ทดลองอ่าน เกิดใหม่เพื่อคืนฐานะเดิม บทที่ 2

ดูท่าทางเขาเพิ่งจะกลับจากการร่ำสุรายามราตรีมา รุ่งสางแล้วยังไม่ทันกลับถึงบ้าน ในยามนี้หมวกผ้าบนศีรษะเขาเอียงกระเท่เร่ เชือกผูกเสื้อก็หลวมรุ่ยร่าย กลิ่นสุรายิ่งคลุ้งไปทั้งร่าง

จางวั่งเองก็รู้จักฉยงเหนียง อย่างไรเสียเรื่องที่คนขายขนมสกุลชุยกับครอบครัวชาติตระกูลดีตระกูลหนึ่งอุ้มลูกสลับผิดตัวกันก็โจษจันไปทั้งถนนแล้ว

แม่นางน้อยสกุลชุยที่เพิ่งเปลี่ยนตัวกลับมานี้คงเป็นเพราะอยู่ดีกินดีมาแต่เล็กจึงได้งามเฉิดฉายเหนือสามัญ และด้วยรูปโฉมของนางที่สืบทอดแต่จุดเด่นของสามีภรรยาสกุลชุย จึงยิ่งประกอบกันเป็นโฉมสะคราญแห่งแคว้นผู้หนึ่ง คนงามหยาดเยิ้มปานเทพธิดาที่ปกติจะลงจากรถม้าคันหรูมาให้ได้ยลเท่านั้น บัดนี้ถึงกับหล่นลงมาอยู่ที่มุมถนนในตลาดแห่งนี้ บุรุษเจ้าสำราญทั้งถนนนับว่ามีโชคที่จะได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับหญิงงามแล้ว!

เมื่อเช้าตรู่จางวั่งเพิ่งออกจากประตูบ้านของนางโลมเถื่อน* พอเตร็ดเตร่มาถึงละแวกบ้านสกุลชุย เขาก็พลันนึกถึงแม่นางน้อยที่มาใหม่ จึงตั้งใจหยุดรออยู่ครู่หนึ่ง นึกไม่ถึงว่าจะได้พบคนงามตกยากผู้นี้เข้าจริงๆ ดังนั้นเขาจึงประชิดเข้ามาใกล้ หมายจะหยอกเอินนางเสียหน่อย

ชุยผิงเอ๋อร์ที่เดิมอยู่บ้านสกุลชุยก็เป็นบุปผางามผู้หนึ่ง ทั้งมีความคิดอ่านตื้นเขินยิ่ง เขาเพียงนำแป้งตลับกับดอกไม้แซมผมมาให้บ่อยเข้าก็เกี้ยวชุยผิงเอ๋อร์จนมีไมตรีต่อเขาแล้ว หากมิใช่หลิวซื่อป้าจอมดุนั่นคอยจ้องไม่คลาดสายตา เขาก็คงสามารถล่อลวงชุยผิงเอ๋อร์พาเข้าตรอกไปเปลื้องเอี๊ยมชั้นในโดยไม่ต้องเปลืองแรงสักนิดเดียวแล้ว

ทว่าครึ่งปีมานี้แม่นางน้อยใจกล้าผู้นั้นกลับวางท่าขึ้นมา ไม่ค่อยยินดีจะหัวร่อต่อกระซิกกับเขาแล้ว เดิมทีเขาก็หงุดหงิดอยู่บ้าง ย่อมนึกไม่ถึงว่าจะมีสิ่งที่ดียิ่งกว่ามาในภายหลัง! พอชุยผิงเอ๋อร์ที่ช่างเล่นตัวนั่นจากไป ชุยเจียงฉยงผู้งามยวนใจยิ่งกว่าก็ถูกสลับคืนมา นับแต่จางวั่งยืนเขย่งบนก้อนหินแล้วมองข้ามกำแพงไปเห็นนางในแวบแรก กระดูกทั่วร่างของเขาก็คล้ายอ่อนยวบทันใด รู้สึกว่าเทพธิดาจุติลงมาก็คงเป็นเช่นนี้ ขอเพียงรอจนแม่นางน้อยผู้นี้ถึงวัยปักปิ่น เขาจะให้มารดาเชิญแม่สื่อไปสู่ขอนางถึงบ้าน

สวรรค์หนอสวรรค์ ช่างสมเป็นดอกสุ่ยเซียนที่ฟูมฟักมาด้วยน้ำทองคำ! ยามที่เห็นนางยืนมุ่นคิ้วพลางยืดช่วงเอวอันคอดกิ่วปานกิ่งหลิวแล้ว จางวั่งก็รู้สึกเพียงว่าไฟอันร้อนเร่าที่ตนระบายบนเรือนร่างนางโลมเถื่อนเมื่อคืนนี้ถึงกับคุโชนแล้วพลันลุกโพลงยิ่งกว่าเก่า จนมีเค้าว่าจะแผดเผาเป้ากางเกงเขาให้มอดไหม้แล้ว!

พอเห็นจางวั่งประชิดเข้าหาด้วยอาการน้ำลายสอ ฉยงเหนียงก็รีบถอยหลบตามสัญชาตญาณ กระทั่งถังน้ำก็ไม่ต้องการแล้ว นางหมุนตัวหมายจะเดินกลับทันที แต่จนใจที่จางวั่งขวางไว้อย่างเหมาะเหม็ง ทำให้นางไม่อาจจะปลีกตัวได้แม้แต่น้อย

ในชาติก่อนที่คล้ายดั่งห้วงฝันนั้น แม้นางเคยฝึกวิชาต่อสู้ แต่ก็เพียงทำให้ร่างกายแข็งแรงกว่าสตรีทั่วไป ยามนี้นางอายุยังน้อย เรี่ยวแรงไม่เพียงพอ ยิ่งมิใช่คู่ต่อสู้ของคนเสเพลที่อยู่ตรงหน้านี้

พอเห็นเขาตั้งท่าจะรุกเข้ามาทำรุ่มร่าม ฉยงเหนียงจึงยกชายกระโปรงขึ้นนิดๆ เตรียมจะฉวยจังหวะที่เขาไม่ระวังเล็งไปที่เป้ากางเกงแล้วใช้เพลงเตะ ‘ไก่กระเจิงไข่แตกร้าว’ ทว่าในตอนนั้นเองเสียงตวาดกร้าวก็พลันดังมาจากด้านหลังของจางวั่งเสียก่อน “จงอยู่ห่างๆ น้องสาวข้า! ระวังข้าจะหักขาเจ้าทิ้งเสีย!”

จางวั่งหันหน้าไปก็เห็นเด็กหนุ่มที่สวมเสื้อสีน้ำเงินตัวสั้นแบบผ่าหน้าผู้หนึ่ง กำลังหิ้วถังน้ำหนึ่งใบกับไม้คานหาบหนึ่งอันยืนอยู่ด้านหลังของตน