ทดลองอ่าน First Frost วันนี้ วันไหน ยังไงก็เธอ เล่ม 3 บทที่ 67

ถึงแม้เวินอี่ฝานจะล็อกประตู แม้ว่าพอเธอกลับเข้าห้องจะดันโต๊ะไปกันประตูไว้ เธอก็ยังคงรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยสักนิด เธอเริ่มซ่อนกรรไกรและคัตเตอร์ไว้ใต้หมอน เวลาอยู่บ้าน ถ้ายังไม่ถึงตีสามเธอจะไม่กล้าเข้านอน

เธอกลัวว่าเชอซิงเต๋อจะพังประตูเข้ามาตอนที่เธอไม่ระวัง

เธอใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปจนกระทั่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จ

ระหว่างนี้เวินอี่ฝานก็โทรหาแม่ติดต่อกันหลายครั้ง จ้าวหยวนตงก็แสดงท่าทีว่าทางเจิ้งเข่อจยาค่อยๆ ยอมรับเธอแล้วอยู่ตลอด รอให้แม่โน้มน้าวไปอีกสักระยะก็น่าจะให้เวินอี่ฝานย้ายกลับมาได้

หลังจากประกาศผลสอบ

ขณะที่เวินอี่ฝานกำลังจะเลือกมหาวิทยาลัย จ้าวหยวนตงก็ขอร้องให้เธอเลือกมหาวิทยาลัยหนานอู๋

ความหมายของแม่ก็คืออยากให้เวินอี่ฝานกลับมาอยู่ใกล้ๆ วันหลังจะได้ดูแลเธอสะดวกขึ้น

แม้ว่าเหตุผลที่จ้าวหยวนตงให้เธอมาพักอยู่บ้างลุงใหญ่ชั่วคราวในช่วงเวลานั้นจะเป็นเพราะครอบครัวใหม่ แต่เวินอี่ฝานก็ยังคงพึ่งพาจ้าวหยวนตงในหลายๆ เรื่อง เธอคิดเพียงว่าอยากจะหลุดพ้นออกจากชีวิตในช่วงนี้โดยเร็ว ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่อดีตไป เธอก็อยากลองปรับตัวเข้ากับครอบครัวใหม่เหมือนกัน

ด้วยเหตุนี้เวินอี่ฝานจึงตอบตกลงกับจ้าวหยวนตง เพราะสำหรับเธอแล้ว นอกจากเมืองเป่ยอวี๋ เมืองอื่นก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่ บวกกับเธอคิดว่าซังเหยียนก็อยู่ที่เมืองหนานอู๋ เขาอาจจะอยากอยู่ที่เมืองหนานอู๋มากกว่า

อาทิตย์นั้นที่เริ่มเลือกมหาวิทยาลัย ซังเหยียนก็ส่งมาหลายข้อความต่อเนื่องกัน ล้วนถามเธอว่าอยากจะเลือกมหาวิทยาลัยไหน

เวินอี่ฝานกลัวว่าเขาจะกรอกมหาวิทยาลัยที่ไม่สนใจเพราะเธอ เธอเลยลองถามเขาว่าอยากจะเลือกมหาวิทยาลัยไหน ทว่าเขาไม่ยอมตอบมาสักที ท้ายที่สุดเธอจึงต้องบอกเป็นการยืนยันไปว่าตัวเองจะเลือกมหาวิทยาลัยหนานอู๋

เธอจะกลับไปยังเมืองหนานอู๋

ถือว่าความทุกข์ระทมในช่วงเกือบสองปีนี้เป็นเพียงเมฆหมอกที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

พวกเขาจะได้อยู่เมืองเดียวกัน

เวินอี่ฝานไม่อยากให้เขาต้องลำบากลำบนเดินทางข้ามเมืองมาหาเธอเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

จากนี้ไปพวกเขาจะได้เจอหน้ากันทุกวัน ดังเช่นตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่ชั้น ม.4

ชีวิตต่อจากนี้ไปก็จะค่อยๆ ดีขึ้น

จนกระทั่งวันสุดท้ายของการเลือกมหาวิทยาลัย

เช้ามืดวันนั้นในบ้านเหลือเพียงแค่เวินอี่ฝานคนเดียว ช่วงนั้นเชอซิงเต๋อหางานทำได้แล้ว ในอาทิตย์หนึ่งเขาจะไม่อยู่บ้านตั้งหลายวัน เธอเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเวลาทำงานของเขา ไม่ค่อยแน่ใจว่าวันนี้เขาจะกลับบ้านหรือไม่

แต่ในเมื่อยังไม่ถึงเวลาตีสาม เวินอี่ฝานก็ไม่กล้าเข้านอน

เวินอี่ฝานคุยกับซังเหยียนโดยการส่งข้อความทางมือถือ พลางคอยชำเลืองมองเวลาที่นาฬิกาปลุกตรงหัวเตียง