ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1 บทที่ 3 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1

ผู้เขียน : 酱子贝 (Jiang Zi Bei)

แปลโดย : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย

ผลงานเรื่อง : 我行让我来〔电竞〕 (Wo Xing Rang Wo Lai (Dian Jing))

ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์เอเวอร์วายในการเผยแพร่ผลงาน

จัดพิมพ์และจัดจำหน่ายในประเทศไทยแต่เพียงผู้เดียว

หากผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 ** หมายเหตุ: ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 

03

บ่ายวันต่อมา เจี่ยนหรงเพิ่งตื่นก็มองเห็นข้อความมากมายในมือถือ

 

สือหลิว ตื่นหรือยังพี่ใหญ่

สือหลิว ฉันได้ยินว่าแพลตฟอร์มจะปรับปรุงครั้งใหญ่อีกแล้ว ช่วงนี้นายควบคุมตัวเองเวลาสตรีมหน่อย อย่าด่าคน

 

เจี่ยนหรงขยี้ตา ตอบกลับว่า ‘รู้แล้ว’ อย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก

แพลตฟอร์มก็แค่ปรับโน่นปรับนี่ไม่กี่เรื่อง เขาไม่ได้ลามกอนาจารและไม่ได้ใช้โปรแกรมโกง ยังไงก็คงไม่กระทบมาถึงเขา

ขณะยังไม่ถึงเวลาขึ้นสตรีม เจี่ยนหรงตั้งใจว่าจะส่องเวยป๋อไปเรื่อยเปื่อย ไม่คิดว่าพอเปิดแอพฯ ก็ถูกฟลัดด้วยชื่อหนึ่ง

สิ่งที่เขาสนใจในเวยป๋อล้วนเป็นบล็อกที่เกี่ยวข้องกับอีสปอร์ต สิ่งที่ถูกฟลัดย่อมเป็นหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับอีสปอร์ต ถึงขั้นมีหลายอันติดอันดับการค้นหายอดนิยมของเวยป๋อแบบไม่มีท่าทีว่าจะลงมา

 

#ลือว่าRoadจะรีไทร์#

#ย้อนชมเส้นทางอาชีพห้าปีของRoad#

#ปิดตำนานRoad?#

 

เจี่ยนหรงกะพริบตา ความง่วงสลายไปบ้างแล้ว

เขาพลิกตัวก่อนไถหน้าจออย่างเชื่องช้า

ตอนนี้หัวข้อ ‘Road รีไทร์’ ได้ไต่ขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งของการค้นหายอดนิยมแล้ว ถึงขั้นกดหัวข้อการแข่งขันรอบรองชนะเลิศเมื่อคืนลงมาได้ ความนิยมสูงจนน่าทึ่ง

แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ Road เป็นใคร เพิ่งเข้าทีมก็พา TTC ที่วนอยู่ในลีกดิวิชั่นหนึ่งหลายปีเข้าสู่ LPL แล้ว ปีถัดมาคว้าแชมป์ระดับโลก ต่อมายังได้รับรางวัล ‘ผู้เล่นยอดนิยมสูงสุด’ สองปีซ้อน เป็นเสาหลักของทีม TTC และเป็นนักแข่งซูเปอร์สตาร์ที่โด่งดังที่สุดของลีก LPL ในปัจจุบัน

ปกติการสัมภาษณ์เล็กๆ ที่เกี่ยวข้องกับ Road ล้วนได้ขึ้นอันดับการค้นหายอดนิยม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องใหญ่อย่างการรีไทร์

แอ็กปล่อยข่าวปลอมของอีสปอร์ตหลายแอ็กเคานต์ได้โพสต์บทความปั่นความรู้สึก ในคอมเมนต์เต็มไปด้วยมีมร้องไห้และหัวใจแตกสลาย แฟนคลับต่างแสดงออกว่าตนเองไม่อยากเชื่อ

