ทดลองอ่าน เซียมซีทายรัก บทที่ 9

บทที่ 9

เพิ่งผ่านวันไหว้พระจันทร์ไม่นาน เจ้าบ้านสกุลหานก็จะไปเจรจาค้าขายต่างถิ่น เดินทางครั้งนี้ระยะทางไกล ไปกลับต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน เดิมทีเขาให้บ่าวจัดเตรียมสัมภาระไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนบ่าวรับใช้ที่ต้องติดตามไปด้วยก็ล้วนกำหนดไว้แล้ว ตอนที่เขาเดินเข้าเรือนก็เห็นอาเหม่าเดินสวนออกมาพอดี เมื่อเผชิญพบหน้ากันเช่นนี้ทำให้เขาเกิดความคิดหนึ่งเพิ่มขึ้นมา

อาเหม่ารีบเบี่ยงร่างหลีกทาง พลางก้มหน้าส่งเขาเข้าเรือน รอเจ้าบ้านสกุลหานเข้าไปแล้ว นางก็จากไปทันที ไม่อยากอยู่ต่อแม้เพียงครู่เดียว

เจ้าบ้านสกุลหานมองอาเหม่าที่หลบหนีราวกับกระต่ายแล้วก็ผุดรอยยิ้ม เขาเข้าเรือนบอกกับภรรยาว่า “ไปไฮ่โจวคราวนี้ ข้าจะพาอาเหม่าไปด้วย”

หานฮูหยินนิ่งอึ้ง คนพูดแฝงเจตนาอื่นชัดเจน นางรู้ว่าสามีคิดอะไรอยู่ แต่คิดไม่ถึงว่าเขายังไม่เลิกหมายตาอาเหม่าเช่นนี้ นางพลันกล่าวเสียงเรียบ “นายท่านจะทำอะไร”

เจ้าบ้านสกุลหานก็ไม่อ้อมค้อมกับนางเช่นกัน เขากล่าวว่า “เจ้ารู้จักอาเหม่าเป็นอย่างดี และรู้นิสัยไม่แก่งแย่งชิงดีของนาง เทียบกับคนที่ข้าหามาจากข้างนอกแล้ว เจ้าน่าจะวางใจได้มากกว่าและควรยินยอมด้วย”

หานฮูหยินอึ้งจนพูดไม่ออก แม้จะขุ่นเคืองใจอยู่ลึกๆ แต่ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มิได้ไร้เหตุผลไปเสียทีเดียว นางนิ่งเงียบไปอึดใจหนึ่งจึงกล่าว “นายท่านก็รู้ว่าเซี่ยฟั่งชอบนางมิใช่หรือ ท่านให้เซี่ยฟั่งไป แล้วยังพาอาเหม่าไปด้วย ไม่กลัวเขาจะคิดคดทรยศหรือไร”

“เพราะฉะนั้นข้าจึงยิ่งต้องดูว่าเซี่ยฟั่งจะเป็นคนที่แตกคอกับเจ้านายเพื่อผู้หญิงแค่คนเดียวหรือไม่ ถ้าแม้แต่สาวใช้ฐานะต่ำต้อยคนหนึ่งก็ไม่อาจละทิ้งได้ เช่นนั้นก็เป็นพ่อบ้านสกุลหานมิได้แล้ว”

สีหน้าของหานฮูหยินฉายแววเย้ยหยัน “แล้วหากเขาทำเช่นนั้นจริงๆ เล่า”

เจ้าบ้านสกุลหานพลันหัวเราะเสียงดัง “ไม่มีทาง คนที่ละโมบเงินทองจะไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้น”

หานฮูหยินนึกหยันในใจ แต่ไม่ได้กล่าวอะไรอีก มีคำพูดหนึ่งที่สามีพูดได้ถูกต้อง หากให้สตรีที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนหนึ่งมาเป็นอี๋เหนียงสี่มิสู้ให้อาเหม่าเป็นเสียเลย หากได้รับความโปรดปราน อย่างน้อยก็พอรับรองได้ว่าจะไม่มีอี๋เหนียงห้าอี๋เหนียงหกโผล่มาอีกหลายปี

ฉะนั้นนางจึงอนุญาตเรื่องที่เจ้าบ้านสกุลหานจะพาอาเหม่าออกเดินทางด้วย