ทดลองอ่าน ราชันใต้อาณัติ บทที่ 2

เหยียนตี้มองดูดวงตาที่มีประกายระยิบระยับคู่นั้นของฉินโยวโยว รู้แก่ใจดีว่านางทั้งขุ่นเคืองทั้งเขินอายและกระอักกระอ่วน แต่เขากลับทำเป็นมองไม่เห็น ผ่านไปครู่ใหญ่ หลังดื่มด่ำกับสัมผัสอ่อนนุ่มน่าหลงใหลใต้ฝ่ามือพอแล้ว เขาถึงได้เก็บฝ่ามือกลับมาอย่างอาลัยอาวรณ์ ทว่ากลับมิได้คลายมืออีกข้างที่กอดคนงามเอาไว้

จู่ๆ เขาก็อยากเห็นรูปโฉมน่าพึงใจของนางหลังลบเครื่องแปลงโฉมออกยิ่งนัก

“เหลียงลิ่ง” เหยียนตี้พลันเอ่ยปากเรียก

ประตูรถม้าถูกดึงเปิดรับเสียงเรียก เหลียงลิ่งประคองอ่างทองแดงที่บรรจุน้ำสะอาดไว้จนเต็มมาส่งให้ถึงในรถด้วยตนเอง เหยียนตี้หยิบผ้าสะอาดชุบน้ำจะเช็ดเครื่องแปลงโฉมบนใบหน้าฉินโยวโยวออกให้ด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติยิ่งยวด

นายท่านปรนนิบัติสตรีล้างหน้าด้วยตนเอง?!

ลูกตาเหลียงลิ่งแทบจะถลนออกมา เขาถดตัวกลับไปด้วยความว่องไวพร้อมกับปิดประตูรถม้าอย่างไร้สุ้มเสียง

คราวนี้ฉินโยวโยวทนไม่ไหวในที่สุด นางยื่นมือไปห้ามเหยียนตี้พลางเอ่ยว่า “ข้าทำเองได้!”

“เจ้ามีแรง?” เหยียนตี้ขมวดคิ้ว

“มี!” ฉินโยวโยวไม่พูดพร่ำทำเพลง แย่งผ้าในมือเขามาเช็ดใบหน้าตนเองจนสะอาดเกลี้ยงเกลาอย่างรวดเร็ว

ครั้นก้มหน้ามอง ไม่เพียงผ้าผืนนั้นจะสกปรกจนมองไม่เห็นสีเดิม กระทั่งน้ำในอ่างทองแดงยังกลายเป็นสีเหมือนดินโคลนไปแล้ว

พอได้เช็ดหน้าแล้วก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นเล็กน้อย ทีนี้ฉินโยวโยวถึงได้มองเห็นชัดว่าของที่รองอยู่ใต้ร่างมิใช่ฟูกธรรมดา แต่เป็นหนังสัตว์สีขาวสะอาดผืนหนึ่ง น่าเสียดายที่ตอนนี้ได้ถูกขี้ฝุ่นขี้ดินบนร่างนางทำเปรอะเปื้อนเป็นดวงใหญ่หลายดวงแล้ว

“โชคดีที่วันนี้ผู้มีพระคุณผ่านทางมา ถึงทำให้โจรตกใจหนีไป มิเช่นนั้นข้าต้องประสบเหตุร้ายแน่แล้ว” ฉินโยวโยวรวบรวมสมาธิ พยายามประจบเอาใจเขาคลายความกระอักกระอ่วนทันที ทางหนึ่งก็แสร้งบิดตัวคล้ายไม่ตั้งใจ บอกเป็นนัยให้เหยียนตี้เก็บมือที่โอบนางอยู่กลับไปได้แล้ว

“อืม” เหยียนตี้ยังคงสีหน้าไร้อารมณ์ กระนั้นก็เมตตาด้วยการเก็บมือพลางขยับถอยหลังเล็กน้อย เว้นระยะห่างกับฉินโยวโยวในที่สุด

“ผู้มีพระคุณตั้งใจจะไปที่ใดหรือ” ฉินโยวโยวเอ่ยปากถามด้วยความโล่งอก

“เมือง…ปา…ไซ่” เหยียนตี้เปล่งคำทั้งสามพยางค์ออกมาอย่างเชื่องช้า

ฉินโยวโยวอึ้งไป นางแทบกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง สงสัยอย่างมากว่าเจ้าคนผู้นี้ใช้กำลังจงใจยั่วโมโหนางเพื่อแก้เผ็ดที่ก่อนหน้านี้นางยืนกรานขอตัวจากมาหรือไม่

นับว่านางตรากตรำทำให้ตนเองบาดเจ็บโดยเสียเปล่า ทั้งแปลงโฉมทั้งกินยาพิษ ซ้ำยังหวิดจะตกอยู่ในเงื้อมมือเฟิงกุยอวิ๋น ผลคือคนเขาจะไปที่เดียวกับนางอยู่แล้ว ขอแค่นางติดตามไปด้วยอย่างว่าง่ายก็จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น…

ฉินโยวโยวมีความขุ่นเคืองอัดแน่นเต็มท้อง แต่กลับพูดอะไรไม่ออก ในใจนางทั้งโมโหทั้งแค้นใจ สะบัดหน้าหนีไปนั่งกอดเข่าเป็นก้อนกลมโดยไม่พูดอะไรอีก ถึงอย่างไรสภาพเคราะห์ร้ายทุลักทุเลของนางก็ถูกผู้มีพระคุณท่านนี้เห็นจนหมดแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องใส่ใจหน้าตาของตนเองอีก