เจี่ยนหรงเองก็ไม่ค่อยเชื่อ

การที่นักแข่งอาชีพจะรีไทร์นั้นมีเพียงไม่กี่เหตุการณ์…ผลงานไม่ดี ความสามารถไม่พอ ความเร็วมือลดลง ดูจากการเล่นของ Road เมื่อวานแล้ว ตัดสามเหตุการณ์นี้ออกไปได้เลย

เจี่ยนหรงไปส่องเวยป๋อออฟฟิเชียลของ TTC โพสต์สุดท้ายคือรายงานการแข่งขันรอบรองชนะเลิศเมื่อคืน

เวยป๋อของ Road เงียบยิ่งกว่า ความเคลื่อนไหวล่าสุดคือโฆษณาที่โพสต์เมื่อหนึ่งเดือนก่อน

 

สือหลิว ไถเวยป๋อดูรึยัง ว่ากันว่า Road จะรีไทร์แล้ว

ห-รง เห็นแล้ว ข่าวจากไหน

สือหลิว เหมือนจะเป็นข่าววงใน ได้ยินว่า Road มีอาการบาดเจ็บที่มือ

 

เจี่ยนหรงแปรงฟันไปพลางหวนนึกถึงท่าทางของ Road ในการแข่งขันเมื่อคืนไปพลาง

นั่นคือการเล่นที่คนมีอาการบาดเจ็บที่มือเล่นออกมาได้?

เขาค้นดูเวยป๋อของ Road เรื่อยเปื่อยหลายโพสต์ แม้เจ้าตัวยังไม่ได้เคลื่อนไหว แต่ในช่องคอมเมนต์ล้วนเป็นข้อความของแฟนคลับ แน่นอน ในนั้นยังปะปนด้วยคำวิจารณ์ของแอนตี้แฟนไม่น้อย

 

[Road ควรรีไทร์นานแล้ว แต่ไหนแต่ไรก็เล่นกากอยู่แล้ว เมื่อคืนยังทิ้งเกมตัดสินในฐานะผู้เล่นชุดหลัก คงคิดว่าแพ้แล้วจะได้โยนความผิดได้ง่าย? คนที่เป็นแฟนคลับก็คงเพราะหน้าตาของเขาแหละมั้ง? ตลอดสองปีมานี้ไม่รู้จังเกิ้ลคนใหม่โหดกว่าเขาตั้งเท่าไหร่]

 

เจี่ยนหรงบ้วนฟองทิ้ง จากนั้นก็กดปุ่มพิมพ์

 

[Soft ใครโหดกว่าเขา นับมาให้พ่อดูหน่อยสิ]

 

ลู่ป๋อหยวนตื่นมาจึงรู้ว่าตัวเอง ‘ถูกรีไทร์’ แล้ว

เขาล้างหน้าแปรงฟันง่ายๆ จนเสร็จ พอเปิดประตูก็มองเห็นเงาร่างเล็กที่อวบเล็กน้อยสายหนึ่งเฝ้าอยู่นอกประตูห้องของเขา เงาแผ่นหลังนี้ดูแล้วน่าสงสารอยู่บ้าง

เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวคนผู้นั้นก็หันหน้ามาทันที เป็นเสี่ยวไป๋ซัพพอร์ตของทีมนั่นเอง เขาคือเพื่อนร่วมทีมที่เข้า TTC มาในปีเดียวกับลู่ป๋อหยวน

“พี่” เสี่ยวไป๋กัดริมฝีปาก อยู่ในลักษณะเหมือนอยากร้องไห้แต่ก็กำลังกลั้นเอาไว้ เขาเอ่ยถามอย่างอึกอัก “…จะรีไทร์เหรอ”

อาการบาดเจ็บที่มือของลู่ป๋อหยวนเป็นเรื่องที่คนในทีมต่างทราบกันดี ถึงหมอจะบอกว่ายังไม่ถึงขั้นที่ห้ามเล่น แต่ทุกคนยังคงไม่วางใจ

ลู่ป๋อหยวนพูดว่า “อืม”

เสี่ยวไป๋ตกตะลึง ในหัวสมองมีคำพูดฉุดรั้งนับประโยคไม่ถ้วนลอยผ่าน แต่สุดท้ายเค้นออกมาได้เพียงประโยคเดียว “ถะ…ถ้างั้นจะรีไทร์เมื่อไหร่”

ลู่ป๋อหยวนรูดซิปของเสื้อคลุมขึ้น “อีกสองสามปี?”

