ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 5 – บทที่ 6

คอนสแตนตินรับคำเบาๆ ก่อนจะรวบร่างของเพลงพิณขึ้นอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวร้องวี้ดอย่างตกใจ ชายหนุ่มก้าวผ่านธรณีประตูตามธรรมเนียมของฝรั่งในวันที่พาเจ้าสาวเข้าบ้านใหม่ ก่อนจะวางเธอลง หญิงสาวอมยิ้มกับแววตาล้อเลียนของยอร์โก้ที่เดินตามหลังมา ก่อนจะหุบลงอย่างทันควันเมื่อเห็นสายตาหมั่นไส้ ไม่ชอบใจจากมาเรียและดอร์เซีย

“ผมฝากเพลงด้วยนะครับ…ว่าจะออกไปเคลียร์งานที่บริษัทซะหน่อย” เจ้าบ้านหนุ่มพูดเสียงเรียบ เมื่อทุกคนเข้ามายังห้องนั่งเล่น

หากโซเฟียผู้เป็นย่าค้านเสียงเขียว “ได้ยังไงคอน…เพิ่งมาถึงกันเหนื่อยๆ เมียเราก็ยังไม่คุ้นเคย จะมาทิ้งเขาไว้ได้ยังไง”

เพลงพิณเป็นคนช่างสังเกต เธอเห็นแววแปลกใจ คลางแคลงจากสายตาของญาติๆ เขา ก็เลยคิดว่าต้องเล่นละครสักนิดให้สมบทบาทคนที่รักกันสุดหัวใจจนแต่งงานกันอย่างกะทันหัน

“นั่นสิคะ…คุณใจร้ายจังเลย ไหนบอกว่าเราจะมีวันฮันนีมูนยาวถึงสิบวันเต็มไงคะ…นี่คุณจะทิ้งฉันไปทำงานอีกแล้ว” หญิงสาวถามออดอ้อนปนกระเง้ากระงอด มือเล็กขาวผ่องลูบไล้ไปที่ต้นแขนเขาอย่างสนิทสนม

ดอร์เซียเห็นภาพนั้นก็ทำเสียงชนิดหนึ่งในคอแล้วสะบัดหน้าเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป ส่วนมาเรียชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำขอตัวเพราะมีธุระต้องออกไปทำพร้อมกับแตะต้นแขนสามีเบาๆ ให้เดินไปพร้อมกัน ฌอง ฟิลิปหันมายิ้มให้เพลงพิณอีกนิดหนึ่งตามมารยาทก่อนจะเดินตามภรรยาไป

“อย่าถือสาคุณพ่อคุณแม่เลยนะครับ…พวกท่านก็…แปลกๆ ยังงี้แหละ” ยอร์โก้หันมายิ้มให้สมาชิกใหม่กับครอบครัวขณะทรุดกายลงนั่งยังโซฟา

“ใช่…ที่จริงพวกเขาไม่มีอะไรหรอก…ส่วนยายดาเน่ก็เหมือนกันนะ แกแค่หวงคุณพี่ของแก เพราะ…อะไรๆ มันช่างกะทันหันเหลือเกิน” โซเฟียพูดเสียงเบา มองเพลงพิณซึ่งยังเกาะต้นแขนหลานชาย “…แต่ย่ายินดีด้วยนะที่คอนได้เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที อายุก็ไม่น้อยกันแล้ว…นี่ตกลงว่าจะมีลูกกันเลยใช่ไหม เอาสักสี่ห้าคนไล่ๆ กันไปเลยนะ จะได้เหนื่อยทีเดียว”

ยอร์โก้หัวเราะ มองคู่แต่งงานใหม่อย่างล้อเลียน เพลงพิณก็รู้สึกร้อนวูบๆ ที่ใบหน้าเหมือนกัน แต่เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เธออายม้วนต้วนได้หรอก…รู้อยู่แก่ใจว่าคอนสแตนตินเป็นอะไร…เกย์ทั้งแท่งนี่นะ

หญิงสาวแสร้งทำท่าเขินอายไปตามบริบท ช้อนตาสุกใสมองสามี “คงยังไม่มีหรอกค่ะ…” หญิงสาวเห็นหญิงชรามีสีหน้าเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง ก็เลยรีบเสริมต่อว่า “…คิดว่าจะอยู่กันสองคนสักสาม…เอ่อ ปีสองปีค่ะ แล้วค่อย…เอ่อ คิดเรื่องนี้น่ะค่ะ”

“ก็ลองคิดดูกันเองก็แล้วกันนะ…อย่าลืมล่ะคอน หลานอายุไม่น้อยแล้ว” โซเฟียพูดด้วยเสียงที่แสดงความผิดหวังน้อยๆ ก่อนจะหันไปพยักหน้ากับยอร์โก้ “…ย่าจะออกไปบ้านเพื่อนนะคอน ยอร์โก้เขาจะขับรถไปส่ง แล้วหลานก็ไม่ต้องออกไปทำงานล่ะ หยุดอยู่เป็นเพื่อนเมียสักวัน มีอะไรเยอะแยะมากมายที่ควรจะทำ บ้านช่องก็พากันชมให้ครบทุกส่วน เครื่องเพชรเครื่องประดับอะไรก็เอามาดู มาแจกแจง คนรับใช้ก็ให้มาแนะนำตัวทีละคน จะได้เรียกใช้ได้ถูก…ยังไงตอนนี้เพลงพิณเขาก็มาเป็นนายหญิงของบ้านแล้ว”

เพลงพิณยิ้มเก้อๆ ส่วนคอนสแตนตินพยักหน้าเงียบๆ “ที่จริงที่บ้านนี้เคยเป็นยังไงก็ให้เป็นไปแบบนั้นเถอะครับ ผมกับเพลงจะไปอยู่ที่มิครอสกันเป็นส่วนใหญ่ คงไม่ค่อยได้มาค้างที่นี่”

เพลงพิณรีบพยักหน้ายืนยัน…เธอสนใจแต่งานตกแต่งของเธอเท่านั้นแหละ บางทีอาจจะลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าเธอแต่งงานแล้ว

โซเฟียพยักหน้า ไม่เอ่ยว่าอะไร ดวงตาสีฟ้าขุ่นมองหลานสะใภ้คนใหม่เหมือนกับกำลังชั่งใจและสงสัยอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็ยิ้มออกมานิดๆ และจับแขนหลานชายคนเล็กแล้วเดินไปยังบันได