ทดลองอ่าน First Frost วันนี้ วันไหน ยังไงก็เธอ บทที่ 9-บทที่ 10

เวินอี่ฝานหันไปมองทางหน้าต่าง มองทิวทัศน์ด้านนอกที่เคลื่อนตัวไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว ไฟข้างทางถูกดึงออกเป็นสายยาวที่ส่องสว่าง ทั้งบาดตาและทำให้เธอใจลอย เธอค่อยๆ เหม่อลอยไป

เธอนึกไปถึงบทสนทนาที่ตัวเองพูดกับซูเฮ่าอันบนรถขามา

เธอไม่ได้เจอซูเฮ่าอันเจ็ดแปดปีแล้วจริงๆ

แต่ไม่ใช่กับซังเหยียน

เวินอี่ฝานไม่เคยบอกใครเรื่องนี้

มองจากปฏิกิริยาของซูเฮ่าอันแล้ว คล้ายว่าซังเหยียนก็คงไม่ได้บอกใครเหมือนกับเธอ

เหมือนว่าจะมีแค่เขาและเธอสองคนที่รู้เรื่องนี้

ตอนอยู่ชั้น ม.5 เทอมสอง เพราะลุงของเวินอี่ฝานจะย้ายบ้าน เธอจึงต้องย้ายไปยังเมืองเป่ยอวี๋พร้อมกับพวกเขาด้วย หลังจากนั้นนอกจากเพื่อนสนิทอย่างจงซือเฉียวและเซี่ยงหล่างแล้ว เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับใครที่โรงเรียนเก่าอีกเลย

…นอกจากซังเหยียน

เดิมทีเวินอี่ฝานคิดว่าเขาและเธอคงจะขาดการติดต่อกันด้วยเหตุนี้ แต่พอผ่านไปสักระยะเธอก็ได้รับข้อความจากซังเหยียน เธอลืมไปแล้วว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาไม่คุยเรื่องไร้สาระกับเธอเลย แล้วก็ไม่ได้เป็นฝ่ายถามอะไรเธอ เพียงแต่ส่งคะแนนและลำดับที่ของการสอบทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นสอบเก็บคะแนนหรือว่าสอบประจำภาคเรียนของเขามาให้

เขาส่งข้อความมาอย่างต่อเนื่องแบบนี้จนจบชั้น ม.5

หลังจากสอบปลายภาคตอนชั้น ม.5 เวินอี่ฝานก็ได้รับข้อความจากซังเหยียนพอดี ตอนนั้นเธอลังเลอยู่นาน ท้ายที่สุดก็ค่อยๆ พิมพ์คะแนนของตนเองตามใบคะแนนสอบ จากนั้นก็กดส่งออกไป

ทางฝ่ายนั้นคงไม่ได้คิดว่าเธอจะส่งข้อความตอบกลับ ผ่านไปครู่ใหญ่จึงตอบมาว่า

‘ดูเหมือนว่าคะแนนของพวกเราสองคนก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นะ พวกเรามาสอบเข้ามหา’ลัยกันเถอะ’

ผ่านไปสักครู่หนึ่งเขาก็ส่งข้อความมาอีกสองคำ

‘โอเคมั้ย’

เวินอี่ฝานถอนใจเบาๆ จนแทบจะไม่ได้ยิน

เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าซังเหยียนขับรถผ่านสถานีรถไฟใต้ดินไปหลายสถานีแล้วก็ตะลึงไป จึงเอ่ยเตือนเขา

“ดูเหมือนว่านายจะขับผ่านไปแล้วนะ ฉันจำได้ว่าขับไปอีกหน่อยยังมีสถานีรถไฟใต้ดินอีกที่หนึ่ง ส่งฉันที่ข้างหน้าก็ได้นะ?”

ซังเหยียนเอ่ยอย่างเยียบเย็น “เธอเห็นฉันเป็นคนขับรถเหรอ”

“…”

ไม่ใช่ตกลงกันไว้แต่แรกแล้วเหรอ

ซังเหยียนไม่ได้หยุดรถ เหมือนเป็นเพราะเขาไม่ค่อยพอใจกับคำพูดประโยคนี้ จึงขับต่อไปเรื่อยๆ

เวินอี่ฝานอดถามไม่ได้ “นายจะขับไปถึงไหน”

“บ้านเธอไง” น้ำเสียงของซังเหยียนมักจะแฝงด้วยการถากถางอยู่เล็กน้อย “ไม่งั้นจะให้ฉันไปส่งที่ไหน”

“…”