เสี่ยวไป๋ “…”

“พอได้แล้ว เลิกอำเขาสักที” โค้ชเดินลงมาจากชั้นบน ในมือถือสมุดบันทึกที่ไม่เคยห่างกาย

ลู่ป๋อหยวนเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า “ข่าวนี้ลือออกไปได้ยังไง”

“ตอนแรกลือว่านายมือเจ็บ แล้วก็มีคนเปิดเผยว่าเมื่อคืนคนของสมาพันธ์มาที่แคมป์…จากนั้นก็พัฒนาเป็นนายจะรีไทร์แล้ว” โค้ชพูด “ฉันให้คุณป้าทำอาหารเช้าไว้ ลงไปกินก่อนเถอะ”

คุณป้าที่แคมป์จ้างมานั้นคุ้นเคยกับการทำงานและการพักผ่อนของพวกเขาแล้ว บ่ายสามโมงก็ทำอาหารเช้าให้ลู่ป๋อหยวนอย่างคล่องแคล่ว

หลังไล่เสี่ยวไป๋ไปที่ห้องนั่งเล่น โค้ชก็เอ่ยว่า “Kan ส่งข่าวให้ฉันแล้ว”

ท่าทางการหั่นแฮมของลู่ป๋อหยวนไม่ได้หยุดลง ข้อความหลายสิบข้อความที่เขาได้รับก็มีของ Kan อยู่ด้วย เขาอ่านเพียงตัวอย่างข้อความ ไม่ได้กดเข้าไป “ทางสมาพันธ์ว่ายังไงบ้าง”

“ยังสืบอยู่ คงไม่ได้ข้อสรุปเร็วขนาดนี้” โค้ชพูด “เฮ้อ ถ้าเกิดพวกเราคิดมากเกินไป…”

ลู่ป๋อหยวนไม่ได้เอ่ยอะไร เรื่องประเภทนี้ย่อมเข้าใจผิดได้ แต่ยังไงก็ไม่สามารถปล่อยผ่านไป อีกอย่างถ้า Kan ไม่ได้ทำจริงๆ สมาพันธ์ก็ไม่มีทางลงโทษเขาตามอำเภอใจ

“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว” โค้ชถาม “แข่งเสร็จมีวันหยุดหนึ่งสัปดาห์ นายวางแผนยังไง”

ลู่ป๋อหยวนพูดว่า “อยู่แคมป์”

ช่วงนี้เขาต้องฝังเข็ม ไม่สะดวกกลับบ้าน และเขาเองก็ไม่อยากให้พ่อแม่รู้เรื่องที่ตัวเองมือเจ็บด้วย

โค้ชพยักหน้า “ได้ งั้นฉันจะให้คุณป้ามาทำอาหารให้นายตามเวลา”

“ไม่ต้อง ผมพอจัดการได้” ลู่ป๋อหยวนดึงกระดาษทิชชูออกมาเช็ดปาก “เอารายชื่อมาแล้ว?”

โค้ชดึงกระดาษออกมาจากสมุดบันทึก “นี่”

ในรายชื่อมีเพียงหกคน ด้านข้างไอดีมีแต้มกับแรงก์เขียนเอาไว้ เลขสตรีมหรือผลงานที่เคยมีในทีมของพวกเขา ทั้งยังมีคะแนนแต่ละหัวข้อที่ทีมผู้บริหารประเมินพวกเขา

โค้ชพูดว่า “ทีมงานรวบรวมคลิปการเล่นของพวกเขามาบางส่วน ฉันดูแล้ว คิดว่าสองคนแรกไม่เลว เดี๋ยวส่งไปในอีเมลนาย”

