ทดลองอ่าน สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว บทที่ 16-บทที่ 18

บนเก้าอี้กุหลาบด้านข้างก็มีเหยาซื่อ เจียงชิงเซวียน และเจียงชิงอวิ๋นนั่งอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าพวกนางกำลังคุยเรื่องดอกเสาเย่าแจกันนี้อยู่

ได้ยินสาวใช้รายงานว่าคุณหนูรองมาแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงก็ยกเปลือกตาขึ้นมองเจียงชิงอวี้ปราดหนึ่งอย่างเย็นชา

ในใจเจียงชิงอวี้ยังคงกลัวฮูหยินผู้เฒ่าเจียงอยู่บ้าง

ทั้งๆ ที่เป็นยายแก่อายุหกสิบกว่า ผมหงอกหมดหัวแล้ว แต่สายตาเวลามองคนกลับคมกริบ คล้ายว่าจะมองให้ถึงภายในใจของอีกฝ่ายอย่างไรอย่างนั้น

เพลิงโทสะและความงุ่นง่านในใจเจียงชิงอวี้ถูกสายตานี้ทำให้สลายหายไปกว่าค่อน นางยอบตัวคารวะอย่างเรียบร้อยมีมารยาท “คารวะท่านย่าเจ้าค่ะ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงมองดูข้างนอกประตู

ดวงอาทิตย์ขึ้นมาแล้ว แสงแดดส่องลงบนต้นแปะก๊วยในลานเรือน ใบไม้ครึ่งหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีเขียวอมเหลือง ครึ่งหนึ่งเหมือนกึ่งโปร่งใส

นางเก็บสายตากลับมามองเจียงชิงอวี้พลางเอ่ยถาม “นี่เจ้ามาคารวะข้ารอบเช้าหรือว่ารอบเย็น หากเป็นรอบเย็นนับว่าเร็วเกินไป เจ้ากลับไปนอนต่อเถอะ แต่ถ้าเป็นรอบเช้า เจ้าดูซิว่าตอนนี้เป็นเวลาใดแล้ว”

เจียงชิงอวี้ไม่เคยถูกใครต่อว่าเช่นนี้มาก่อน แต่คนผู้นี้คือฮูหยินผู้เฒ่าเจียง เมื่อวานพอนางมีน้ำเสียงท่าทีต่ออีกฝ่ายไม่ดีบิดาก็หน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที แล้วไหนจะเมิ่งอี๋เหนียงอีก พอกลับไปก็ต่อว่านางอย่างรุนแรงเช่นกัน

ดังนั้นต่อให้ตอนนี้ในใจนางจะโมโหเพียงไรก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ยังคงยืนก้มหน้า ท่าทางไม่ยินยอมอย่างยิ่ง

รุ่ยเซียงที่อยู่ข้างๆ เห็นแล้วก็รีบพูดขึ้นอย่างระมัดระวัง “เรียนฮูหยินผู้เฒ่า เนื่องจากเมื่อคืนคุณหนูรองคัดจรรยาสตรีตามคำสั่งของท่านโดยตลอด วันนี้จึงได้ตื่นสายเจ้าค่ะ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงมองรุ่ยเซียงปราดหนึ่ง ก่อนถามนางว่า “เจ้าคือสาวใช้ประจำตัวคุณหนูรอง?”

“เจ้าค่ะ” เมื่อวานรุ่ยเซียงเองก็ได้เห็นความน่าเกรงขามของฮูหยินผู้เฒ่าเจียงแล้วเช่นกัน จึงรีบตอบอย่างระมัดระวัง

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงมีสีหน้าเข้มขึ้น “ในเมื่อเจ้าเป็นสาวใช้ประจำตัวคุณหนูรอง ก็สมควรเตือนให้นางนอนเร็วตื่นเร็ว เมื่อวานนางนอนดึก วันนี้ตื่นสาย เห็นได้ว่าสาวใช้อย่างเจ้าทำหน้าที่ได้ไม่ดี”