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ความคิดนี้ทำให้ความปรารถนาตรงหว่างขาฮึกเหิมขึ้นมาทันใด เขาสบถในใจและรีบเบนความคิดไปเรื่องอื่น
หากโชคดี เสบียงอาหารของนางจะทำให้พวกเขาอดทนได้จนกว่าข้าวโอ๊ตจะถึงเวลาเก็บเกี่ยว เขาหวังเพียงว่าเซบาสเตียนจะนำเมล็ดพันธุ์กลับมาทันเวลา เขาจะได้หว่านเมล็ดถั่วเหล่านั้นระหว่างทุ่งนา ถ้าทุกอย่างราบรื่น ไม่แน่สถานการณ์อาจจะดีขึ้น
แม้การขาดแรงงานทำนาจะเป็นปัญหา แต่อย่างน้อยตอนนี้เขายังไม่ต้องคิดถึงเรื่องการพักนา เขาอยากให้ตัวเองจดจำความรู้เกี่ยวกับการทำนาได้มากกว่านี้เหลือเกิน แต่ความทรงจำเหล่านั้นอยู่ห่างไกลเกินไป
เขาต้องการกำลังคนออกมาช่วยเขาทำนามากกว่านี้ แต่เขาไม่อาจบังคับคนเหล่านั้นได้ หากจะบอกว่าเขาได้เรียนรู้อะไรจากกองทัพบ้าง นั่นคือช่วงเวลาที่กินไม่อิ่ม แต่ยังไม่หิวตาย ผู้คนจะอดทนต่อไป แต่หากกินไม่อิ่มแล้วยังถูกกดดัน การกบฏย่อมเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นเป็นอย่างต่อไป
เรื่องราวมากมายทำให้เขาเริ่มรู้สึกปวดหัว
เขากำเชือกบังเหียนแน่น สูดหายใจเฮือกหนึ่ง แต่กลับได้กลิ่นหอมหวานจากตัวนาง กลิ่นกายนางเจือกลิ่นจากป่าไม้ บรรเทาเส้นประสาทอันตึงเครียดของเขาและทำให้เขาก้มหน้าลงมอง
ลมหนาวพัดปะทะใบหน้านาง พาให้ดวงหน้าเล็กขาวซีดแดงเรื่อขึ้น
มองใบหน้ายามหลับสนิทของนางแล้ว จู่ๆ เขาก็บังเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดในใจ
ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทุกคนในปราสาทรวมทั้งตัวเขาด้วยไม่เคยเป็นมิตรกับนางเลย
