เคลสะดุ้งกับความคิดชั่วแล่นนั้น รีบกำหมัดแน่นหยุดยั้งตัวเอง แต่กลับไม่อาจห้ามไม่ให้ตัวเองหน้าแดงใจสั่น
ชั่ววินาทีนั้นนัยน์ตาสีดำของเขาลึกเข้มกว่าเดิม ในชั่วจังหวะสั้นๆ นางยังคิดว่าเขาจะก้มหน้าจุมพิตนาง ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้เหลือเกิน ใกล้จนนางแทบสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา
แต่วินาทีต่อมาเขากลับหดมือที่แตะอยู่บนเอวนางกลับไปและถอยหลังกะทันหัน ปลดกุญแจพวงใหญ่ที่เอวและส่งให้นาง
“นี่เป็นกุญแจทั้งหมดในปราสาท เจ้าเก็บไว้ ข้าสั่งให้คนต้มน้ำแล้ว อีกประเดี๋ยวพวกนางจะยกน้ำขึ้นมา ข้ายังมีเรื่องต้องจัดการ เจ้าอาบน้ำเสร็จก็นอนก่อนเถอะ” พูดจบก็หันหลังก้าวลงบันได
เคลมองแผ่นหลังของเขา ดวงหน้าเล็กแดงซ่านและร้อนผ่าวในพริบตา รู้สึกสองขาอ่อนแรง นางกุมหัวใจที่เต้นรัวเร็ว นานทีเดียวกว่าจะได้สติ
พวงกุญแจที่อยู่ในมือหนักอึ้ง แม้เขาจะบอกทุกคนว่านางเป็นหัวหน้าผู้ดูแล แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมอบกุญแจทั้งหมดในปราสาทให้นางเช่นนี้
นางไม่คิดว่าเขาจะเชื่อใจนางจริงๆ
ก้มหน้ามองกุญแจดอกใหญ่ที่ร้อยเข้าด้วยกันด้วยห่วงเหล็กแล้ว หัวใจนางบังเกิดความรู้สึกที่ยากจะแยกแยะ ได้แต่กำห่วงเหล็กแน่นและหมุนตัวผลักประตูเดินเข้าไปในห้อง
คืนนั้นนางอาบน้ำเสร็จแล้วเอนกายลงบนเตียง ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่นก็รู้สึกว่าเขาเข้ามาในห้อง
เคลลืมตาอย่างสะลึมสะลือ เห็นผู้ชายคนนั้นเดินไปมาอยู่ในห้อง นางหลับตาลงอีกครั้งอย่างเหนื่อยล้า ฟังเสียงเขาเคลื่อนไหวในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
นางได้ยินเสียงน้ำเบาๆ รู้ว่าเขากำลังอาบน้ำโดยใช้น้ำที่นางอาบไปแล้ว
ทันใดนั้นความรู้สึกขวยเขินก็ไต่ไปทั่วร่าง แต่นางเหนื่อยจนไม่อาจลุกขึ้นมาห้ามปรามเขา ไม่ง่ายเลยกว่าจะลืมตาได้อีกครั้ง เห็นเขาหลับตาเอนกายอยู่ในถังอาบน้ำและพรูลมหายใจยืดยาวออกมา
ความเหน็ดเหนื่อยยากจะบรรยายแผ่อยู่เต็มใบหน้าเขา
ความอับอายก่อนหน้านี้ค่อยๆ สลายหายไปเมื่อเห็นใบหน้าเหนื่อยล้านั้น
แทบจะในเวลาเดียวกัน นางคิดได้ว่าความจริงแล้วผู้ชายคนนี้ต้องการการพักผ่อนยิ่งกว่านางเสียอีก เพียงแต่เขาฝืนอดทนมาตลอด
เขาเป็นเจ้าของปราสาท เป็นลอร์ดของที่นี่ เขาจะให้คนอื่นเห็นความเหนื่อยล้าของตัวเองไม่ได้
ขณะที่นางคิดว่าเขากำลังผ่อนคลายอยู่ในถังอาบน้ำ เขากลับยกมือขึ้นถูหน้าตัวเอง ชำระล้างร่างกายและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบผ้ามาเช็ดตัวอย่างเร่งรีบ
เขาผอมเกินไปแล้วจริงๆ นางคิดอย่างงัวเงีย ผู้ชายคนนี้ต้องกินให้มากหน่อย
เขาเดินเข้ามาในจังหวะนี้ เป่าตะเกียงก่อนจะขึ้นมาบนเตียง
นางเพิ่งตระหนักภายหลังว่าเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า แต่เขาไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น แค่นอนอยู่บนเตียงและหลับไปอย่างรวดเร็ว
เขาเหนื่อยแล้ว นางก็เช่นกัน
ดังนั้นนางจึงเลิกคิดมาก ทำใจให้สบายและบอกตัวเองให้นอนซะ
ติดตามต่อได้ใน คู่มนตราสาปรัก หรือ สั่งซื้อที่ JamShop เร็วๆนี้
