ทดลองอ่านเรื่อง Magic Moment… ห้วงปาฏิหาริย์ บทนำ – บทที่ 4

บทที่ 1

ถ้า ‘พระเอก’ ไม่เลือก คุณก็จะไม่ใช่ ‘นางเอก’ อีกต่อไป

 พันธิตราเพิ่งเข้าใจในวันนี้เองว่าแท้จริงแล้วตำแหน่ง ‘นางเอก’ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณมาก่อนหรือมาหลัง คุณนิสัยดีราวนางฟ้าหรือร้ายกาจเหมือนนางมาร แต่มันขึ้นอยู่กับว่าคนที่คุณเลือกให้เป็น ‘พระเอก’ นั้น ท้ายที่สุดแล้วเขาเลือกให้ ‘ใคร’ เป็น ‘นางเอก’ ในชีวิต

“พี่ขอโทษ”

ใช่ เขาควรขอโทษเธอ นั่นถูกแล้ว

“พี่ผิดเอง”

เออสิ! ถ้าไม่ใช่เขาผิดแล้วจะใครล่ะ

“น้องไพรม์จะโกรธ จะเกลียด หรือจะด่าว่าพี่ยังไงก็ได้ พี่ยอมรับผิด”

แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอต้องโกรธ ต้องเกลียด และอยากลุกขึ้นมาด่าพร้อมสาดไวน์แดงใส่หน้าเขากลางร้านอาหารซะเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ

“แต่เรื่องนี้…หนูดาเขาไม่ผิด พี่ผิดเอง”

ใช่ เขาผิด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ‘หนูดา’ นั่นจะไม่ผิด

“หนูดาเขาเป็นคนดี เรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว เขา…เขา…”

หนูดาเป็นคนดี? อืม คงจะเป็นคนดีมากถึงได้มายุ่งวุ่นวาย วอแวเอากับผู้ชายที่น่าจะรู้กันทั่วว่ามี ‘คู่หมั้น’ แล้วแบบนี้

“…น้องไพรม์…พี่ขอร้อง ถ้าน้องไพรม์มีอะไรอยากจะพูด อยากจะด่า น้องไพรม์พูดมันออกมาเลยได้มั้ย อย่า…ทำให้พี่รู้สึกเหมือนกำลังถูกน้องไพรม์ด่าด้วยสายตาแบบนี้”

ทั้งที่บรรยากาศกำลังตึงเครียดถึงขีดสุด แต่หญิงสาวเกือบหลุดหัวเราะกึ่งจะเยาะกับสีหน้าและคำขอของคู่หมั้น

ไม่สิ น่าจะเป็น ‘อดีตคู่หมั้น’ มากกว่า

เอาเถอะ ถือซะว่าเกือบทั้งชีวิตที่รู้จักกันมา ‘ธิติธร’ ยังพอรู้จักนิสัยเธออยู่บ้าง ถึงได้รู้ว่าแม้บนใบหน้าสวยๆ ของเธอจะยังเรียบนิ่ง มุมปากคล้ายยิ้มอยู่จางๆ แต่สายตาเธอกำลังด่าเขายับ

พันธิตราถอนหายใจ เบือนหน้าจากผู้ชายซึ่งคบกันมาตั้งแต่เธออายุสิบหกไปมองบรรยากาศเฉลิมฉลองเบื้องล่าง ในคืนส่งท้ายปีที่ใครหลายๆ คนต่างมีความสุข และครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้…เธอก็คิดว่าตัวเองจะเป็นหนึ่งในนั้น

สาวลูกเสี้ยวผู้มีรูปลักษณ์เด่นมาทางตะวันออกมากกว่าตะวันตกเม้มปาก หันกลับมาจ้องดวงหน้าหล่อเหลาคมเข้มของคนที่เมื่อสิบปีก่อนเขาขอเธอเป็นแฟน สามปีก่อนขอเธอหมั้น และวันนี้…ขอเธอเลิก ยิ่งเห็นสีหน้าร้อนรนกระวนกระวายปนรู้สึกผิด หญิงสาวยิ่งอยากจะหัวเราะเยาะให้กับตัวเองและใครอีกหลายๆ คน

พันธิตราประสานมือเข้าหากัน วางคางเรียวเล็กลงบนนั้น จ้องกลับไปยังดวงตาที่เคยมองแค่เธอคนเดียวมาตลอด ริมฝีปากสีกุหลาบแย้มรอยยิ้มขณะพูดด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา

“พี่ตรีรู้มั้ย ไพรม์รู้สึกได้…ว่าพี่ตรีแปลกไปสักพักแล้ว”

ธิติธรหัวใจกระตุก ก่อนจะเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อคิดว่าคู่หมั้นสาวค้นพบมาพักหนึ่งแล้วว่าเขา ‘ไม่ซื่อสัตย์’ กับเธอ

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ คิดเหรอถ้าไพรม์รู้ว่าเหตุผลที่พี่ตรีแปลกไปคือมีคนอื่น…ไพรม์จะนิ่งมาเป็นเดือนขนาดนี้ เปล่าเลย…”

หญิงสาวส่ายหน้า เรือนผมสีดำธรรมชาติเป็นลอนพลิ้วไหวล้อมดวงหน้างดงาม ถอนหายใจอีกครั้งโดยไม่คิดจะเล่าถึง ‘ความเขลา’ ให้เขาฟัง ว่าก่อนหน้านี้หลังพบว่าธิติธรมีพฤติกรรมแปลกไป คนรอบตัวเธอต่างคาดเดากันไปถึงไหนต่อไหน