ทดลองอ่าน ท่าน… จงถอยไปเสีย! บทที่ 7 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ท่าน… จงถอยไปเสีย! บทที่ 7

หน้าที่แล้ว1 of 2

บทที่ 7

ตอนที่เซียวฉางหนิงรุดไปถึงโถงชั้นหน้า เสิ่นเสวียนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ยกขาขวาขึ้น มือขวาวางบนหัวเข่าตามใจ ท่าทางมีอำนาจและเย่อหยิ่ง หลังเสิ่นเสวียนรับรู้ได้ว่าเซียวฉางหนิงเกาะประตูอย่างลังเลใจ เขาก็ไม่ได้ช้อนตาขึ้นมา เพียงพูดเสียงเข้มว่า “สำนักบูรพากินอาหารเช้าตรงเวลาตอนยามเฉิน ตอนนี้ยามเฉินหนึ่งเค่อแล้ว”

นี่เขากำลังเตือนว่านางมาสายแล้ว

สีหน้าของเสิ่นเสวียนเรียบนิ่งมองไม่ออกถึงความรู้สึก เซียวฉางหนิงขยับเข้าห้องไปอย่างช้าๆ แล้วมองไปโดยรอบ พบว่าภายในห้องไม่มีโต๊ะอาหารอื่นให้นางใช้ได้

คงไม่ถึงกับให้ข้ายืนกินอาหารกระมัง หรือว่านี่จะอาศัยงานเลี้ยงหงเหมิน เพื่อขจัดความหยิ่งผยองของข้า

เซียวฉางหนิงในสมองว้าวุ่น อดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดอะไรเหลวไหล

เสิ่นเสวียนราวกับมองออกถึงความคิดในใจนาง จึงช้อนดวงตาคมกริบลึกล้ำขึ้นมา แล้วใช้มือตบเบาๆ ที่เบาะนุ่มข้างกาย พูดว่า “มานี่ องค์หญิงใหญ่กับกระหม่อมเสวยอาหารโต๊ะเดียวกัน”

เช่นนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเนื้อเข้าปากเสือ!

เซียวฉางหนิงปฏิเสธข้อเสนอนี้จากใจจริง

ทว่าเสิ่นเสวียนสายตาเคร่งขรึม ในดวงตามีอำนาจที่ไม่ยอมให้ปฏิเสธ เซียวฉางหนิงขัดขืนอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายยังคงนั่งลงบนเบาะนุ่มข้างกายเสิ่นเสวียนที่อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงครึ่งช่วงไหล่อย่างหวาดหวั่น

ความกดดันที่ทำให้คนหายใจไม่ออกนั้นรุนแรงยิ่งขึ้น ราวกระแสน้ำซัด ราวใยไหมรัด

เสิ่นเสวียนไม่ได้พูดถึงความไร้มารยาทเลี่ยงไม่พบหน้าของนางเมื่อวาน เพียงแค่เชิดปลายคางเล็กน้อยแล้วพูดสั่งว่า “ยกอาหารมา”

ขันทีน้อยที่คอยปรนนิบัติยกอาหารเช้าขึ้นโต๊ะอย่างรวดเร็ว บนโต๊ะอาหารของทั้งสองมีกับข้าวสามอย่างโจ๊กหนึ่งถ้วย ไม่มีอะไรนอกจากเนื้อลาย่าง เนื้อแดดเดียวหั่นแผ่น น้ำแกงผักกาดขาว และโจ๊กเนื้อไก่ฉีก ที่เป็นอาหารพื้นบ้านทั่วไปก็ไม่มีอาหารอย่างอื่นอีก ความประณีตของอาหารเหล่านี้ยังห่างไกลจากของห้องเครื่องมากนัก

ทว่าบนโต๊ะฝั่งของเซียวฉางหนิงกลับมีขนมจินซือ* คู่กับต้มถั่วแดงเพิ่มขึ้นมาชุดหนึ่ง

เซียวฉางหนิงแอบช้อนตามองสำรวจ พบว่าบนโต๊ะฝั่งของเสิ่นเสวียนไม่มีขนมต้มหวานนี้ มีของนางเพียงชุดเดียว