สายตาของลู่ป๋อหยวนหยุดลงด้านล่างสุดของกระดาษขาว ตรงนั้นมีชื่อที่ถูกคนใช้ปากกาดำขีดฆ่าชื่อหนึ่ง

โค้ชอธิบายเมื่อสังเกตเห็นสายตาของเขา “คนนี้ชื่อ Soft ฉันตัดทิ้งไปแล้ว เป็นสตรีมเมอร์ ฉันคิดว่าไม่ค่อยเหมาะ”

ลู่ป๋อหยวนถาม “ไม่เหมาะตรงไหน”

“ทุกด้านล้วนไม่เหมาะสม ฉันสงสัยว่าในทีมงานมีแฟนคลับของเขาแฝงตัวเข้ามา” โค้ชครุ่นคิดแล้วจึงเลือกสาเหตุข้อหนึ่งมาพูด “แชมเปี้ยนที่เขาถนัดที่สุดล้วนเป็นพวก…Zed Yasuo Talon แชมเปี้ยนที่ถูกเมินในการแข่งขัน เขาชอบเล่นหมดเลย”

แชมเปี้ยนทุกตัวของลีกออฟเลเจ็นดส์ต่างมีภูมิหลังและบทบาทในการจ่ายแดเมจ แชมเปี้ยนทั้งสามตัวที่โค้ชยกตัวอย่างล้วนเป็นตำแหน่งอัสแซสซิน ข้อดีคือว่องไวและพลังเบิร์สแดเมจ สูง

ตัวละครสามตัวนี้คือตัวเลือกยอดนิยมของการเล่นแบบสุ่มทีม เล่นได้ดีแบกได้ทั้งเกม เล่นได้ไม่ดีเป็นภาระจนเพื่อนร่วมทีมสงสัยในการมีอยู่

เมื่ออยู่ในการแข่งขัน จุดอ่อนของแชมเปี้ยนเหล่านี้จะถูกขยายอย่างไร้ขีดจำกัด…ระยะยิงสั้น ความสามารถในการโป๊ก อ่อนด้อย พึ่งพาความได้เปรียบช่วงต้นเกมมากเกินไป เปิดไฟต์ไม่ดี

ในการแข่งขันระดับโลกครั้งนี้ แชมเปี้ยนอัสแซสซินสามตัวนี้ไม่เคยได้ขึ้นเวทีการแข่งขัน

เมื่อได้ยินหลายชื่อนี้ลู่ป๋อหยวนก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

คิดจะเล่นแชมเปี้ยนอัสแซสซินให้ดี ความเร็วนิ้วมือกับความสามารถในการตอบสนองของผู้ใช้งานต้องสูงมากๆ

“แชมเปี้ยนฝึกกันได้” เขาพูด

“พูดแบบนี้ก็ไม่ผิด แต่…” โค้ชแบไพ่ออก “ฉันคิดว่าสตรีมเมอร์คนนี้ไม่ใช่ต้นกล้าของการเล่นอาชีพ”

ลู่ป๋อหยวนเหลือบตามองเขา “หยาบคายไปหน่อยนะ?”

“คงใช่แหละมั้ง” โค้ชพูด “ความจริงเขาเป็นเอ็นเตอร์เทนสตรีมเมอร์ ปกติเล่นแต่แรงก์ไดมอนด์ บางครั้งยังหนีไปเล่นแรงก์โกลด์ ระดับของคนที่สู้ด้วยแตกต่างกันทำให้มองระดับที่แท้จริงของเขาไม่ออก แล้วก็ชอบด่าคนมาก”

เรื่องนั้นใช้ไม่ได้จริงๆ ลู่ป๋อหยวนถาม “แพลตฟอร์มก็อนุญาตให้สตรีมเมอร์ด่าคน?”

