ทดลองอ่านนิยาย บันไดหยกงาม บทที่ 1 – บทที่ 2

เขาไม่เข้าใจ เขียนตัวอักษรเป็นเรื่องที่จืดชืดน่าเบื่อ พระบิดาพระมารดาของเขา ยังมีฉีซู่เหตุใดจึงชอบมากเช่นนี้ ฉีซู่เองก็ไม่เข้าใจ เพราะเหตุใดรัชทายาทจึงไม่ยอมเดินเข้ามาทางประตูดีๆ ต้องกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง แม้จะคิดเช่นนี้แต่ฉีซู่ก็ไม่เคยชินต่อการโต้เถียงกับรัชทายาท เพียงเก็บพู่กันและหมึกเงียบๆ

“เจ้าดูนี่” รัชทายาทเอาของที่กอดอยู่ในอ้อมแขนให้นางดูด้วยท่าทีกระหยิ่มใจ “วันนี้ข้าเอาของดีมาด้วย”

ฉีซู่มองดู ก็เห็นหมากซวงลู่** ชุดหนึ่ง ตัวหมากซวงลู่ทำมาจากงาช้าง ย้อมสีเหลืองและดำสองสี บนตัวหมากแกะสลักลวดลายหลากสีสัน พูดได้ว่าเป็นซวงลู่ที่ทำได้ประณีตงดงามที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา

“ข้าตีไก่กับฉางซานอ๋องชนะได้มา สวยใช่หรือไม่” หลี่เฉิงเพ่ยนั่งขัดสมาธิอยู่บนตั่ง พูดพลางโคลงตัวไปมา “เรามาเล่นกันเถิด”

ฉีซู่นั่งลงตรงข้ามเขา ถามขึ้นเบาๆ “วันนี้ท่านไม่ต้องเล่าเรียนหรือ”

“หัวหน้าหร่านเอวเคล็ดขอลาพัก วันนี้ไม่มีใครยุ่งกับข้า” หลี่เฉิงเพ่ยเริ่มเดินหมากอย่างอดใจรอไม่ไหว “ตาเจ้าแล้ว”

ฉีซู่ถูกเขากุมมือให้จับตัวหมากเดินออกจากจุดเริ่มต้น แต่ปากกลับยังเอ่ยเตือน “วันๆ ท่านเอาแต่เที่ยวเล่น ฝ่าบาททรงทราบเข้าจะต้องกริ้ว”

“พระบิดาช่วงนี้ต้องใช้กำลังทหารกับชนเผ่าตี๋เหนือ กำลังยุ่งไม่อาจปลีกตัวได้ ไม่มีเวลาว่างมาสนใจข้าหรอก”

“แต่…วันหน้าท่านต้องสืบทอดราช…”

“เฮ้อ เหตุใดเจ้าจึงน่ารำคาญเช่นนี้” หลี่เฉิงเพ่ยเริ่มไม่ชอบใจ “เจ้าทำเหมือนกับพระมารดา บ่นว่าไม่รู้จบรู้สิ้น”

ฉีซู่ก้มหน้าลง “ข้าไม่อยากให้ท่านถูกลงโทษ ท่านถูกลงโทษ ข้าก็เสียใจ”

หลี่เฉิงเพ่ยคีบตัวหมาก พลางยิ้มให้นาง “ข้ารู้ซู่ซู่ดีต่อข้าที่สุด จะต้องทนเห็นข้าถูกลงโทษไม่ได้ เจ้าไม่ไปฟ้องพระบิดาหรอก ใช่หรือไม่”

“ไม่ ข้าไม่ทำเช่นนั้น…” ฉีซู่หน้าแดง ก้มหน้ามองกระดานหมากไม่พูดอะไรต่อ

หลี่เฉิงเพ่ยระบายความทุกข์ใจต่อ “เป็นรัชทายาทช่างน่าเบื่อนัก ที่ต้องมีคนติดตามเป็นขบวนไม่พูดถึง ทั้งยังชอบมาส่งเสียงอยู่ข้างหูข้า บอกข้าต้องเป็นรัชทายาทที่ดี วันหน้าก็เป็นฮ่องเต้ที่ดี รำคาญก็รำคาญจะตายอยู่แล้ว ตำแหน่งรัชทายาทใช่ว่าข้าอยากเป็น เจ้าว่าถ้าพี่ใหญ่ยังอยู่จะดีเพียงใด เดิมตำแหน่งรัชทายาทก็เป็นหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว คนในวังชอบแอบวิพากษ์วิจารณ์ลับหลัง บอกว่าเรื่องนี้ข้าก็สู้เขาไม่ได้ เรื่องนั้นข้าก็สู้เขาไม่ได้ ในเมื่อข้าสู้เขาไม่ได้สักอย่าง แล้วไยต้องบังคับข้าเป็นรัชทายาทด้วย ถ้าเขาเป็นรัชทายาท พระบิดาพระมารดาก็ไม่ต้องมาคอยโกรธข้า ข้าเองก็ไม่ต้องมาคอยรับอารมณ์แล้ว”

“รัชทายาท…” ฉีซู่พูดอย่างขลาดๆ “ข้าเชื่อว่าวันหน้าท่านต้องเป็นฮ่องเต้ที่ดีองค์หนึ่ง”

“ข้าไม่ได้อยากเป็นฮ่องเต้!” หลี่เฉิงเพ่ยโยนหมากออกมาอีกตัวหนึ่ง “ข้าชอบเล่น ถ้ามีใครสักคนมาเป็นรัชทายาทแทนข้าคงดี”

ฉีซู่ย่นหัวคิ้ว รีบเอ่ยขึ้น “ท่านอย่าพูดเช่นนี้ ไม่มีใครสามารถแทนที่ท่านได้”

น้ำเสียงของนางดูร้อนรน ทำให้หลี่เฉิงเพ่ยชะงักอึ้ง ผ่านไปครู่หนึ่งเขาจึงยิ้มๆ “ข้าก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น พระมารดามีข้าเป็นลูกชายคนเดียว ใครคนใดจะมาแทนที่ข้าได้”

** หมากซวงลู่ (หมากสองแดน) หรือแบ็กแกมมอน เป็นหมากกระดานสำหรับสองคนซึ่งใช้เบี้ยและลูกเต๋าสองลูกในการเดิน ซึ่งผู้เล่นจะผลัดกันเดินเพื่อนำเบี้ยของตนออกจากกระดาน หากผู้ใดสามารถนำเบี้ยออกได้หมดก่อนก็จะเป็นผู้ชนะ