ทดลองอ่านนิยายวาย Glass and Steel บทที่ 5 #นิยายวาย

“มองผม” เสียงทุ้มปนหอบเล็กน้อยสั่ง

ใบหน้าขาวจ้องมองราวกับเชื่อฟัง แต่ริมฝีปากสั่นระริกกลับเผยอขึ้น ส่งเสียงเอ่ยแผ่วเบา หากช้าชัด

“ผม…เกลียด…คุณ”

ดวงตากลมโตเจือหยาดน้ำใสแต่เจ้าตัวกลับสะกดกลั้นไม่ยอมปล่อยให้มันหยดลงมา เขาส่งความเกลียดชังทั้งหมดผ่านทางดวงตา สาดไปยังคนที่กำลังค้ำอยู่เหนือร่าง

ใบหน้าหล่อเหลานั้นชะงัก ดวงตาคมปรากฏแววอ่อนล้าและเจ็บลึกขึ้นมาวูบหนึ่ง หากแล้วใบหน้านั้นก็กลับมาเย็นชาราวกับถูกฉาบด้วยน้ำแข็ง

ร่างสูงเร่งจังหวะ ส่งแรงกระแทกรุนแรง สะท้อนอารมณ์เคียดแค้นที่ถูกมอบให้นั้นกลับไป

ระหว่างพวกเขามีเพียงความเกลียดชัง เย็นชา และหน้าที่บนจุดยืนของตน…จุดยืนซึ่งอยู่กันคนละฝั่ง

ค่ำคืนแห่งความเงียบงันนั้นก็มีเพียงเสียงออดแอดของเตียงเหล็ก และเสียงกระซิบแหบพร่าซึ่งดังซ้ำราวกับย้ำสลักลงบนแผ่นหิน

“ผมเกลียดคุณ”

…………………………………………………………..

ร่างโปร่งก้มลงหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ซึ่งมีคนสอดผ่านช่องอาหารที่ประตูเข้ามาให้ในยามสายวันต่อมา เขาจำได้ว่าเป็นเสื้อผ้าของตนจึงสวมมันลงไปแล้วนั่งรออยู่เงียบๆ

ครู่หนึ่งก็มีเสียงไขกุญแจ ประตูเหล็กถูกเปิดออก ชายชราซึ่งเขาเพิ่งเคยเห็นหน้าแต่พอจะเดาได้ว่าคงเป็นคนส่งอาหารให้เขาทุกมื้อก้มลงคำนับ ชี้ไม้ชี้มือเป็นทำนองบอกให้เขาออกไปได้

คุณชายรองสกุลหลี่พยักหน้าแล้วจึงตามร่างผอมที่เดินเตาะแตะนำไปยังทางออกด้านหลังกรมทหาร รถยนต์คันเดียวกับที่ไป ‘เชิญ’ เขามาจากบ้านจอดรออยู่ตรงประตูเล็ก คนขับรถคงได้รับคำสั่งมาแล้วจึงออกรถโดยไม่เอ่ยปากทักทายหรือถามอะไรเขาแม้แต่คำเดียว

รถยนต์คันนั้นแล่นเข้าไปยังคฤหาสน์สกุลหลี่ พ่อบ้านประจำตระกูลรีบเดินเข้ามารายงาน บิดาของเขาเพิ่งออกไปติดต่อธุระต่างเมืองเมื่อตอนเช้าตรู่ แต่สั่งฝากไว้ว่าหากเขากลับมาเมื่อไรให้อยู่กับบ้านอย่าเพิ่งออกไปเตร็ดเตร่ค้างคืนที่ไหนเพราะท่านมีเรื่องจะสอบถาม

เฟยหมิงพยักหน้ารับคำรายงาน เขาปฏิเสธไม่กินอาหารเช้าที่บ่าวหญิงจะไปจัดหามาให้ แล้วเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนชั้นสอง

ร่างโปร่งทิ้งกายลงบนที่นอนนุ่ม มองเพดานเตียงสี่เสาเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะข้างเตียงแล้วดึงลิ้นชักชั้นบนออกมา

ตุ๊กตาทหารทำด้วยเหล็กขนาดเล็กตัวหนึ่งวางอยู่ มือเรียวขาวหยิบมันขึ้นมา สีที่เคลือบอยู่บนผิวหลุดลอกออกไปตามกาลเวลา แต่ก็ยังพอเห็นเค้าหน้าเคร่งขรึมของนายทหารในเครื่องแบบชุดตะวันตกที่ยืนถือปืนอยู่ในท่าเฝ้าระวังได้บ้าง เนื้อเหล็กหนักอึ้งให้สัมผัสเยียบเย็นไม่ต่างจากครั้งแรกที่เขาได้รับมันมาจากมือเล็กๆ คู่นั้น