เขาจำได้ว่าคราวก่อนขณะเสี่ยวไป๋สตรีมแล้วพูดคำหยาบไม่กี่ประโยค ไม่กี่วินาทีช่องสตรีมก็ถูกแอดมินแบนชั่วคราว

“ไม่อนุญาตอยู่แล้ว เพราะงั้นเวลาด่าคนเขาถึงไม่ใช้คำหยาบ แล้วเขาก็ไม่เพียงมีปากเสียงกับคนดู ยังชอบด่านักแข่งเป็นพิเศษ” โค้ชหยุดชะงัก “พูดแบบนี้แล้วกัน ในบรรดานักแข่ง LPL นอกจากนาย ต่างเคยถูกเขาด่าหมดแล้ว”

ลู่ป๋อหยวน “…อ้อ”

ลู่ป๋อหยวนถือรายชื่อกลับไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ของตัวเอง ค้นคลิปที่โค้ชส่งให้ออกมาดูสองรอบ

เทียบกับเด็กฝึกชุดก่อนหน้ายังดีกว่าเล็กน้อย แต่ยึดตามแบบแผนเกินไป เล่นได้ไม่มีปัญหาอะไรทว่าไม่มีจุดเด่น

ดูอีกหลายนาที ลู่ป๋อหยวนยกมือคลิกปุ่มหยุดชั่วคราว จากนั้นหันหน้าถามเสี่ยวไป๋ที่นั่งอยู่ด้านข้างตัวเอง “รู้จัก Soft มั้ย”

เสี่ยวไป๋กำลังกินพายถั่วแดง พอได้ยินจึงหยุดเคี้ยว “สตรีมเมอร์ผมฟ้าจอมด่าที่เพิ่งสตรีมก็หลงไปบล็อกความสวยความงาม แล้วยังถูกไล่กลับบล็อก LoL เพราะด่าคน?”

พอได้ยินก็รู้ว่าความอาฆาตแค้นฝังลึก

ลู่ป๋อหยวนเหยียดริมฝีปากเล็กน้อย “เขานั่นแหละ นายรู้ละเอียดซะด้วย”

“พี่ชาย ยังจะยิ้มอยู่อีก ไม่รู้เหรอว่านักฉอดนั่นน่าโมโหขนาดไหน” เสี่ยวไป๋พูดตามตรง “นักแข่งที่เขายั่วโมโหมีมากเหลือเกิน มีคนตั้งกระทู้เทียปาด่าเขาโดยเฉพาะด้วย ผมฟังมาจากในนั้นทั้งนั้น”

ลู่ป๋อหยวนส่งเสียงอืม “ในนั้นนายเลเวลเท่าไหร่แล้ว”

“เก้า…” เสี่ยวไป๋เพิ่งหลุดออกมาไม่กี่คำก็หุบปาก เขากลืนพายถั่วแดง กระแอมสองครั้งเป็นการปิดบังอำพราง “ทำไมพี่ถามถึงเขาขึ้นมา”

ลู่ป๋อหยวนตอบ “ถามดูเรื่อยเปื่อย”

เสี่ยวไป๋ค่อนแคะ “แต่ช่วงนี้รูปแบบการพิมพ์ของคนในหน้าเทียปาแปลกขึ้นทุกที ผมไม่ชอบส่องแล้ว”

จากนั้นเสี่ยวไป๋ก็เปิดมือถือ ค้นดูเทียปาที่ตัวเองติดตาม กดเข้า ‘Soft ปา’ แล้วยื่นไปเบื้องหน้าลู่ป๋อหยวน

ลู่ป๋อหยวนกวาดตามองแวบหนึ่ง…

 

[ทำไมสตรีมเมอร์ขยะคนนี้แม่งยังไม่สตรีมอีกวะ รอหน้าคอมฯ มาครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย แฟนฉันยังไม่มาสายเท่ามันเลย เชี่ย]

[ฉันเองก็รออยู่ วันไหนไม่ด่าเขารู้สึกในใจว่างเปล่า]

[ไม่ชอบขี้หน้าสตรีมเมอร์โง่คนนี้มานานมากแล้ว เพื่อนๆ ว่าผมทำถูกไหม [รูปภาพ]]

