ทดลองอ่านนิยาย บุพเพอลวน เล่ม 1 บทที่ 5

บทที่ 5 การเยี่ยมเยือนในยามวิกาลของบุคคลปริศนา

เสียงร้องโหยหวนทำให้องครักษ์ทั้งหมดเข้ามารวมกำลังกันอย่างรวดเร็ว องครักษ์ทุกนายในโรงเตี๊ยมต่างถือคบเพลิงกระจายกำลังโอบล้อมจุดที่เสียงดังออกมาอย่างแน่นหนา

ความสนใจของทุกคนพุ่งตรงมายังจุดนี้กันหมด จึงไม่มีใครทันสังเกตร่างในชุดดำที่ค่อยๆ เลียบกำแพงผ่านพวกตนแล้วกระโดดข้ามเข้าไปข้างใน

ทว่าความเคลื่อนไหวของคนผู้นี้ตกอยู่ในสายตาเถ้าแก่โรงเตี๊ยมที่มายืนดูสถานการณ์อยู่ตรงริมหน้าต่างเข้าโดยบังเอิญ วันนี้มันอย่างไรกันนะ แค่ว่าที่สะใภ้จวนแม่ทัพจินมาเข้าพัก เหตุใดถึงกลายเป็นเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ไปได้ เถ้าแก่มั่นใจได้เลยว่าโรงเตี๊ยมที่ตนเปิดมาครึ่งชีวิตไม่เคยคึกคักขนาดนี้มาก่อน

คนชุดดำหลบหลีกองครักษ์เข้ามาข้างในได้อย่างง่ายดาย ทว่านึกสงสัยเป็นกำลัง เมื่อครู่เขาได้ยินพวกองครักษ์คุยกันแว่วๆ ว่ามีเสียงร้องของบุรุษดังขึ้นในโรงเตี๊ยม จึงต้องระดมกำลังตรวจค้นโดยละเอียด…แต่เมื่อครู่เขาไม่ได้ผ่านทางนั้น ซ้ำยังไม่ได้ส่งเสียงใดๆ ทั้งสิ้น หรือว่าจะยังมีนักฆ่าคนอื่น

คิดได้เช่นนี้คนชุดดำก็เกร็งเครียดขึ้นมา เมื่อพวกองครักษ์จากไปแล้วเขาก็รีบไปหาเรือนพักของเจียงเสี่ยวเซวียน ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นห้องเทียนจื้อหมายเลขหนึ่ง

เขาเงยหน้าขึ้นมองห้องพักชั้นบน แล้วพบว่าในห้องมีแต่ความมืด เจ้าของห้องน่าจะหลับไปแล้ว เหมาะจริง เวลาลงมือจะลดความยุ่งยากลงได้มาก!

ดวงตาลึกล้ำคมกริบส่องประกายวาบ เห็นแล้วชวนสะท้านใจ

ในเวลาเดียวกันนั้นอวี้ฉีหลินเพิ่งจะปีนออกจากถังอาบน้ำได้อย่างยากลำบาก แล้วถอดเสื้อผ้าเปียกๆ ออกมือไม้เป็นระวิง อยู่ๆ บานหน้าต่างก็ถูกเปิดออกดังผ่าง!

ก้อนเมฆค่อยๆ ลอยเข้ามาบังดวงจันทร์เอาไว้ แสงจันทร์ส่องลงมาได้เป็นพักๆ อวี้ฉีหลินเห็นคนชุดดำทะยานตัวเข้ามาทางบานหน้าต่าง ปลายกระบี่แหลมคมในมือพุ่งตรงมาหานาง

อวี้ฉีหลินหน้าผิดสีด้วยความตกตะลึง ทว่าวรยุทธ์ที่เฝ้าฝึกฝนมาหลายปีทำให้นางตั้งสติและมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างว่องไว ตกใจอยู่เพียงครู่เดียวก็หมุนตัวหลบคมกระบี่ได้อย่างคล่องแคล่ว ปลายเท้าเล็กถีบก้นถังไม้ ทะยานตัวขึ้นจากน้ำพร้อมคว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่บนขอบถังมาคลุมร่าง

ผู้บุกรุกผงะไปเล็กน้อยที่นางหลบพ้น ก่อนจะตวัดกระบี่ใส่อีกครั้งอย่างไม่ลังเล

กระบี่สะท้อนแสงเป็นสีเงินวูบวาบ จู่โจมจุดสำคัญของร่างกายทุกครั้ง!

หญิงสาวเบี่ยงซ้ายบ่ายขวาเพื่อหลบหลีกการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามพลางตอบโต้กลับไปบ้าง

ดูเหมือนคนชุดดำจะคาดไม่ถึงที่นางรู้วรยุทธ์ พอเห็นนางโจมตีกลับจึงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด อวี้ฉีหลินถือโอกาสนี้กวาดขาเตะจนอีกฝ่ายแทบล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่ใช้เท้าไถลถอยร่นไปข้างหลังได้ทัน

“เจ้าเป็นใคร” นางถามกราดเกรี้ยว

ผู้มาเยือนไม่ตอบ พอทรงตัวยืนเต็มเท้าได้อีกครั้งก็พุ่งกระบี่เข้ามาใหม่ กระบี่ของคนผู้นี้สะท้อนแสงวาววับดุจสายฟ้า อ่อนพลิ้วดุจงู บางครั้งพุ่งแทง บางคราวพัวพัน รับมือยากยิ่ง

อวี้ฉีหลินวรยุทธ์เลิศล้ำก็จริง แต่ก็มีแค่มือเปล่า มิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังได้เปรียบที่ขนาดร่างกาย ไม่นานนักนางก็ต้านรับการโจมตีไม่ไหวแล้วถูกไล่ต้อนให้จนมุม

กระบี่คมกริบพุ่งเข้ามาหาตัวอย่างรวดเร็วอีกครั้ง อวี้ฉีหลินคว้ากระบวยในถังอาบน้ำขึ้นมาตักน้ำร้อนสาดฝ่ายตรงข้าม

คนชุดดำไม่คาดคิดว่านางจะมาไม้นี้จึงเปียกชุ่มโชกไปทั้งตัว