ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 4 – บทที่ 6

ความคิดอ่านของหญิงสาวช่วยเปิดมุมมองให้กับชายหนุ่มเป็นอันมาก อีกทั้งยังรู้สึกเลื่อมใสในตัวนางอีกด้วย เขาจึงผงกศีรษะรับ “เจ้าพูดถูก”

ได้ยินชายหนุ่มเห็นพ้องกับความคิดของตนแล้ว เผยจื่ออวี๋ก็ดีใจจนตาเป็นประกาย นางตื่นเต้นจนคว้ามือที่เปื้อนดินโคลนของชายหนุ่มไปกุมไว้แน่น “แสดงว่าท่านตอบรับไปช่วยสอนหนังสือแทนเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วใช่หรือไม่”

หวงฝู่จี้มองมือข้างที่ถูกหญิงสาวจับเอาไว้แน่นแล้วก็รู้สึกแปลกๆ จังหวะหัวใจที่เคยเต้นเป็นปกติกลับเต้นถี่เร็วขึ้น และสูบฉีดโลหิตร้อนๆ ให้แล่นพล่านไปทั่วร่าง

เผยจื่ออวี๋มองตามสายตาของชายหนุ่มไปแล้วก็เผลออุทานออกมาคำหนึ่ง นางรีบปล่อยมือของเขาพร้อมกับก้าวถอยหลังไปอีกหลายก้าว ก่อนจะพยายามอธิบาย “ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ แค่ดีใจมากเกินไปหน่อยเท่านั้น หวังว่าท่านจะไม่ถือสา”

สวรรค์ โชคดีแค่ไหนแล้วที่มารดานางไม่ได้ตามมาด้วย หาไม่หากว่าฝ่ายนั้นมาเห็นเข้าคงต้องรีบจับนางให้แต่งงานกับคุณชายหวงแทบไม่ทันแน่นอน

หวงฝู่จี้หลุบสายตาลง ริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มอย่างน่ามอง “ข้าไม่ถือ คนเราดีใจจนลืมตัวกันได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”

เผยจื่ออวี๋ยกมือขึ้นตบหน้าอกตนเองเบาๆ “โชคดีที่ท่านเข้าใจ แต่เรื่องนี้ท่านจะต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับ ถ้าหากท่านแม่ของข้ารู้เข้าล่ะก็ นางจะต้องมาพูดเรื่องให้ท่านแต่งเข้าบ้านข้าแน่ๆ จำไว้นะว่าจะต้องเก็บไว้เป็นความลับสุดยอด”

“วางใจเถอะ เรื่องนี้เกี่ยวพันกับชื่อเสียงของเจ้า ข้าต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับแน่นอน”

“ขอบคุณ ขอบคุณมาก” นางขอบคุณเขาอีกครั้ง

“อวี๋เอ๋อร์ ดูเหมือนเจ้าจะกลัวท่านน้าหวงจับเจ้าแต่งงานมาก” เขาหยิบมีดไม้ไผ่ขึ้นมาวาดลวดลายบนตัวกาต่อ

“กลัวสิ ใครจะไม่กลัว!” หญิงสาวเดินไปที่โต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านข้างและรินน้ำให้ตนเองถ้วยหนึ่ง ปากก็บ่นกระปอดกระแปด “จะให้แต่งงานกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ไม่รู้ว่ากลมหรือแบน เป็นคนดีสุภาพบุรุษ หรือเถื่อนถ่อยกักขฬะก็ไม่รู้ เป็นท่าน ให้ท่านแต่งงานกับสตรีแปลกหน้า ท่านไม่กลัวหรือ”

“นับแต่โบราณมาการแต่งงานต้องสุดแต่บิดามารดาจัดการให้ เจ้าเองก็เป็นสตรี เหตุใดจึงหัวแข็งนักเล่า” โดยเฉพาะอย่างยิ่งเชื้อพระวงศ์เช่นเขา การแต่งงานล้วนเกี่ยวพันกับการเมืองและผลประโยชน์ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่มีสิทธิ์มีเสียงในการแต่งงานของตนเอง หรือรับเอาสตรีที่ตนพึงใจเพียงอย่างเดียวมาเป็นภรรยาได้

“ใครบอกล่ะ ข้าไม่มีทางยอม อย่างไรก็ไม่แต่ง! ถ้าหากไม่ใช่คนที่ข้าชอบ ไม่ใช่คนที่ข้าอยากจะอยู่ร่วมกับเขาไปทั้งชีวิตแล้วล่ะก็ ข้าจะไม่มีวันยอมแต่งงาน ต่อให้ท่านแม่ฆ่าข้าให้ตายก็เถอะ” นางกล่าวด้วยท่าทีจริงจังหนักแน่น

“แล้วถ้าหากบิดาเจ้าเป็นคนจัดการให้เจ้าเล่า เจ้าจะไม่แต่งได้หรือ”

“บิดาข้า?!” เผยจื่ออวี๋ยิ่งทำหน้าเยาะ มุมปากยิ้มเย้ยหยันขึ้นมาอีกหลายส่วนขณะย้อนถาม “เขายังไม่ตายกลางสนามรบอีกหรือ”

ได้ยินนางแช่งชักบุพการีของตนเช่นนี้ หัวคิ้วของหวงฝู่จี้จึงอดขมวดเข้าหากันไม่ได้ เผยเจิ้นเทียนเป็นเสาหลักของบ้านเมือง แต่ตัวเผยจื่ออวี๋ที่เป็นลูกสาวของเขาแท้ๆ กลับแช่งพ่อของตนเองเสียได้…