ทดลองอ่านนิยาย บุพเพอลวน เล่ม 1 บทที่ 4

ด้านนอกเรือนพัก องครักษ์จากสกุลจินเดินลาดตระเวนรอบโรงเตี๊ยมด้วยฝีเท้าเป็นระเบียบเรียบร้อย พอเดินเลี้ยวไปตรงมุมหนึ่ง ร่างอ้วนและร่างผอมอย่างละร่างก็รีบพรางตัวเข้าไปอยู่ในเงามืดอย่างรวดเร็ว

จวบจนกองลาดตระเวนเดินไปไกลแล้ว ทั้งสองถึงค่อยๆ ย่องออกมา

ทั้งสองสวมชุดพรางตัวในยามรัตติกาล ใช้ผ้าคลุมศีรษะ เว้นส่วนใบหน้าไว้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเสืออ้วนกับอวี้ฉีหลิน

เสืออ้วนมองสหายรักอย่างลังเล “ฉีหลิน องครักษ์ตั้งมากมายขนาดนี้ ข้าว่าเจ้าอย่าเข้าไปเลยดีกว่า”

“ไม่!” หญิงสาวปฏิเสธเฉียบขาด “นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว ข้าจะต้องเข้าไปให้ได้!”

“แต่…” เสืออ้วนขมวดคิ้ว “พอเข้าไปแล้ว เจ้าจะแฝงตัวไปกับขบวนเจ้าสาวอย่างไรเล่า”

อวี้ฉีหลินแหงนหน้ามองฟ้า “ก่อนอื่นต้องหาห้องพักคุณหนูเจียงให้เจอเสียก่อน ข้าไม่เชื่อหรอกว่าหากพรุ่งนี้แฝงตัวไปกับพวกนาง จะยังเข้าจวนแม่ทัพไม่ได้อีก! เจ้าไปรอฟังข่าวอยู่ในวัดถู่ตี้ที่เป็นจุดพักแรมของพวกเราก่อนไป แผนการสำเร็จเมื่อไร ข้าค่อยไปพบกับเจ้าที่นั่น”

“ถ้าอย่างนั้น…” เสืออ้วนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอ่ยเตือน “ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน”

“ไม่ต้องเป็นห่วง!” อวี้ฉีหลินตบบ่าอีกฝ่ายด้วยท่าทางห้าวหาญ “ไม่มีสิ่งใดคณามืออวี้ฉีหลินคนนี้อยู่แล้ว ไปเถิด”

พูดจบก็ดึงผ้าขึ้นคลุมหน้า มองซ้ายมองขวาจนแน่ใจว่ารอบตัวปลอดคนดี ก่อนจะถอยหลังไปสองก้าว ย่อตัวเล็กน้อย ใช้ปลายเท้าเตะผนังกำแพงสูงสองสามทีก็ไต่ข้ามไปได้อย่างง่ายดาย

เสืออ้วนมองตามอย่างเลื่อมใสพลางคิดกับตัวเองในใจ ฝีมือเยี่ยมยุทธ์ขนาดนี้ไม่น่าจะมีปัญหาหรอกกระมัง พอสบายใจแล้วก็เตรียมจะหมุนตัวเดินจากไป แต่เสียงสนทนาพลันดังเข้าหูเสียก่อน เขามองซ้ายมองขวาแล้วรีบมุดเข้าไปแอบในกองฟางข้างกำแพง โผล่มาแต่ลูกตาสองข้าง จากนั้นก็คอยสังเกตการณ์อย่างระมัดระวัง

บุรุษสูงหนึ่งเตี้ยหนึ่งเดินลับๆ ล่อๆ เข้ามาที่กำแพง เสืออ้วนเพ่งตามอง นั่นมันจินหยวนเป่านี่นา ส่วนอีกคนก็บ่าวประจำตัว!?

มาทำอะไรที่นี่ในเวลาแบบนี้ เขาคิดอยู่ในใจด้วยความฉงนสงสัย

“จากที่เดินดูมาหลายรอบ กำแพงตรงนี้เตี้ยที่สุดแล้ว!” จินหยวนเป่าหันไปพยักหน้าหนักแน่นให้บ่าวที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะยกมุมปากยิ้มอย่างเชื่อมั่นในตัวเอง “ดูข้านี่!”

เขาหรี่ตาประเมินความสูงของกำแพงแล้วถูมือเข้าหากันพลางถอยหลังไปหลายก้าว ถลกแขนเสื้อเตรียมพร้อม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วก็พุ่งตัวใช้ปลายเท้าถีบกำแพงไต่ขึ้นไปข้างบนจุดเดียวกับที่อวี้ฉีหลินทำเมื่อครู่…

เสียง ‘ตุ้บ!’ หนักๆ ดังขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาแนบไปกับแผ่นอิฐ ร่างสูงเกาะติดกำแพงราวกับเป็นภาพวาด

ที่น่าขันที่สุดก็คือปลายเท้าทั้งสองข้างของเจ้าตัวยังอยู่บนพื้น! อย่าว่าแต่จะกระโดดข้ามยอดกำแพงเลย แม้แต่เชิงกำแพงก็ยังข้ามไม่พ้น

บ่าวประจำตัวเห็นแล้วหัวตากระตุก ก่อนจะรีบเข้าไปถามไถ่อาการ “คุณชาย ไม่เป็นไรใช่หรือไม่ขอรับ”

“ไม่เป็นไร! อาฝู! ไปยืนไกลๆ หน่อย!” จินหยวนเป่าผลักอีกฝ่ายออก ถลกแขนเสื้อสูงกว่าเดิม ดวงตาจ้องมองยอดกำแพงอย่างหมายมั่น จากนั้นก็ถอยหลังไปอีกหลายก้าวแล้วพุ่งตัวเข้ามาใหม่!

ผลน่ะหรือ เหมือนครั้งก่อนไม่ผิดเพี้ยน

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ใช้สิ้นหมดทุกวิธี ทั้งปีน ทั้งกระโดด ทั้งเหนี่ยวตัว แต่ผลก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง…ยังคงไม่สำเร็จเหมือนเดิม

เมื่อหมดทั้งเรี่ยวแรงและหนทาง ชายหนุ่มก็ได้แต่นั่งตะกุยกำแพงอยู่บนพื้น