ทดลองอ่าน ภารกิจทวงคืนแฟนใหม่ บทที่ 1

3)

ฉันยังคงร้องเรียกชื่อเขาอีกหลายครั้ง

ห้องอาบน้ำของโรงแรมกว้างขวาง อ่างอาบน้ำขนาดพอให้ลงไปแช่ได้สองคนสบายๆ มีระบบแรงดันน้ำที่ทำให้ร่างกายผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้า แต่ในขณะเดียวกันกลับเร่งเร้าความรู้สึกทางกล้ามเนื้ออย่างประหลาด และมือของเขากับฉันก็เกาะเกี่ยวกันในสายน้ำแผ่วเบานั้น

“แล้วจะมาบ่นว่าฉันทำคุณเป็นรอยไม่ได้นะ”

เสียงพูดเหนื่อยหอบ หลังจากเรียกชื่อเขาอีกครั้งบนเตียงนอนเรียบนุ่ม ลมหายใจก็แหว่งวิ่นไปด้วยความรู้สึกที่ฟ่องฟูอยู่ในอก อัดแน่นจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นความสุข ดวงตาของเขาเงยขึ้นสบทันที ทั้งที่ร่างกายยังคงขยับไปด้วยจังหวะเดิม

“ผมก็บอกให้คุณใส่เล็บปลอมเอาไง” เขาพูดขณะอยู่ในท่วงทำนองเร่งเร้า “เดี๋ยวถึงเวลาผมจะบรรจงถอดออกให้ทีละนิ้วเลย”

“ลำบากจะตาย เกะกะ แล้วก็หักง่ายอีก” ฉันหอบ

“งั้นคุณก็ใช้นิ้วกดแทนไง อย่าใช้เล็บจิก ยังไงผมก็ชอบนิ้วของคุณในเวลาแบบนี้อยู่ดี”

เมทิตย์ตอบทั้งที่ยังรักษาจังหวะไว้ในห้วงเดิม ครั้งหนึ่งฉันเคยเผลอใช้เล็บข่วนเขาจนเป็นรอย โชคดีที่ไม่ได้เป็นแผลชัดเจนมากนัก ฉันต้องสอนให้เขาใช้พวกคอนซีลเลอร์กลบรอยแผลไว้เวลาที่จำเป็นต้องถอดเสื้อถ่ายงาน หลังจากนั้นฉันก็จำเรื่องนี้ได้ขึ้นใจ ใช้นิ้วกดได้ แต่ห้ามใช้เล็บ

“ไว้ผมแก่จนไม่ต้องถอดเสื้ออวดใครแล้ว ผมจะให้คุณข่วนจนพอใจเลย ทุกวันก็ได้ ผมไม่เกี่ยง”

ชายหนุ่มพูดหลังจากกอดร่างของฉันไว้แน่นนานสักชั่วสามลมหายใจได้ ก่อนจะปล่อยตัวลงมานอนแผ่หมดแรงอยู่ข้างๆ แต่ไม่นานก็ขยับตัวไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตามเนื้อตัวของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันจึงดึงผ้าห่มมาคลุมร่างไว้

“ไปอาบน้ำกันนะ จะได้สบายตัว”

เขาเอ่ยชวน ขยับตัวจะไปหาผ้าขนหนูผืนใหม่มาให้ แต่ฉันปฏิเสธไปด้วยเสียงหนักแน่น แต่ก็ปนเสียงหัวเราะไว้ในตอนท้ายเบาๆ

“คุณไปก่อนเถอะ ขืนอาบด้วยกันอีก เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนกันพอดี พรุ่งนี้คุณมีงานด้วยนี่ เดี๋ยวก็โทรมแย่หรอก” ฉันพูด

“งั้นผมอาบก่อนนะ ผมอาบไม่นาน”

ตอนแรกเหมือนเมทิตย์จะไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่ แต่พอได้ยินประโยคสุดท้ายเขาก็ยอมรับในเหตุผล เปลี่ยนมายิ้มให้ หอมแก้มเบาๆ และหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำแทน

สายตาของฉันหันไปมองท้องฟ้ากรุงเทพมหานคร

กลางคืนมืดมิดนี่สวยงามอย่างประหลาด ฉันชอบบรรยากาศยามกลางดึกที่สุด ตึกสูงต่างๆ พากันเปิดไฟอวดโฉมให้เห็นเป็นร่างเงา ยิ่งมืดยิ่งกลบไม่ให้เห็นสภาพผังเมืองที่สับสนปนเปของที่นี่ เหลือไว้แต่เพียงสถาปัตยกรรมที่ฉายชัดเป็นเค้าโครง อาบด้วยแสงประดิษฐ์บ้าง แสงธรรมชาติบ้าง

มือหยิบผ้าห่มหนาเทอะทะขึ้นมาห่อร่างไว้ ก่อนจะทรงตัวลุกขึ้นเดินตรงไปยืนอยู่ริมหน้าต่างกว้าง ฉันคบกับเมทิตย์มาสิบปีแล้วตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เขาเข้ามาทำความรู้จักที่โรงเรียนกวดวิชาที่สมัยนั้นใครๆ ก็ไปกัน เจอกันบ้างไม่เจอกันบ้าง แล้วแต่ว่าจะมีดวงสมพงศ์ให้ลงเรียนวิชาเดียวกันในเวลาเดียวกันหรือไม่ เขาทำตัวเป็นเพียงเพื่อนที่เรียนพิเศษอยู่แบบนั้นเป็นเทอม ก่อนจะกล้าขอเบอร์โทรศัพท์มือถือ และเริ่มโทรมาจีบอย่างผู้ชายคนหนึ่ง

จากสิบห้าจนยี่สิบห้า ก็ครบเวลาสิบปี