เสิ่นเสวียนแอบซ่อนแผนการอะไรในของหวาน

ขนมจินซือ…เป็นคำเตือนหรือ

เซียวฉางหนิงทำตนเองตกใจกลัวจนเหงื่อผุด นางไม่ชินกับการกินธัญพืช ทั้งไม่ได้แตะต้องเนื้อลาย่าง เพียงใช้ช้อนหยกคนถ้วยโจ๊ก แล้วตักกินคำเล็ก ดวงตาจ้องมองไปที่ตัวของเสิ่นเสวียน แต่นางกลับมองไม่ค่อยออกถึงความคิดของขันทีผู้บัญชาการผู้นี้

กินโจ๊กเสร็จแล้วนางก็ใช้ช้อนเงินด้ามจับบางคันเล็กตัดขนมจินซืออย่างระมัดระวัง จากการสังเกตไม่พบว่าในนั้นซ่อนของประหลาดอะไรเอาไว้…

“ไม่ต้องดูแล้ว ไม่มีพิษ” เสิ่นเสวียนส่งเสียงพูดขึ้นทันใด

เซียวฉางหนิงที่ถูกมองออกถึงความในใจก็ตื่นตระหนกจนช้อนในมือสั่น ขนมเกือบจะกระเด็นออกไป นางหน้าแดงเรื่อ สายตาเลื่อนหนีด้วยความเก้อเขิน ส่งขนมหนึ่งช้อนเข้าปากเป็นการกลบเกลื่อน หลังขนมจินซือเข้าปากแล้วละลายทันทีแต่ยังทิ้งกลิ่นหอมไว้ตามไรฟัน นางอดใจไม่ไหวกินต่ออีกสองคำ ได้กินของอร่อยแล้วนางก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย

เสิ่นเสวียนหันหน้ามองท่าทางตื่นเต้นของนาง คิ้วเข้มเรียวยาวถึงขมับเลิกขึ้นเล็กน้อย แต่เสียงพูดกลับแฝงความสนุกที่ยากจะสังเกตได้ “องค์หญิงใหญ่ไม่มีอะไรอยากจะตรัสกับกระหม่อมหรือ”

สิ่งที่ควรมาถึงก็ย่อมต้องมาถึง เซียวฉางหนิงวางช้อนลง เม้มริมฝีปากแดงเบาๆ หันหน้าไปมองเสิ่นเสวียนอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเล็กน้อย “เมื่อวาน…ข้าผิดเอง”

เสิ่นเสวียนพูดอย่างไม่เร็วไม่ช้า “อ้อ? องค์หญิงใหญ่ทรงผิดตรงที่ใดหรือ”

รู้แล้วยังจะถาม!

หน้าที่แล้ว1 of 2

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 1-2

บทที่ 1 ช่วงเวลาผลัดเปลี่ยนราชวงศ์ก็เปรียบดั่งผ้าพันเท้าของสตรี เป็นของเก่าเน่าเหม็นที่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นผ้าผืนใหม่มี...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หยกเร้นชะตา บทที่ 1.1-1.2

บทที่ 1.1 การกลับมาของคุณหนู รัชศกเจี้ยนซิงปีที่ยี่สิบ พ้นวันที่สิบห้ากลิ่นอายวันปีใหม่ก็จางหายไปแล้ว แต่ละเรือนแต่ละครอ...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 3-4

บทที่ 3 หัวหน้าขันทีไม่แม้แต่จะเหลือบแลอวี้ฉือรุ่ย แต่ถามออกมาตรงๆ “ท่านใดคือคุณหนูเฟยเยี่ยน” เสียนเกอเอ๋อร์ข่มโทสะไม่อย...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 5-6

บทที่ 5 เถ้าแก่ร้านตกใจจนเบิกตากว้าง โบกไม้โบกมือเอ่ย “แม่นาง นี่มันสิงโตอ้าปากกว้าง นี่! เห็นว่าพวกงานปักของเจ้าเป็นงาน...

community.jamsai.com