ทดลองอ่าน คือ… เธอ บทนำ-บทที่ 1

เพียงเปรยขึ้นมาเบาๆ หล่อนก็ได้รับความช่วยเหลืออย่างดีจากคนชื่อแดงอีกครั้งอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ ไม่กี่อึดใจทั้งตัวหล่อนและเสาที่แขวนขวดน้ำเกลือก็เข้าไปอยู่ในห้องน้ำเรียบร้อย อรกานต์รีบปิดประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็วก่อนที่ผู้หวังดีจะเสนอตัวเข้ามาช่วยเหลือด้านใน

โอย…รู้สึกเคล็ด ขัด ยอกไปหมดทั้งตัว แค่จะยืนนิ่งๆ ยังอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไม่เบา อรกานต์มองข้อมือข้างขวาที่มีผ้าพันแผลพันอยู่ สำรวจตามแขนขาก็ไม่พบรอยขีดข่วนใดๆ น่าแปลก…ถูกรถชน มันน่าจะมีรอยถลอกหรือฟกช้ำดำเขียวบ้างนะ แล้วนี่…ทำไมทั้งแขนและขาของหล่อนถึงได้ขาวซีดอย่างนี้ล่ะ ผิวขาวเนียนละเอียดผิดกับผิวขาวอมเหลืองธรรมดาของหล่อน

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หล่อนหลับไปนานขนาดที่สีผิวเผือดลงและผมยาวขึ้นหลายนิ้วเชียวหรือ หลับไปนานขนาดที่แม่ได้เลื่อนขั้นเป็นถึงคุณหญิงเชียว

หญิงสาวเคลื่อนตัวเองไปอยู่หน้ากระจก แล้วก็ต้องตาค้างมองภาพสะท้อนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

นี่หล่อนบ้า หรือเกิดภาพหลอนกันแน่

สตรีสาวสวย…สวยมาก กำลังจ้องมองหล่อนมาจากกระจกเงา ใบหน้ารูปไข่เนียนเกลี้ยงมีรอยช้ำอยู่ที่โหนกแก้มขวาและมีผ้าปิดแผลอยู่เหนือคิ้วขวา เห็นได้ชัดว่าใบหน้าข้างขวาถูกกระแทก แต่กระนั้นรอยแผลกับความซีดเผือดของสีหน้าก็ยังปกปิดความงามไม่มิด คิ้วสีน้ำตาลไหม้พาดโค้งอยู่เหนือดวงตาสองชั้นยาวรี นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหวานซึ้ง จมูกโด่งเป็นสันตรงรับกับริมฝีปากได้รูป…สวย…หยาดฟ้ามาดิน

ทว่า…หล่อนเกลียดผู้หญิงคนนี้จับใจ เกลียดมาก…เกลียดเข้าไส้เลย

นี่คือ คุณไทร่า ธีร์วรา ภคภัทรา ตัวจริงของแท้ และแน่นอน

อรกานต์กะพริบตาถี่ๆ สะบัดศีรษะหลายครั้ง ก่อนจะลืมตาขึ้นมองกระจกอีกครั้ง

เช่นเคย ภาพสะท้อนของหล่อนคือภาพของธีร์วรา ภคภัทรา

อรกานต์ลองดึงผม หยิกแก้ม และหยิกแขนตัวเองดู โอ๊ย! ยังเจ็บ! นี่ไม่ใช่ความฝันแน่! แล้วมันคือความจริงชนิดไหนกัน หล่อนโดนรถชน แล้วตื่นขึ้นมาในร่างของธีร์วรา ภคภัทรา เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่หล่อนแสนจะเกลียดชังหรอกหรือ ความจริงเป็นเช่นนี้หรือ มันเป็นไปได้อย่างไร?!

หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งทอดอาลัยบนโถส้วม เอายังไงดีล่ะทีนี้ เรื่องมหัศจรรย์พันลึกอะไรก็ไม่รู้ดันมาเกิดขึ้นกับหล่อนเข้าอย่างจัง จะสลับร่างกับใครที่มันดีกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ ดันมาเป็นยัยไทร่าคู่อาฆาตของหล่อนเสียด้วยสิ

แรกเริ่มเดิมทีนั้น หล่อนไม่ได้มีอคติหรือรังเกียจเดียดฉันท์อะไรกับเพื่อนแสนสวยคนนี้หรอก เห็นคุณเธอเชิดหยิ่งใส่ทุกคนก็ยังเข้าใจไปว่ากิริยาท่าทางเธอคงเป็นเช่นนั้นเอง รู้จักกันมากกว่านี้สักหน่อย คุ้นเคยกันกว่านี้อีกนิด ก็คงจะพอเข้ากันได้ หากแต่เมื่อช่วงเวลาแห่งการรับน้องใหม่ผ่านไป คุณไทร่าเธอก็ยังรักษาระดับความเหินห่างของตัวเธอกับเพื่อนฝูงทุกคนไว้อย่างเหนียวแน่น ใบหน้าสวยละมุนมักมีสีหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึก ดวงตาหวานคมไม่เคยเหลือบแลสายตาไปมองใคร หาไม่ก็จะมีแววหยามหยันดูถูกฉายแสงออกมาอยู่เสมอ ริมฝีปากบางได้รูปนั้นเล่า ไม่เคยเอ่ยวาจาเป็นมิตรกับใครทั้งสิ้น มีแต่การดูหมิ่น เหยียดหยามและหาผลประโยชน์ใส่ตัว

การไม่คิดจะผูกมิตรกับผองเพื่อนคนใดเลยของธีร์วรา ทำให้อรกานต์เริ่มไม่ค่อยพอใจเพื่อนคนนี้นัก ทว่าหล่อนก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจแต่อย่างใด แต่ยิ่งนานวันเข้า ความเห็นแก่ตัวและความแล้งน้ำใจอย่างร้ายกาจของธีร์วราก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เพียงแค่เทอมแรก เพื่อนๆ ทุกคนต่างพากันถอยห่าง ความพยายามที่จะผูกมิตรกับสาวสวยคนนี้เหือดหายไปโดยทั่วหน้า ผู้ที่วนเวียนอยู่รอบกายเธอผู้นั้นมีเพียงเพื่อนผู้หญิงสามสี่คนที่มีบุคลิกคล้ายคลึงกัน นั่นคือ บุคลิกของสาวไฮโซมาดหรู สวยเริ่ด เชิดหยิ่ง ซึ่งวันๆ ไม่ได้ทำอะไรนอกจากแต่งตัวให้สวยเข้าไว้ และผูกไมตรีกับผู้ชายมากหน้าหลายตา คนที่ทน ‘คุณไทร่า’ ได้ เห็นจะมีแต่เพื่อนสามสี่คนนี้กับผู้ชายที่พยายามตามจีบคุณเธอเท่านั้นแหละ

ความเกลียดชังเริ่มก่อตัวขึ้น เมื่อธีร์วราเริ่มใช้อำนาจบาตรใหญ่จากการที่มีบิดาเป็นคนใหญ่คนโตในแผ่นดิน อาจารย์บางท่านถึงกับยอมให้เธอส่งงานช้ากว่ากำหนดได้เป็นกรณีพิเศษ อาจารย์บางท่านจงใจเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เช็กชื่อให้เธอแม้ว่าวันนั้นๆ เธอจะไม่ได้เข้าเรียน อาจารย์บางท่านไม่ตำหนิติเตียนอะไรเมื่อเธอเข้าเรียนสายไปถึงหนึ่งชั่วโมง มีบ้างที่อาจารย์บางท่านเรียกเธอผู้นี้ไปว่ากล่าวตักเตือน หากทว่าไม่เคยมีท่านใดที่จะกำหนดบทลงโทษจริงๆ จังๆ