ทดลองอ่าน นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! บทที่ 6-7

กล่าวจบก็เดินไปหยิบกล่องอาหารที่ทำจากไม้ไผ่สลักลายเคลือบเงามาเปิดฝาที่อยู่ด้านบนออก แล้วนำอาหารที่อยู่ภายในกล่องมาวางลงบนโต๊ะเล็กซึ่งอยู่บนตั่งไม้ริมหน้าต่างทีละอย่าง

ยามที่หลี่หลิงหว่านหยัดกายลุกขึ้นยืน นางก็เห็นว่าในชามลายครามมีหัวสิงโตราดน้ำแดง บรรจุอยู่สองชิ้น ส่วนชามลายครามอีกสองชามที่เป็นแบบเดียวกันนั้นชามหนึ่งเป็นเต้าหู้ฝูหรง อีกชามก็เป็นผัดฟองเต้าหู้สด และยังมีขนมพันชั้น อีกจานหนึ่ง

สกุลหลี่ไม่นับเป็นสกุลคหบดีชั้นสูง แม้ในอดีตจะเคยรุ่งเรืองมาก่อน แต่ภายหลังก็ตกต่ำลง ยามนี้นายท่านผู้เฒ่าเองก็เสียชีวิตไปแล้ว บรรดาบุตรชายทั้งสามมีถึงสองคนที่ยังอยู่ในเรือนคอยใช้สมบัติเก่า อีกคนก็ทำงานอยู่ต่างเมือง คิดดูแล้วสมบัติเก่าเหล่านั้นต้องเลี้ยงดูคนถึงสามครอบครัวทีเดียว ของกินของใช้ในยามปกติจึงต้องประหยัดอยู่

อาหารกลางวันในยามปกติของบรรดาคุณหนูคุณชายจะเป็นกับข้าวสามอย่างน้ำแกงหนึ่งอย่าง ทว่าในฤดูหนาวเช่นนี้ใครยังจะดื่มน้ำแกงอยู่อีก ดังนั้นจึงตัดส่วนของน้ำแกงออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นของว่างแทน ยิ่งอยู่ในช่วงฤดูหนาวที่เวลากลางวันสั้นกลางคืนยาว เผื่อเหล่าคุณหนูคุณชายจะรู้สึกหิวในยามค่ำคืน จึงมีการจัดเตรียมของว่างไว้ล่วงหน้าด้วย

ทว่าหลี่หลิงหว่านยังคงรู้สึกพอใจกับอาหารพวกนี้อยู่มาก เพราะตอนที่นางเช่าห้องอยู่ข้างนอกตามลำพังเพื่อเขียนนิยายทั้งวันทั้งคืนนั้น ยามหิวก็แค่สั่งอาหารมาส่ง บางครั้งเขียนนิยายจนติดพันมากๆ นางถึงกับลืมกินข้าวเลยทีเดียว แค่ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินสักห่อหนึ่งก็นับเป็นอาหารหนึ่งมื้อแล้ว

หลี่หลิงหว่านกินกับข้าวสามอย่างกับข้าวเปล่าอีกหนึ่งชามที่อยู่ตรงหน้าจนหมดเกลี้ยง เหลือขนมพันชั้นเอาไว้ เผื่อหิวในตอนบ่ายหรือตอนเย็นก็ค่อยหยิบมากิน

หลังกินอิ่มนางก็นั่งผิงไฟต่ออีกสักพัก ก่อนจะเริ่มรู้สึกง่วงงุนขึ้นมา สุดท้ายจึงตัดสินใจปลดอาภรณ์ชั้นนอกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงเสียเลย

หลี่หลิงหว่านนอนหลับไม่สนิทนัก เนื่องจากฝันถึงเรื่องราวที่ไม่ปะติดปะต่อมากมาย หลังตื่นขึ้นมานางก็รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งร่าง ทั้งใบหน้าตนเองก็ร้อนผ่าว…เกรงว่านางจะเป็นไข้เสียแล้ว

อย่างไรเจ้าของร่างเดิมก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอม ออกไปวิ่งเล่นข้างนอกในวันที่อากาศหนาวเหน็บถึงเพียงนี้รอบหนึ่ง ถูกลมเย็นเป็นเวลานานขนาดนั้น หากจะจับไข้ขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

หากเป็นเมื่อชาติก่อนสมัยที่หลี่หลิงหว่านอยู่ข้างนอกตามลำพังนั้น นางนับว่าเป็นคนแข็งแกร่งคนหนึ่งเลยทีเดียว อาการเจ็บป่วยเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้นางไม่เก็บมาใส่ใจเสียด้วยซ้ำ