ทดลองอ่าน ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม เล่ม 7 ตอนที่ 2

ยกน้ำชาขึ้นดื่มหนึ่งอึกแล้วหลีจวินก็กระแอม ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไป “ท่านลุงซุนรับอาจารย์แปรรูปวัตถุดิบมาสามสิบกว่าคน ครั้งนี้ติดตามข้ามาต้าเยี่ยหมดแล้ว คิดว่าอีกสิบกว่าวันก็คงมาถึง อาชิวมีงานให้วุ่นวายอีกแล้ว”

“ข้ากำลังรออยู่เลย…” มู่หวั่นชิวพูดอย่างยินดี “ส่งมอบธูปไหว้พระแล้ว ช่วงนี้ข้าก็ไม่มีอะไรทำอยู่พอดี”

“แม้ว่าโรงธูปไป่เยี่ยจะรับกิจการของร้านเหยาจี้มา แต่หากจะยึดครองตลาดของตระกูลเหยายังต้องพึ่งฝีมือของอาชิว…” หลีจวินมองหน้ามู่หวั่นชิวอย่างจริงจัง “ร้านเหยาจี้ล่มแล้ว อาจารย์ที่มีชื่อก็ออกไปกว่าครึ่ง ล้วนถูกร้านวัตถุดิบเครื่องหอมอื่นใช้เงินจำนวนมากดึงตัวไป อาชิวจะประมาทไม่ได้จริงๆ”

“อืม…” มู่หวั่นชิวพยักหน้า เงยหน้าถามว่า “เมื่อใดร้านหลีจี้ถึงจะฟื้นคืนกำลังผลิตขนาดใหญ่ได้อีกเล่า” นางพูดอย่างซุกซน “มีลูกค้าใหญ่อย่างตระกูลหลีข้าก็ไม่กลัวแล้ว”

“ใกล้แล้ว” หลีจวินพูดว่า “ข้าเพิ่งจะได้รับรายงานลับมา หลายวันก่อนครอบครัวของฉางหมิ่นที่เขาทูเจวี๋ยถูกทหารชายแดนกำจัดไปอย่างลับๆ แล้ว” แล้วพูดเน้นเป็นพิเศษ “รวมทั้งหน่วยกล้าตายแปดพันคนของเขาด้วย ไม่มีเหลือรอดแม้แต่คนเดียว”

“จริงหรือ!” มู่หวั่นชิวตัวสั่น

“อืม ทั้งตำบลที่ฉางหมิ่นอยู่ถูกกวาดล้างจนสิ้น ได้ยินว่าแม้แต่เด็กอายุสามขวบก็ยังไม่เว้น” หลีจวินพยักหน้า “นี่แสดงให้เห็นว่าฝ่าบาทตัดสินพระทัยจะกำจัดอิงอ๋องแล้ว คิดว่าไม่เกินสามเดือนอันคังต้องมีข่าวดีส่งมาแน่นอน” นึกอะไรขึ้นได้ เขาจึงหัวเราะแล้วพูดว่า “อาชิวคงไม่รู้ว่าเงินทุนที่ตระกูลเหยาใช้สู้กับตระกูลหลีครั้งนี้ นอกจากตระกูลหลิ่วออกเงินสามล้านตำลึงแล้ว ยังมีหนึ่งล้านตำลึงมาจากฉางหมิ่น ซึ่งเป็นเงินที่อิงอ๋องแอบลงมืออย่างลับๆ สูญเงินไปสามล้านตำลึงเช่นนี้ เชื่อว่าระยะนี้หลิ่วอู่เต๋อคงจะอยู่นิ่งไปก่อน ไม่กล้าหาเรื่องตระกูลของพวกเราง่ายๆ อีกแน่”

หลีจวินพูดไปก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แอบพูดในใจว่าครั้งนี้ตระกูลหวงผู่ได้เรียนรู้แล้วจึงไม่ออกเงินแม้แต่น้อย สามารถมองหมากตานี้ออก เดินริมแม่น้ำรองเท้ากลับไม่เปียก^* หวงผู่อวี้ผู้นี้นับเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขาคนหนึ่ง จะมองข้ามไม่ได้เป็นอันขาด

หลีจวินไม่รู้ว่าที่หวงผู่อวี้ไม่ได้ลงมือเพราะมู่หวั่นชิวแอบส่งสัญญาณให้ ทำให้ในใจเขายิ่งระวังหวงผู่อวี้ขึ้นอีกเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบส่วน

“มิน่าเล่าร้านเครื่องหอมที่ตระกูลหลิ่วรวบรวมเงินสร้างขึ้นที่ชานเมืองตะวันออกเพิ่งสร้างฐานเสร็จก็หยุดเสียแล้ว…” มู่หวั่นชิวเข้าใจทันที “ที่แท้เพราะสูญเงินนี่เอง”

ร้านไป๋จี้ถูกมู่หวั่นชิวแย่งชิงมา ด้วยความจนใจหลิ่วอู่เต๋อจึงเลือกสถานที่แห่งหนึ่งที่ชานเมืองตะวันออก คิดจะสร้างร้านเครื่องหอมขนาดใหญ่ของตนเองขึ้นมา มิเช่นนั้นด้วยพื้นที่เล็กแคบของร้านอี้เหอ ต่อให้หลิ่วเฟิ่งมีชื่อเสียงเพียงใดหรือกู่ฉินมีฝีมือสูงส่งเพียงใดก็มิอาจสู้ตระกูลหลีได้

“ร้านเครื่องหอมของตระกูลหลิ่วก็มีเพียงร้านอี้เหอเท่านั้น…” หลีจวินพูดอย่างทอดถอนใจ

มู่หวั่นชิวส่ายหน้า “รอให้อิงอ๋องล้ม ข้าจะทำให้นางไม่เหลืออะไรเลย!” ในน้ำเสียงแฝงความเหี้ยมโหดที่น้อยนักจะมีให้เห็น

ในชาตินี้นางจะปล่อยหลิ่วเฟิ่งกับกู่ฉินไปง่ายๆ ไม่ได้!

“อาชิวดูเหมือนจะเกลียดหลิ่วเฟิ่งมากนะ” หลีจวินมองมู่หวั่นชิวอย่างสงสัย หากเขาไม่ทราบมาก่อนว่ามู่หวั่นชิวไม่ชอบหร่วนอวี้ เขาคงสงสัยว่าเป็นเพราะหร่วนอวี้นางจึงได้อิจฉาหลิ่วเฟิ่ง

คิดจนหัวแทบแตกหลีจวินก็ยังไม่เข้าใจว่ามู่หวั่นชิวมีเหตุผลอะไรจึงเกลียดหลิ่วเฟิ่งเช่นนี้