ทดลองอ่าน ราชันใต้อาณัติ บทที่ 5

เหลียงลิ่งก้าวไปหาพวกนางก่อนกล่าวแนะนำ “ท่านนี้คือแม่นางฉิน ฉินโยวโยว เป็นแขกคนสำคัญของท่านอ๋อง ต้องรบกวนเหวยเหนียงกับเสี่ยวถิงฮวาดูแลชั่วคราวด้วย”

พูดจบก็กล่าวกับฉินโยวโยว “สตรีท่านนี้แซ่ตู้นามเหวยเหนียง เป็นพระนมของท่านอ๋อง เสี่ยวถิงฮวาเป็นหลานสาวของนาง แม่นางฉินมีความต้องการใดก็บอกข้าหรือขอให้พวกนางช่วยเหลือได้ เหวยเหนียงเป็นผู้ที่ท่านอ๋องทรงไว้เนื้อเชื่อพระทัยและให้ความสำคัญยิ่งยวด ในจวนไม่เคยมีนายหญิงมาก่อนจึงไม่ได้ตระเตรียมสาวใช้เอาไว้ ทำให้การปรนนิบัติรับรองแม่นางฉินต้องขาดตกบกพร่องแล้ว อีกประเดี๋ยวท่านอ๋องจะทรงจัดการให้ใหม่”

ฉินโยวโยวพลันนึกย้อนกลับไป คล้ายกับว่าตั้งแต่นางเข้าจวนอ๋องมาก็ไม่เคยเห็นสาวใช้หรือบ่าวหญิงแม้แต่ครึ่งคนจริงๆ หากมิใช่องครักษ์และบ่าวชาย ก็มีแต่ขันที แปลกโดยแท้ แม้แต่บ้านคนมีอันจะกินทั่วไปก็ยังมีสาวใช้อย่างน้อยสองสามคน ไฉนจวนอ๋องที่สง่าผ่าเผยเช่นนี้กลับมีสตรีที่เป็นบ่าวก็มิใช่เจ้านายก็ไม่เชิงอยู่แค่เพียงสองคนเองเล่า

เสี่ยวถิงฮวากะพริบตาก่อนพูดเสียงดัง “พี่โยวโยวงดงามยิ่ง ใช่เป็นพระชายาที่ท่านอ๋องมีพระประสงค์จะอภิเษกสมรสด้วยหรือไม่”

“ข้าแค่มาเป็นแขก…” ฉินโยวโยวรีบแก้ไขความเข้าใจผิด นางเป็นนักโทษที่มีความผิดติดตัวชัดๆ ทว่าเหลียงลิ่งให้เกียรตินางถึงเพียงนี้ก็ไม่มีเหตุผลต้องเปิดบาดแผลของตนเอง

เสี่ยวถิงฮวามองฉินโยวโยวก่อนมองท่านย่าของตนเอง ใบหน้าเปี่ยมด้วยความสงสัย “ท่านอ๋องทรงไม่เคยพาหญิงสาวกลับมาก่อนเลย”

“บังเอิญน่ะ บังเอิญ ท่านอ๋องมีบางเรื่องต้องการให้ข้าทำพอดี” หรือว่าผู้มีพระคุณปีศาจจะเป็นภิกษุที่กลับมาเกิดใหม่

“พี่โยวโยว ท่านกลัวท่านอ๋องหรือไม่” เสี่ยวถิงฮวามีคำถามออกมาอย่างต่อเนื่อง

“…” ยามนี้ฉินโยวโยวหวาดกลัวเหยียนตี้อย่างมาก เพียงแต่นางลดศักดิ์ศรีตนเองไปยอมรับไม่ได้

“เอาล่ะ พี่โยวโยวของเจ้าเพิ่งจะมาถึง ย่าจะพานางไปดูรอบๆ ก่อน ประเดี๋ยวสายหน่อยเจ้าค่อยมาเล่นกับนาง” ตู้เหวยเหนียงมองฉินโยวโยวมาครู่หนึ่งแล้ว สายตานางแฝงด้วยความหมายลึกซึ้ง ในที่สุดก็เอ่ยปากคลี่คลายสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกให้นาง

คนที่เสี่ยวถิงฮวาเห็นในยามปกติ นอกจากท่านย่าแล้วก็ล้วนมีแต่บุรุษ จู่ๆ ได้พบฉินโยวโยวเช่นนี้ นางจึงรู้สึกสนใจเป็นอย่างยิ่ง ทว่านางเชื่อฟังคำของท่านย่าอย่างมาก ไม่ได้ซักไซ้ต่อจริงๆ

ฉินโยวโยวนึกถึงสถานการณ์ของตนเองแล้วก็ตั้งใจจะสานสัมพันธ์กับสองย่าหลานนี้ให้ดี จึงประคองตะกร้าในมือตนเองพลางยื่นไปตรงหน้าเสี่ยวถิงฮวา “สัตว์วิเศษสองตัวของข้ากำลังหลับอยู่ รอพวกมันตื่นแล้วก็สามารถเล่นเป็นเพื่อนเจ้าได้”

แม้จะมองไม่ออกว่ากระต่ายตัวหนึ่งกับนกที่เหมือนอีกาอีกตัวที่อยู่ในตะกร้านี้มีอะไรโดดเด่น ทว่าพวกมันล้วนแต่เป็นสัตว์วิเศษ! เสี่ยวถิงฮวาดวงตาสว่างวาบ นางออกแรงพยักหน้าก่อนกระโดดโลดเต้นจากไป

เหลียงลิ่งฝากฉินโยวโยวให้ตู้เหวยเหนียงดูแล ตู้เหวยเหนียงจึงพานางเดินเข้าเรือนพักพลางกล่าวยิ้มๆ “เรือนนี้ยังไม่มีชื่อ คนในจวนเห็นเรือนนี้อยู่ข้างเรือนศิลาของท่านอ๋อง จึงเรียกที่นี่เป็นการส่วนตัวว่าเรือนศิลาน้อย”

จวบจนบัดนี้ฉินโยวโยวก็ยังไม่รู้สึกว่ามีใครภายในจวนมีท่าทีเป็นอริกับตนเองเลย เมื่อนางรู้สึกผ่อนคลายแล้วจึงมีแก่ใจมาพินิจดูห้องขังอันหรูหราโอ่อ่าของตนเองในที่สุด ยังไม่พูดถึงการตกแต่งอันงามวิจิตรของเรือนพักแห่งนี้ ลำพังแค่เครื่องเรือนเครื่องใช้ภายในเรือนก็ดูงดงามมีระดับ แฝงด้วยความโดดเด่นเป็นสง่าดูหรูหราสูงส่ง ล้วนแต่ดูเป็นของใหม่