 

ในรูปคือภาพสกรีนชอตมอบของขวัญของซิงคงทีวี บนแบนเนอร์เขียนตัวอักษรขนาดใหญ่หนึ่งบรรทัด…‘สตรีมเมอร์โง่เง่า Soft กำลังส่งทะเลดาวในสตรีมของ Soft’

ลู่ป๋อหยวนนิ่งเงียบ “…”

 

ตกค่ำในที่สุดลู่ป๋อหยวนก็ดูคลิปการเล่นทั้งหมดที่ทีมงานส่งมาจนครบ

เขานวดหว่างคิ้ว ปิดโปรแกรมเล่นวิดีโอ ยัดรายชื่อแผ่นนั้นเข้าในโต๊ะแบบส่งๆ ก่อนปิดลิ้นชัก หางตาเหลือบเห็นรอยเปื้อนสีดำบนกระดาษ

ไม่กี่นาทีให้หลัง ลู่ป๋อหยวนเปิดแอพฯ สตรีมของซิงคงทีวี พิมพ์คำว่า Soft ในช่องค้นหา แล้วเข้าสตรีมของอีกฝ่ายอย่างราบรื่น

พอเข้าสตรีมก็มองเห็นสตรีมเมอร์กำลังก้มหน้าพิมพ์คีย์บอร์ด มุมของเว็บแคมมองเห็นเพียงผมสีฟ้ากับขนตาของเขา และยังมีสองแก้มอันขาวผ่อง

เสียงพิมพ์ต๊อกแต๊กดังไม่ขาดหู คีย์บอร์ดแมคคานิคอลพร้อมไฟ LED ถูกเขาพิมพ์จนกลายเป็นแสงไฟผับไปแล้ว

ลู่ป๋อหยวนมองไปยังหน้าจอเกม

 

ไม่ใช่มั้งนายคงกากจริงแหละ (Zed, the Master of Shadows) เอาแต่ฉอดซัพพอร์ต แล้วนายคิดว่าตัวเองคู่ควรเหรอ ไม่ดูหน่อยว่าตัวเองได้ KDA* เท่าไหร่ เดินมั่วอยู่ในป่าคิดว่าตัวเองเก่งมาก? ถ้าแม่นายเห็นการเล่นของนายคงตะโกนว่าถุย

ไม่ใช่มั้งนายคงกากจริงแหละ (Zed, the Master of Shadows) ทั้งเกมสามสิบนาทีเอาแต่วิ่งไปวิ่งมาในป่า คนที่ไม่รู้คิดว่านายกำลังเลือกหลุมศพให้ตัวเอง

ไม่ใช่มั้งนายคงกากจริงแหละ (Zed, the Master of Shadows) AFK ไปเถอะ เลิกแจกได้แล้ว ให้พ่อนายได้เล่นเกมนี้ง่ายขึ้นหน่อย

 

เพิ่งพิมพ์บรรทัดนี้เสร็จ สตรีมเมอร์ก็เจอซัพพอร์ตของฝั่งตรงข้ามในป่าแล้ว ในที่สุดเขาก็เงยหน้าจากคีย์บอร์ด ตัดหัวซัพพอร์ตฝ่ายศัตรูด้วยการเล่นอย่างช่ำชองและรวดเร็วในไม่กี่วินาที

 

[สตรีมเมอร์เลิกด่าได้แล้วๆ นี่นายเล่นโหมดแรงก์นะ!]

 

“ฉันรู้” เมื่อรำคาญที่ผมแทงขนตา Soft จึงปัดผมหน้าม้าตรงหน้าผากตัวเอง เผยดวงตาอันสวยงามคู่หนึ่งออกมา “จำไว้ ถ้าแพ้ในโหมดแรงก์ก็สู้ใหม่ได้ แต่กับคนโง่พลาดไปก็ด่าไม่ได้อีกแล้ว เข้าใจมั้ย”

ลู่ป๋อหยวน “…”

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…

ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 14 ก.ค. 65