ชาวยุทธภพประเมินค่าเกินเลยไปจริงด้วย คำเล่าลือผิดพลาด บางเรื่องต้องประจักษ์กับตาถึงเชื่อถือได้ อะไรที่เรียกว่าผดุงคุณธรรม ภายในกระดูกของต้วนฉางยวนคือคนมากเล่ห์เจ้าคิดเจ้าแค้นและแล้งน้ำใจ!
ประตูเปิดออกฉับพลัน หรูฉิง หรูอี้แหวกม่านลูกปัดเข้ามา เมื่อเห็นว่าพวกนางเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต อวี๋เสี่ยวเถาก็โมโหทันที
“ใครให้พวกเจ้าเข้ามา!”
“พวกเรารับคำสั่งท่านประมุขให้มารับยา”
อวี๋เสี่ยวเถาจ้องสาวใช้ทั้งสองด้วยสายตาเยือกเย็น อยากเอ่ยปากด่าคนแต่พลันนิ่งอึ้ง เพราะว่ายามนี้นางรู้สึกถึงความร้อนสายหนึ่งหลั่งไหลเข้าสู่ร่าง ค่อยๆ ถอนพิษหนาวสะท้านภายในอย่างเชื่องช้า
นางตรึกตรองอย่างเงียบเชียบ แม้ถอนพิษแล้ว แต่ร่างกายนางยังอ่อนแอ ต้องโคจรพลังปรับสภาพร่างกายอีกสักระยะหนึ่งเพื่อทะลวงจุดลมปราณจนฟื้นคืนวรยุทธ์ได้อย่างค่อยเป็นค่อยไป ในช่วงเวลานี้จำเป็นต้องอาศัยคนพวกนี้คอยดูแลนางอย่างรอบคอบระแวดระวัง
ไม่อดทนอดกลั้นในเรื่องเล็กน้อยอาจเสียการใหญ่ได้ นางคิดในใจว่าทนมาถึงขั้นนี้แล้ว จะทำลายแผนการเพราะอารมณ์เพียงชั่ววูบได้อย่างไร
ช่างเถิด คนพวกนี้ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของนาง ขอเพียงผ่านพ้นอันตรายแล้วนางก็จะจากไป นับแต่นี้ไปสุดหล้าฟ้าเขียวต่างเดินคนละหนทาง ไม่เกี่ยวข้องกันต่อไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คนแซ่ต้วนผู้นั้นรักษาสัญญาแล้ว นางก็ควรจะรักษาคำสัญญาด้วยเช่นกัน
กระแสความร้อนในร่างเจือจางความเคียดแค้นและความโกรธของนาง พิษราคะถูกขจัดแล้ว ความกลัดกลุ้มทนทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในอกก็ได้รับการปลดปล่อยแล้ว
“ไปเตรียมน้ำร้อน ข้าจะอาบน้ำ”
“เจ้า…”
“อาบน้ำแล้ว ข้าจะมอบยาให้เอง”
หรูฉิงและหรูอี้แม้ไม่เต็มใจ แต่เพื่อให้ได้ยารักษาโรคประหลาดของคุณหนูใหญ่จึงไม่กล้าขัด ออกไปจัดการแต่โดยดี
หลังอาบน้ำร้อนจนเบาสบายตัวและเปลี่ยนเป็นชุดสะอาดสะอ้านตัวใหม่ อวี๋เสี่ยวเถาก็บอกพวกนางว่า
“พรุ่งนี้เช้าตรู่ มารับยาเม็ดที่สอง”
เมื่อนางเอ่ยเช่นนี้ สองสาวใช้ก็จ้องนางอย่างตื่นตระหนก
“เม็ดที่สอง? หมายความว่าอย่างไร”
“อย่ารีบร้อน พวกเจ้าก็ตรวจสอบสัมภาระของข้าแล้ว น่าจะรู้ว่าข้าไม่ได้ซุกซ่อนยาเอาไว้มิใช่หรือ ยานั้นต้องทำสดๆ ก่อนหน้านี้ที่ให้คุณหนูใหญ่ของพวกเจ้าไปเป็นเม็ดที่หนึ่ง พรุ่งนี้เช้าข้าจะปรุงยาถอนพิษเม็ดที่สองให้แล้วเสร็จ หลังจากกินสิบหน คุณหนูใหญ่ของพวกเจ้าจะได้รับยาจนโรคหายเป็นปลิดทิ้ง”
“เหตุใดต้องแบ่งเป็นสิบหน”
“คุณหนูใหญ่ของพวกเจ้าเป็นโรคพิษร้อนที่พบเห็นได้น้อยนัก พิษนั้นกระจายไปทั่วร่าง จำเป็นต้องถอนพิษอย่างค่อยเป็นค่อยไป ต่อไปทุกวันที่สิบห้าของทุกเดือน จำไว้ว่าให้มารับยาถอนพิษ”
