ทดลองอ่าน นวลหยกงาม เล่ม 10 บทที่ 12

          บทที่ 12

“โปรดเสด็จกลับไปตอนนี้เถอะ ถือเสียว่าไม่ได้มาหานาง ถือเสียว่านางหนีการแต่งงาน ถือเสียว่าในแผ่นดินไม่มีนางคนนี้”

เที่ยงวันแสงแดดแรงกล้า หลังหลูซื่อกล่าวคำนี้ ดวงหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้าแปรเป็นเย็นเยียบในพริบตา กระทั่งบรรยากาศรอบตัวก็เย็นยะเยือกลง ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงสะพรึงกลัวแต่แรก ทว่านางไม่ เพราะขณะนี้นางคือมารดาผู้หนึ่ง

หลูซื่อไม่ต้องเผชิญหน้าตามลำพังนานนัก หานลี่ก็เดินเข้ามายืนเคียงข้างปกป้องนางโดยไม่ให้ผิดสังเกต บุรุษวัยกลางคนที่สุภาพนุ่มนวลผู้นี้มีรอยยิ้มบางๆ ประดับบนหน้า ละม้ายไม่รับรู้ถึงอำนาจบารมีของหลี่ไท่สักกระผีก

หลี่ไท่สบตากับเขาแวบหนึ่งแล้วทอดสายตาข้ามเขาไปมองหลูซื่อดังเดิม เขาทำหน้าเคร่ง อ้าปากพูดเสียงขรึม “ข้าเคยให้โอกาสนางเลือกครั้งหนึ่งแล้ว ไม่มีครั้งที่สอง ไม่มี”

เขาพูดคำว่า ‘ไม่มี’ นี้ด้วยเสียงเบาเนิบช้า แต่กลับจริงจังกว่าถ้อยวาจาใดๆ ทั้งมวล และปราศจากความลังเลปะปนอยู่ นี่เป็นการปฏิเสธคำขอร้องของหลูซื่ออย่างตรงไปตรงมาที่สุด นางนิ่งเงียบเป็นเวลาสั้นๆ แล้วไม่ยืนกรานความคิดตน โคลงศีรษะพร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเนือยๆ อย่างจนใจ

“ผู้เป็นมารดาล้วนมีความเห็นแก่ตัว หม่อมฉันไม่ปรารถนาเห็นนางเสียใจตอนนี้ แต่ยิ่งไม่ปรารถนาจะเห็นนางทนทรมานในวันหน้า ทว่าเรื่องของนางยังต้องให้นางเป็นผู้ตัดสินใจเอง หม่อมฉันจะพูดเตือนครั้งนี้ครั้งเดียว ท่านอ๋องไม่เต็มพระทัยก็แล้วกันไป” นางเบี่ยงกายชี้ไปที่ห้องปีกตะวันตก “เสด็จไปทอดพระเนตรเถอะ เด็กคนนี้ไม่อาจหักใจปล่อยให้พระองค์ต้องตามหาอีกนานหลายวัน แอบเรียกคนไปส่งข่าว กลัวแค่ว่าจะทรงเป็นห่วงนาง ท่านอ๋องทรงต้องเห็นความดีของนางจึงจะถูก”

ร่างของหลี่ไท่ชะงักค้าง เขากดคางลงเป็นการพยักหน้านิดเดียวจนแทบสังเกตไม่เห็น จากนั้นก้าวเท้าออกเดินไปทางห้องเล็ก จวบจนมือแตะบานประตู ชายหนุ่มหยุดนิ่งชั่วอึดใจแล้วผลักเปิดอย่างเด็ดขาด

หลูซื่อมองประตูถูกงับปิดจากทางข้างใน ยกมือรับผ้าจากด้านข้างมาเช็ดรอยเปียกบนหน้า นางเบือนหน้าประสานสายตาซึ่งจับอยู่ที่ตัวนางของหานลี่ แววอ่อนโยนลึกล้ำไม่จางหายในนั้นเรียกรอยเก้อเขินปรากฏบนหน้านาง

“ท่านมองอะไร”

“หลันเหนียง วันนี้ข้าเพิ่งพบว่าตนเองกระทำความผิดอีกเรื่องหนึ่งแล้ว เจ้ายกโทษให้ข้าได้หรือไม่” ตอนเขาพานางไปจากเมืองฉางอันเมื่อสองปีก่อนละเลยจุดหนึ่งไป ยามนั้นเขามิได้ตระหนักเลยว่าสตรีที่เขารักมาครึ่งค่อนชีวิตคนนี้เป็นมารดาอย่างแท้จริง