ทดลองอ่านนิยาย โฉมสะคราญล่มเมือง เล่ม 1 บทที่ 7-บทที่ 8 – หน้า 11 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่านนิยาย โฉมสะคราญล่มเมือง เล่ม 1 บทที่ 7-บทที่ 8

ความเจ็บปวดราวถูกเข็มทิ่มแทงส่งผ่านจากแขนขาขึ้นมาถึงสมอง กุยหวั่นค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพของฤดูใบไม้ผลิปรากฏแก่สายตานาง สีเขียวอ่อนๆ ที่มาพร้อมกับกลิ่นของธรรมชาติที่สดชื่น…ที่นี่คือหุบเขาหรือ กุยหวั่นสงสัย ก่อนจะมองไปรอบด้านเพื่อหาร่างของหลินรุ่ยเอิน

หลังจากหันซ้ายหันขวาสายตามองไปรอบข้างอยู่หลายรอบ แต่ก็ยังคงไม่เห็นหลินรุ่ยเอิน กุยหวั่นรู้สึกร้อนใจขึ้นมาทันที นางใช้มือข้างหนึ่งพยุงตัวขึ้น แต่กลับรู้สึกวิงเวียนหน้ามืด มือเท้าอ่อนแรง ไม่สามารถลุกยืนได้ นางทำได้เพียงนั่งพิงอยู่บนก้อนหิน ค่อยๆ ปรับลมหายใจแล้วหลับตาลง สะกดความว้าวุ่นใจของตนเอง

“เจ้าฟื้นแล้วหรือ” น้ำเสียงเย็นชาแฝงความเป็นห่วงบางๆ ที่ไม่อาจสังเกตได้ลอยเข้ามาในหูของกุยหวั่น

นางเอียงศีรษะไปมองก็เห็นหลินรุ่ยเอินเดินเข้ามาช้าๆ ตอนที่เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้ชัดเจน แม้ว่าตอนนี้สถานการณ์ร้ายดียากจะคาดเดาเช่นไร แต่กุยหวั่นก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เสื้อผ้าบนร่างเขาคงเป็นเพราะกลิ้งลงมาจากเนินเขาจึงขาดไม่เป็นชิ้นดี ท่านแม่ทัพที่ปกติจะเย็นชาเย่อหยิ่งสวมใส่เสื้อผ้าเช่นนี้ ดูประหลาดและดูตกอับอย่างพูดไม่ออก

สังเกตเห็นหลินรุ่ยเอินมีสีหน้าแปลกไป กุยหวั่นจึงหุบยิ้มแล้วจ้องมองหน้าเขา ใบหน้านั้นมีท่าทางลำบากใจปรากฏออกมาให้เห็นบางๆ

หลินรุ่ยเอินเอาเนื้อม้าที่เพิ่งหั่นมาวางไว้บนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง ส่วนตนเองก็นั่งลงข้างกายกุยหวั่น หันหน้ามองกุยหวั่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เจ้านอนไปวันหนึ่งแล้ว ข้าเดินดูรอบข้างนี้แล้วรอบหนึ่ง…” เขาหยุดพูดลงทันใด แล้วขมวดคิ้วราวกับไม่รู้ว่าจะพูดออกมาอย่างไรดี “สภาพการณ์ในตอนนี้…พวกเราปีนขึ้นไปไม่ได้”

ได้ยินดังนั้นกุยหวั่นก็มีสีหน้าเศร้าสลดลงทันใดก่อนนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ตนเองลุกยืนไม่ไหว นางก็ยิ่งใจสั่น ถามขึ้นว่า “ทำไมเมื่อครู่ข้าจึงยืนไม่ไหว ตอนที่กลิ้งลงหุบเขามาได้รับบาดเจ็บหรือ” คิดถึงตรงนี้ ต่อให้นางเป็นคนไม่คิดมากอย่างไรก็ยิ้มไม่ออกอีกแล้วจริงๆ

หลินรุ่ยเอินรู้ดีว่านางคิดอะไรอยู่ จึงฉีกยิ้มปลอบใจ มุมปากโค้งขึ้นเป็นเส้นบางๆ ใบหน้าแข็งกระด้างนั้นมีความอ่อนโยนเพิ่มขึ้นหลายส่วนในทันที “ไม่ต้องกังวล เจ้าบาดเจ็บเล็กน้อยตอนที่กลิ้งตกจากหุบเขา กอปรกับนอนมาหนึ่งวัน เลือดลมจึงเดินไม่สะดวก รออีกครู่ก็หายดีแล้ว”

น้ำเสียงของเขามีพลังที่ทำให้คนเชื่อถือ กุยหวั่นบีบนวดแขนแล้วค่อยๆ ลุกนั่ง ปรากฏว่าดีขึ้นกว่าเมื่อครู่จริงๆ กำลังกายกลับคืนมาไม่น้อย นางสงบใจลงแล้วเงยหน้าขึ้นมองหลินรุ่ยเอิน เขากำลังสุมกองฟืน เหมือนคิดจะย่างเนื้อม้า

ทันใดนั้นกุยหวั่นก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนเอ่ยถามขึ้นเสียงดังด้วยความประหลาดใจ “ทำไมท่านไม่ใช้มือซ้าย”

หลินรุ่ยเอินกำลังใช้มือขวาเพียงข้างเดียวสุมกองฟืน เมื่อได้ยินคำพูดของกุยหวั่นก็ไม่ได้หยุดมือลง เพียงตอบกลับอย่างสงบนิ่งว่า “ตอนกลิ้งตกลงมาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย” น้ำเสียงของเขายังคงราบเรียบเป็นปกติ

Comments

comments

Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน เชิดรักมังกรซ่อนเงาหงส์ บทที่ 1-2

บทที่ 1 เสียงเคาะระฆังบอกโมงยามดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงอันคุ้นเคยเตือนให้คนเก่าคนแก่ในวังตระหนักได้ว่าเพลานี้เป็น...

ชาตินี้ข้าจะรักท่านให้มาก

ทดลองอ่าน ชาตินี้ข้าจะรักท่านให้มาก บทที่ 1-2

บทที่ 1 ต้นฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้าสีฟ้าคราม สายลมโชยอ่อนพัดแผ่ว ม่านโปร่งบนศาลาริมน้ำขยับไหว ที่อยู่หลังม่านโปร่งคือโฉมสะคร...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน สานวาสนากับท่านอาของอดีตคู่หมั้น บทที่ 1-2

บทที่ 1 เวลาเช้าตรู่กู้เจี้ยนหลีรออยู่หน้าโรงจำนำเป็นเวลานานมากแล้ว ในมือของนางกำปิ่นรูปผีเสื้อคู่ประดับพู่ระย้าไว้อันหน...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน เชิดรักมังกรซ่อนเงาหงส์ บทที่ 3-4

บทที่ 3 เนี่ยชิงหลินได้ยินคำพูดเช่นนี้จึงเงยหน้าขึ้นเหลือบมองสีหน้าเย็นชาเข้มงวดของเว่ยเหลิ่งเหยาปราดหนึ่ง นางลังเลอยู่ช...

community.jamsai.com