ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 11 – บทที่ 12

อลันเบิกตาโตจนแทบถลน คว้ามือเพื่อนเขย่าแรงๆ “ตายแล้ว…อยากตีปาก เพิ่งแต่ง จะมาพูดเรื่องหย่าอะไรกัน เกิดเรื่องอะไร ทะเลาะกับเขาเหรอ เล่ามาให้เคลียร์เลยนะ…”

เพลงพิณกลืนขนม ส่งยิ้มให้กับสีหน้าแววตาคาดคั้นอยากรู้ของเพื่อนอย่างเจื่อนๆ ก่อนจะเริ่มเล่าย่อๆ ตั้งแต่ที่เธอพบคอนสแตนตินครั้งแรก ไล่เลยมาถึงการตกกระไดพลอยโจน และข้อตกลงต่างๆ ของการแต่งงาน

“โอ๊ย อกเกย์จะระเบิด…ยายเพื่อนบ้า เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่เล่าไม่ปรึกษากันสักคำเลย มันน่าหยิกจริงๆ” อลันบ่นทันทีที่เพลงพิณเล่าจบ ยกกาแฟที่เริ่มเย็นลงขึ้นจิบ ความบ้าระห่ำของเพื่อนสาวเริ่มทำให้เขาปวดหัว วิงเวียนขึ้นมาตงิดๆ

“แหม แต่ข้อเสนอมันน่าสนใจนี่…ทั้งชื่อเสียง ไหนจะมีเงินไปตั้งบริษัทอีก ถึงฉันจะไม่ชอบอีตาท่านเคานต์แดร็กนั่นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เพราะเขาไม่ค่อยอยู่ วันๆ บินไปนั่นมานี่ตลอด…เห็นไหมล่ะ สบายจะตาย โฟกัสแต่เรื่องตกแต่งนี่ก็พอ เผลอแป๊บเดียวก็ครบสามปีแล้ว”

อลันทำเสียงจิ๊จ๊ะ ก่อนจะทนความหมั่นไส้ไม่ไหว เอื้อมมือมาดึงลอนผมนุ่มมือของเพื่อนเสียทีหนึ่ง “สบายบ้าไรฮะ…แต่งงาน อยู่กินกับผู้ชายที่มีเรือนร่างยังกับพระเจ้าปั้นมา…แต่ไม่ได้มีเซ็กซ์ด้วยเนี่ยนะ เป็นฉันล่ะก็อกแตกตายกันพอดี มันผิดธรรมชาตินะยะ”

เพลงพิณหน้าแดง…เพราะภาพคอนสแตนตินแวบเข้ามาในหัวอีกแล้ว…บ้าจริง “เฮ้ย ทำไมชอบพูดเรื่องนี้จังเล่า ฉันสนใจแต่เรื่องตกแต่งเท่านั้น ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้เลย…แล้วฉันก็บอกแล้วไงว่าเขาเป็นเกย์…จะไป…อะไรๆ กับเขาได้ไง…บ้าแล้ว”

อลันเอานิ้วชี้แตะมุมปากอย่างครุ่นคิด ดวงตาสีเขียวใสหรี่ลง “เกย์เหรอยะ…บอกตามตรงนะว่าฉันไม่เชื่อเลย แค่ฉันเคยเจอเขาผ่านๆ สองครั้งที่นิวยอร์ก ยังรู้สึกได้เลยว่าสามีในนามเธอน่ะเหมือนยังกับภูเขาไฟที่ซ่อนลาวาเดือดๆ ไว้ข้างในดีๆ นี่เอง…แล้วจากข่าวซุบซิบนะ เขาก็คบคนนั้นคนนี้อยู่ตลอด แต่แบบแอบเงียบ เป็นคู่นอนมากกว่าแฟน…ฉันว่าเธอน่ะเข้าใจอะไรผิดแล้วมั้ง”

เพลงพิณชักเหงื่อตก หรือว่าที่ณิชาบอกเธอเมื่อสองปีก่อนนั้นจะเป็นเรื่องโกหก…หรือในอีกแง่คือคอนสแตนตินสร้างอิมเมจได้แข็งแกร่งมากว่าตัวเองเป็นผู้ชายแท้จนคนทั่วโลกเชื่อ จะมีคนที่รู้ความจริงก็เพียงคนใกล้ชิด อย่างน้องชายและน้องสะใภ้

“แต่ฉันว่า…น่าจะเกย์นะอลัน ณิชาเพื่อนฉันเขาไม่โกหกหรอก เขาคงรู้เรื่องนี้มาจากคุณอเล็กซิสเอง ฉันเคยได้ยินมาว่าเรื่องแบบนี้มันดูออกยากไม่ใช่เหรอ ขนาดพวกในเครื่องแบบยังมีเลยนี่…” หญิงสาวแย้งอย่างครุ่นคิด

อลันถอนใจเฮือกใหญ่ “มันก็ใช่…เฮ้อ โลกเกย์คงสว่างไสวเลยล่ะถ้าสามีน่าหม่ำของเธอมีรสนิยมเดียวกับพวกเรา แต่ฉันว่ามันยังทะแม่งๆ อยู่นะ แล้วถามจริงเถอะ อยู่ด้วยกันมาจะเป็นเดือนแล้ว เขาไม่จูบ ไม่พยายามจะมีอะไรกับเธอเลยเหรอ…แล้วได้นอนเตียงเดียวกันไหมเนี่ย”

เพลงพิณหน้าร้อนซู่ ถึงเธอจะเป็นทอมบอยที่มั่นอกมั่นใจตัวเอง แต่การมานั่งคุยเรื่องแบบนี้มันก็รู้สึกพิลึกๆ อยู่ เมื่อตอนอยู่นิวยอร์กและมีปาร์ตี้สังสรรค์กัน อลันกับเพื่อนๆ ทั้งชายจริงหญิงแท้และเกย์ก็จะคุยกันเรื่องพวกนี้บ่อย ส่วนเธอที่ไม่มีประสบการณ์อะไรจะแชร์และกระดากก็จะตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว

“จูบเจิบอะไรไม่มีหรอก…มีแต่จะอยากหักคอฉันมากกว่า พูดจาแต่ละทีก็เอาแต่ตะคอก เรื่องท่าทีอะไรก็ไม่มีนะ ถ้าเขาไม่มีธุระ ไม่มีเรื่องจะว้ากฉันก็แทบไม่ได้พูดด้วย ส่วนเรื่องนอนเตียงเดียวกัน…เง้อ โอ๊ย เครียด…” หญิงสาวร้องออกมาอย่างขัดใจเมื่อคิดถึงการนอนละเมอหลุดโลกของตัวเอง ตอนนี้ก็ยังหาทางแก้ไม่ได้ อุตส่าห์ตากหน้าไปนอนเตียงเดียวกับเขา หวังจะให้ละเมอเดินกลับห้องตัวเอง บ้าจริง ใครจะรู้ว่าเธอหลับยาวถึงเช้า ตอนนี้ก็เลยไม่ใช้แผนที่น่าหัวเราะนั้นอีก…อย่างน้อยก็ยังได้นอนเตียงตัวเองบ้างล่ะ ก่อนที่จะละเมอไป ไม่ใช่นอนมันทั้งคืนแบบนั้น