บทนำ
ในตระกูลผู้มีอันจะกินมักมีบางเรื่องที่คนทั่วไปไม่สามารถทำความเข้าใจได้ บางครั้งแม้แต่คนในตระกูลเองก็ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ
เรื่องน้ำเน่าเช่นการเข่นฆ่าพี่น้องเพื่อแย่งชิงสมบัติมหาศาล หรือเรื่องของเด็กที่เกิดในตระกูลร่ำรวยถูกบังคับให้เดินในเส้นทางที่ตัวเองไม่ได้เลือก เพื่อพ่อแม่จะได้อวดกับสังคมได้ว่าลูกตัวเองดีกว่าใครนั่นก็ด้วย แต่ในกรณีของบ้านสามพี่น้องตระกูลบริพัตรเมธานนท์นั้น…ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง
บิดามารดาของสามพี่น้องต่างให้ความสำคัญเรื่องสายสัมพันธ์ในครอบครัวเป็นอันดับหนึ่ง พี่น้องรักใคร่กลมเกลียวกันดี แม้ว่าภายนอกพวกเขาจะดูเหมือนไม่รักกันเลยก็ตาม สมบัติมหาศาลก็ไม่อาจสร้างความร้าวฉานได้ ถ้าจะสร้างปัญหาให้…ก็คงจะเป็นการเกี่ยงกันรับสมบัตินั้นมากกว่า ส่วนการเลือกทางเดินในชีวิตนั้นแม้จะมีการบังคับกะเกณฑ์บ้างเป็นธรรมดาของพ่อแม่ที่รักลูก แต่ไม่ถึงกับหักหาญน้ำใจ ดูเหมือนว่าครอบครัวมหาเศรษฐีครอบครัวนี้จะเป็นครอบครัวที่มีความสุขดีเลยทีเดียว
ทว่าก็ยังมิวายมีเรื่องน้ำเน่าจนได้…
พฤกษ์เป็นศัลยแพทย์ฝีมือดี เขามีชีวิตเป็นเหมือนความฝันของคนค่อนประเทศ เกิดในตระกูลร่ำรวย หน้าตาหล่อเหลา ไอคิวสูงปรี๊ดจนสามารถสอบติดคณะแพทย์มหาวิทยาลัยชื่อดังได้ง่ายดาย
‘สอบแพทย์น่ะเหรอ แกะถุงแกงร้านหน้าปากซอยยังยากกว่า’
เขาเกิดมาเพื่อเสวยสุขบนโลกใบนี้โดยแท้ กระทั่งเมื่อได้รับรู้เรื่องสัญญาที่บิดากับคุณหญิงสมปรารถนามีต่อกัน ความสุขของเขาก็มีอันต้องหมดสิ้นไป
สัญญาที่ว่านั่นคือการต้องแต่งงานกับผู้หญิงซึ่งเขามองเธอเป็นน้องสาวมาตลอดอย่างพริ้มเพรา
แน่นอนว่าพฤกษ์ปฏิเสธทันทีอย่างไม่คิดถึงหน้าของอีกฝ่าย ปัญหามากมายตามมาก่อนจบลงด้วยการที่พิชญ์ น้องชายคนรองผู้สุขุมลุ่มลึกและมีอุปนิสัยโอนอ่อนผ่อนตามยอมเป็นว่าที่เจ้าบ่าวแทนเขา อะไรๆ เหมือนจะลงตัว ทว่าพิชญ์กลับไปมีความรักกับผู้หญิงอีกคน และเป็นความรักที่ทำให้ชายหนุ่มผู้ไม่เคยมีปัญหากับความต้องการของบิดาเกิดดื้อด้านขึ้นมา
อย่างที่เคยได้ยินว่า…อานุภาพของความรักทำลายล้างทุกอย่าง
พิชญ์ยกเลิกการหมั้นพร้อมเปิดตัวพัฒน์นรีอย่างเอิกเกริก แน่นอนว่าเหตุการณ์นี้สร้างความขุ่นเคืองให้คุณหญิงสมปรารถนาอย่างมาก ทั้งยังส่งผลกระทบต่อห้างอินฟินิตี้วันจนแทบต้องปิดกิจการกันไปเลย
ถ้าจะให้เล่าตั้งแต่เริ่มก็คงต้องใช้เวลาสามวันสามคืน สรุปก็คือคนที่เคยปฏิเสธว่าที่คู่หมั้นผู้สูงส่งต้องกลับคำ ยอมรับการถูกคลุมถุงชนเสียเองเพื่อให้น้องชายได้รักกับผู้หญิงที่ตัวเองเลือก
คิดดูแล้วกันว่าเขารักน้องชายมากเพียงใด เขาเสียสละให้ได้…แม้ว่ามันจะไม่เคยซาบซึ้งเลยก็ตาม
‘นายไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้หนึ่ง ฉันกำลังติดต่อนายหน้าหาทำเลใหม่ให้’ พิชญ์ยืนยันหัวชนฝา เขาจะไม่ยอมให้ใครต้องมารับผิดชอบสัญญาอะไรนี่อีกแล้ว
‘แกคิดว่าแกฉลาดอยู่คนเดียวหรือไงสอง ฉันแต่งงานกับพริ้ม ง่ายที่สุดแล้ว’
‘หนึ่ง อย่าเลย’
‘ฉันมีวิธีของฉัน รับรองว่ายายพริ้มทำอะไรฉันไม่ได้’
‘นั่นแหละที่ฉันกลัว ที่ฉันห้ามก็เพราะว่าเป็นห่วงพริ้มนั่นแหละ’
พฤกษ์หัวเสียกับคำพูดจริงจังนั่นแทบบ้า
‘ไอ้น้องบ้าเอ๊ย! มีหัวใจบ้างมั้ยวะ นี่พี่นะโว้ย!’
ความคิดของศัลยแพทย์หนุ่มหยุดลงเมื่อร่างระหงในชุดเดรสสีชมพูอ่อนพอดีตัวนั่งลงตรงหน้า เธอถอดแว่นตาสีชาออกเผยให้เห็นดวงตากลมโตและขนตาหนาเป็นแพที่ถูกปัดให้งอนขึ้นด้วยมาสคาร่า เธอสวยหากว่ามองแวบแรก แต่เมื่อพินิจดูแล้วชายหนุ่มก็คิดในใจคนเดียวเงียบๆ ว่า
ไม่ชอบ