ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 4-บทที่ 5

“ที่นี่เพาะหอยมุกเองหรือคะ”

ปาลิตาถามอย่างสนใจ เมื่อชายหนุ่มเจ้าถิ่นพานำดูงานรอบๆ

“ทดลองน่ะครับ เพราะว่าตอนนี้ประเทศไทยเรายังมีคนเลี้ยงหอยมุกไม่เยอะนัก แต่มีความต้องการมาก เลยต้องสั่งมุกนำเข้าจากต่างประเทศ ทางฟาร์มเราก็เลยทดลองเพาะดู แต่ก็อยู่ระหว่างการทดลองล่ะนะ ถ้าสำเร็จ การเลี้ยงหอยมุกระดับอุตสาหกรรมก็ทำได้สบายเลย”

เภตราอธิบายอย่างอารมณ์ดี มีเด็กๆ เดินตามเป็นพรวน

“เรื่องฝึกงานก็ไม่ซีเรียสนะ พี่อยากให้น้องๆ ได้เห็นการทำงานโดยรวมได้ชัดๆ มากกว่า ไม่ได้คิดจะให้ลงมือทำแบบรู้ลึกรู้จริงขนาดผู้เชี่ยวชาญอะไรแบบนั้น เพราะงั้นก็ไม่ต้องเครียดไป”

“ครับผม ดีครับ ผมชอบ” วรัทตอบรับยิ้มแย้ม

“คนขี้เกียจ”

เสียงนลินแขวะมาไม่เบานัก วรัททำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ใส่ใจคำว่ากล่าวนั้น

“นี่หอยมุกอะไรคะ พี่เภ”

นลินเลิกสนใจใจเพื่อนหันกลับมาสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแทน เภตราเอื้อมหยิบหอยมุกขนาดตัวกว้าง 6 ถึง 7 เซนติเมตร ขึ้นมาให้รุ่นน้องได้ชมใกล้ๆ

“หอยมุกกระแจะ บางที่อาจเรียกหอยมุกกะจิ หรือหอยมุกแกลบ”

“ตัวเล็กนะคะ”

ปาลิตาตั้งข้อสังเกต เขายิ้มรับ อดเหลือบมองไปทางหลานชายที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่ได้ จากที่ได้สังเกตดูท่าทีของคนสองคนนี้ เภตราก็พอจะเดาออกว่ารุ่นพี่สาวคิดยังไงกับหลานชายของเขา หากแต่เตชัสนี่สิ เขายังมองไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่

“ตัวเล็กครับ เพราะงั้นไข่มุกที่ได้จากหอยชนิดนี้ก็จะเล็กตามไปด้วย ไข่มุกที่ได้จะมีขนาดประมาณ 5 ถึง 6 มิลลิเมตรเท่านั้นเอง”

“มุกนี่เขาวัดน้ำหนักเป็นยังไงคะ พี่เภ”

คนช่างซักทำหน้าที่ซักอีกแล้ว เภตรายิ้มแล้วเล่าอย่างใจดี

“เป็นกะรัตครับ”

“ก็เหมือนเพชรสิครับ”

“ใช่แล้ว เหมือนเพชรน่ะ คือไข่มุกที่หนัก 4 เกรน จะเท่ากับ 1 กะรัต”

นลินขมวดคิ้วอย่างสงสัยไม่คลาย

“พี่ๆ แล้วไอ้เกรนแกรนอะไรนี่ มันเป็นยังไงล่ะคะ”

“อืม เป็นคำถามที่ดีมาก เพราะตอนแรกพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เตรู้มั้ย”

เขาหันมาถามหลานชาย เตชัสส่ายหน้าเป็นคำตอบ

“เขาวัดขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของไข่มุก ไข่มุกที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 1/8 นิ้ว จะหนักประมาณ 1 เกรน”

“งั้น 4 เกรนก็มีเส้นผ่าศูนย์4กลางครึ่งนิ้วล่ะสิคะ”

“เก่งจังนลิน แต่ไม่ใช่ครับ ไข่มุกที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางครึ่งนิ้ว หนักประมาณ 55 เกรนครับ แล้วถ้าขนาด 1 นิ้ว จะหนักถึง 450 เกรนเลย แต่หาได้ยากมาก”

“อ้าว ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะคะ เขาใช้อะไรมาวัดให้เป็นอย่างนี้คะ”

นลินถามคำถามที่ทำเอาเภตราตอบไม่ได้

“ไม่รู้สิ สงสัยต้องไปถามคนบัญญัติขึ้นมาซะละมั้ง ไปดูการกระตุ้นหอยพ่อแม่พันธุ์ดีกว่านะ”

เภตราเดินนำไปอีกด้านของโรงเพาะ นลินกับวรัทเดินตามไปติดๆ โดยมีปาลิตาเดินตาม เธอพยายามเร่งฝีเท้าไปให้ทันเพื่อน แต่กลับสะดุดเข้ากับขอบปูนที่พื้น ทำให้เกือบหกล้มลงไปกองกับพื้น หากไม่ได้มือใหญ่แข็งแรงของคนที่เดินตามหลังมาช่วยฉุดไว้

“ไม่เป็นไรนะครับ พี่ตา”

เตชัสถามอย่างห่วงใย ปาลิตาเงยมองสบตาเขาได้เพียงนิดก็ต้องก้มหลบ เอ่ยพึมพำขอบคุณเสียงเบา แล้วก็รีบเดินตามเพื่อนไปอย่างรวดเร็ว เตชัสมองตามด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกดุจเดิม