ทดลองอ่านนิยาย แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง บทที่ 1

นับแต่ซย่าอวี้จิ่นตกน้ำแล้วก็แสร้งล้มหมอนนอนเสื่อมาโดยตลอด เมื่อได้ยินข่าวร้ายเขาก็แค้นใจจนกัดหมอนไม้ไผ่ขาดไปสามใบ

แม้การแต่งงานระหว่างซย่าอวี้จิ่นกับเยี่ยเจาจะไม่สูงส่งเท่าจักรพรรดิอภิเษกสมรส ไม่หรูหราดุจองค์หญิงใหญ่ออกเรือน และไม่ครึกครื้นเหมือนงานเลี้ยงแต่งงานของวังชิ่งอ๋อง หากแต่เป็นเพราะฐานะผิดธรรมดาของแม่ทัพใหญ่และที่มาที่ไปชวนขันของหนานผิงจวิ้นอ๋อง พิธีมงคลจึงถูกจับตามองมากกว่าพิธีทั้งหมดเท่าที่มีมานับร้อยปีของเมืองหลวง

ฝ่ายเจ้าสาวเยี่ยเจาไม่มีลักษณะเยี่ยงสตรีมาตั้งแต่เยาว์วัย คลั่งไคล้ในวิชายุทธ์และตำราพิชัยสงคราม นางเป็นผู้มีพรสวรรค์สูงยิ่งจนพี่ชายทั้งสองมิใช่คู่มือ บันดาลให้ปู่และบิดาปวดใจเหลือจะกล่าว ต่อมาทั้งคู่ตัดสินใจเลี้ยงดูนางอย่างเด็กชาย เพียงอยากลืมเลือนว่านางเป็นสตรีแล้วจะกลายเป็นบุรุษไปจริงๆ

ในการทำสงครามนานแปดปี นางต้องคลุกคลีกับเหล่าชายฉกรรจ์ที่มิได้เล่าเรียนเขียนอ่านในค่ายทหาร กลางวันยกพลทำศึก คุยเรื่องวางค่ายกล ตกดึกกินเนื้อสัตว์แกล้มสุรา คุยเรื่องนารี สำนึกของความเป็นชายเป็นหญิงจึงสับสนหลงผิดจนกลายเป็นความเคยชิน ฝังลึกกลางใจยากเกินแก้ไข กอปรกับเพิ่งรับตำแหน่งคุมกองทัพยี่สิบหมื่นของเมืองหลวงได้ไม่นาน มีเรื่องประดังประเดเข้ามาทุกด้าน บางคราวยุ่งอยู่กับงานจนไม่แม้แต่จะกลับบ้าน นางมิได้ตระหนักเลยว่าตัวเองกำลังจะแต่งงาน

ผู้เฒ่าเยี่ยก็เลอะเลือน ทุกครั้งที่เห็นทุกคนงานยุ่งก็กล่าวด้วยความดีอกดีใจว่า “เหลนข้าจะแต่งภรรยาแล้ว” คนรอบข้างจะอธิบายอย่างไรก็เปล่าประโยชน์ ทำเอาทุกคนไม่รู้ว่าจะร่ำไห้หรือหัวเราะดี

ฝ่ายเจ้าบ่าวซย่าอวี้จิ่นแสร้งป่วยลุกจากเตียงไม่ได้ ลอบส่งคนไปที่คฤหาสน์เจิ้นกั๋วกงปล่อยข่าวลือไม่ดีของตัวเอง เพียงหวังว่าอีกฝ่ายจะรังเกียจตนจนมาขอถอนหมั้น

แต่ไรมาเขาเป็นคนหน้าหนาฟันแทงไม่เข้า ไม่กลัวถูกตีถูกด่า และยิ่งไม่หวั่นเกรงชื่อเสียงฉาวโฉ่ เขาแสดงท่าทีชัดเจนว่าถึงตายก็ไม่แต่งภรรยาผู้นี้เข้าตระกูล จักรพรรดิและพระพันปีถูกบีบให้จนตรอก จำต้องร่วมมือกันกำราบ ลั่นวาจาว่าหากเขายังไม่เชื่อฟังอีกก็จะเล่นงานมารดาเขา เขาถึงได้ไม่ทำเรื่องออกนอกลู่นอกทางเกินไปนัก

ไม่ว่าจะเป็นเชื้อพระวงศ์สูงศักดิ์หรือราษฎรสามัญชนล้วนชะเง้อคอยาวหมายดูเรื่องตลกขบขัน ถึงขั้นมีบ่อนพนันลับเปิดเดิมพันทายว่าพวกเขาจะทะเลาะเบาะแว้งจนลงมือลงไม้และตกลงหย่ากันหลังจากแต่งงานกี่วัน

ธรรมเนียมต้าฉิน สินเดิมเจ้าสาวให้มารดาเป็นผู้จัดเตรียม@@@

เมื่อครั้งที่โม่เป่ยถูกตีแตก คฤหาสน์เจิ้นกั๋วกงโดนปล้นไม่เหลือหลอ แม้แต่สินเดิมที่ฮูหยินเจิ้นกั๋วกงทิ้งไว้ให้บุตรสาวก็ถูกชิงไปหมดสิ้น บัดนี้เยี่ยเจาได้รับตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการกองทัพใต้หล้าแล้ว มีทั้งข้าวของเงินทองที่ยึดมาจากชาวหมานจินในระหว่างการทำสงครามหลายปี รวมกับบำเหน็จรางวัลของราชสำนัก นับได้ว่ามีทรัพย์สมบัติมั่งคั่ง แต่นางกลับนำเงินส่วนใหญ่ไปซื้อที่นาร้านค้า ละเลยข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นสินเดิมเจ้าสาวอย่างเช่นตู้เสื้อผ้า โต๊ะประทินโฉม และคันฉ่องลวดลายประณีตซึ่งจำเป็นต้องใช้เวลารวบรวมสะสมนานปี

สะใภ้ใหญ่หวงซื่อที่ครองตัวเป็นม่าย คอยดูแลความเรียบร้อยในเรือนก็ไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการแทนเยี่ยเจาที่มีอำนาจล้นฟ้า รอจนนางกล่าวเตือนอ้อมๆ ว่าต้องตระเตรียมสินเดิมแล้ว เยี่ยเจาถึงนึกขึ้นได้ว่าเวลานี้ห่างจากวันแต่งงานเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น

หวงซื่อได้แต่แข็งใจเอ่ยถามด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม

“บ้านเราไม่ขัดสนเงินทอง แต่สิ่งของเหล่านี้จะไปหาซื้อจากที่ใดดี”