ทดลองอ่าน สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว บทที่ 16-บทที่ 18

ฮุ่ยเซียงมองปราดหนึ่ง ได้แต่สูดหายใจลึกหนึ่งคำรบก่อนเดินเข้าห้องไปเรียกเบาๆ “คุณหนูรองเจ้าคะ”

ข้างในม่านไหมสีเขียวต้นหอมลายพฤกษชาติสี่ฤดูยังคงเงียบกริบ ปราศจากเสียง

ฮุ่ยเซียงได้แต่รวบรวมความกล้าร้องเรียกดังขึ้นอีกนิด “อี๋เหนียงบอกว่านายหญิงพาพวกคุณหนูใหญ่ คุณหนูสาม คุณหนูสี่ และคุณชายสี่ไปคารวะฮูหยินผู้เฒ่าเจียงที่เรือนซงเฮ่อแล้ว ให้บ่าวมาปลุกท่านไปเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นทุกคนไปถึงแล้ว เหลือท่านไม่ไปเพียงคนเดียว เกรงว่าฮูหยินผู้เฒ่าเจียงคงจะลงโทษท่านอีก ถึงเวลานั้น…”

ยังพูดไม่ทันขาดคำก็พลันเห็นหมอนสีชมพูทำจากผ้าต่วนลายดอกใบหนึ่งถูกโยนออกมาจากในม่าน

ฮุ่ยเซียงตกใจจนสะดุ้ง รีบเอียงตัวหลบ ครั้นมองไปอีกครั้งก็เห็นเจียงชิงอวี้เปิดม่านนั่งอยู่ขอบเตียงแล้ว สีหน้าดูรำคาญยิ่ง “เร่งอะไรนักหนา เช้าไก่โห่ปานนี้ ข้าอยากนอนให้เต็มอิ่มอีกสักหน่อยไม่ได้หรือไร”

ฮุ่ยเซียงมองสีท้องฟ้าด้านนอก จะถึงยามเฉินอยู่แล้ว คิดดูว่าสาวใช้อย่างพวกนางต้องตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางทุกวัน หากเป็นวันที่ต้องอยู่เวรยังเคยไม่ได้นอนทั้งคืน

แต่ฮุ่ยเซียงก็ยังคงผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ นับว่าปลุกเจ้านายน้อยผู้นี้ขึ้นมาได้เสียที

นางรีบหันหน้าไปเรียกให้สาวใช้ข้างนอกยกน้ำเข้ามาให้คุณหนูรองล้างหน้าบ้วนปาก ก่อนจะช่วยรุ่ยเซียงรีบหวีผมแต่งตัวให้อีกฝ่าย หลังเห็นเจียงชิงอวี้พารุ่ยเซียงเดินออกไปเรือนซงเฮ่อแล้ว นางถึงได้กลับไปรายงานเมิ่งอี๋เหนียง

แม้เจียงชิงอวี้จะตื่นแล้ว แต่ยังคงมีโทสะเต็มท้อง นางหาเหตุมาว่ารุ่ยเซียงอยู่ตลอดทาง รุ่ยเซียงก็ทำได้เพียงระมัดระวังตัวมากขึ้น

ครั้นมาถึงเรือนซงเฮ่อก็เห็นประตูเรือนทั้งสองบานเปิดอยู่ มีสาวใช้กำลังให้อาหารนกฮว่าเหมย และนกแก้วที่แขวนอยู่ตรงระเบียง และยังมีสาวใช้ถือกาน้ำกำลังรดน้ำดอกไม้ในลานเรือนอยู่ด้วย

เมื่อมองเห็นเจียงชิงอวี้ สาวใช้เหล่านี้ก็พากันวางงานในมือลง ยอบตัวคารวะ เอ่ยเรียกว่า “คุณหนูรอง”

เจียงชิงอวี้ไม่แม้แต่จะมองพวกนางตรงๆ เดินตามทางศิลาเขียวไปยังเรือนหลัก สาวใช้ที่เฝ้าประตูเปิดม่านเชิญให้นางเข้าไป

พอเข้ามาในห้องก็มองเห็นฮูหยินผู้เฒ่าเจียงกำลังอุ้มเจียงฉางหนิงนั่งอยู่บนตั่งหลัวฮั่นทางด้านหน้า ด้านข้างมีเจียงชิงหว่านนั่งอยู่ บนโต๊ะเตี้ยมีแจกันเคลือบขาววางอยู่หนึ่งใบ ในนั้นปักดอกเสาเย่าสีชมพูไว้หลายดอก งดงามอ่อนช้อยน่าตรึงใจยิ่ง