ทดลองอ่าน ทาสหญิงพลิกแผ่นดิน บทที่ 9

เฉิงตั๋วไม่ถือสา สั่งสอนต่อไป “คนผู้หนึ่งไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นไร ห้ามเอาแต่ซึมเศร้าหดหู่อยู่ทั้งวันเหมือนคนตายทั้งเป็น มิฉะนั้นมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ไร้ความหมาย คนเช่นนี้สู้ตายไปเลยไม่ดีกว่าหรือ”

ฉาฉายังคงมองเขานิ่งๆ

เฉิงตั๋วเอ่ยเสริม “ส่วนคนประเภทที่ความจริงแล้วฉลาดมีไหวพริบมาก แต่กลับแสดงเป็นคนไร้ความรู้สึกนั้นน่ารังเกียจเป็นพิเศษ!” ฉาฉาอ้าปาก แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา เหมือนพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ใช่คนประเภทที่เขาว่า

เฉิงตั๋วพูดต่อ รอยยิ้มอ่อนโยนขึ้นบ้าง “สติปัญญาของเจ้าไม่เลว ตัวคนก็มีไหวพริบ ทั้งยังโชคดีที่พูดไม่ได้ มิฉะนั้นถ้าวาจาฉะฉานก็ไม่ค่อยน่ารักแล้ว”

ฉาฉามองเขาอย่างสงสัย หรือว่าการพูดไม่ได้จะกลายเป็นข้อดีไปเสียแล้ว

เฉิงตั๋วคล้ายอ่านความหมายของนางออก จึงพยักหน้า “นี่เป็นข้อดีข้อใหญ่ที่ทำให้เจ้าแตกต่างจากสตรีอื่น อย่าได้คิดดูถูกเด็ดขาด”

ฉาฉาไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรกับเขาจริงๆ แต่แน่นอนว่าเดิมทีนางก็พูดไม่ได้อยู่แล้ว

เฉิงตั๋วถามเสียงอ่อนโยน “เจ้าเป็นใบ้มาตั้งแต่เกิดหรือไม่”

ฉาฉาส่ายหน้าเบาๆ

เฉิงตั๋วลูบคอนาง จู่ๆ ก็ถามแปลกๆ “ครั้งสุดท้ายที่เจ้าพูดออกมา สถานการณ์ในตอนนั้นเป็นอย่างไร”

ฉาฉานิ่งงัน แววตาหม่นแสงลง

เฉิงตั๋วก้มหน้าลงพึมพำกับตัวเอง “จะต้องไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีแน่ ไม่อยากนึกถึงก็ช่างเถอะ”

ฉาฉาช้อนดวงตาล้ำลึกดุจธารน้ำขึ้นมา พลันสัมผัสได้ว่าในสีหน้าที่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปรเสมอของเฉิงตั๋วมีบางอย่างไม่ปกติ นางรู้สึกอย่างเลือนรางว่าเมื่อครู่นี้ บางทีเขาอาจจะปลอบประโลมนางอยู่

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ถนัดทางด้านนี้จริงๆ

ชีวิตในจวนอ๋องสำหรับฉาฉาไม่ได้น่าเบื่อเลยสักนิด ยังถึงขั้นสมบูรณ์ล้นเกินไปด้วยซ้ำ เฉิงตั๋วมีเรื่องเล็กๆ ใหญ่ๆ ให้จัดการ ดังนั้นตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบเข้ามาในจวนอ๋องก็ส่งตัวนางให้กับแม่นมชราผู้เข้มงวดที่ทุกคนเรียกขานกันว่าหลี่หมัวมัว

หลี่หมัวมัวมีความเป็นมาอย่างไรฉาฉาไม่รู้ รู้แค่ว่าเรื่องเล็กใหญ่ทุกเรื่องภายในจวนแห่งนี้ล้วนมีนางเป็นผู้ดูแล ทุกคนภายในจวนต่างกลัวนาง ฉาฉาโชคร้ายที่ตกมาอยู่ในเงื้อมมือนาง หลายวันที่ผ่านมาต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง