ทดลองอ่านนิยาย พบพานชายาในแปลงสมุนไพร บทที่ 7 – บทที่ 9

ซึ่งพอบรรดาแขกเหรื่อที่แวะเวียนมารู้ว่าไม่อาจเข้าพบเผยจื่ออวี๋ได้ ก็ฝากของกำนัลและข้อความเอาไว้ที่หลิงอี ก่อนจากไปอย่างรู้จักกาลเทศะกันมากขึ้น แล้วเพราะเหตุใดตอนนี้ที่ด้านนอกถึงได้มีคนดื้อด้าน กล้าต่อปากต่อคำกับหลิงอีได้อีกเล่า

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

หญิงสาวยันตัวขึ้นมาแหวกผ้าม่านออกไปร้องเรียกสองสาวใช้…เสี่ยวหงกับเสี่ยวชิงที่อยู่ทางด้านนอก “เสี่ยวชิงเสี่ยวหง พวกเจ้าเข้ามานี่หน่อย”

เนื่องจากเผยจื่ออวี๋โตเป็นสาว และมารดาก็มีอายุมากขึ้น เพราะฉะนั้นเมื่อนางไม่อาจอาบน้ำและต้องคอยเช็ดตัวอยู่ตลอดแบบนี้ ท่านแม่จึงถือโอกาสตอนที่นางไม่มีเรี่ยวแรงคัดค้าน ซื้อสาวใช้สองนางมาจากนายหน้าตั้งแต่เมื่อสองวันก่อน

ท่านแม่บอกว่าเผยจื่ออวี๋เป็นสาวแล้ว จำเป็นต้องมีสาวใช้ประจำตัวคอยรับใช้อยู่ข้างกาย ยิ่งเวลาป่วยไข้ จะร้องเรียกหาใครสักคนก็ไม่มี

ดังนั้นหวงซื่อจึงยืนกรานไม่ยอมให้ลูกสาวทำอะไรเองอีก และอ้างเหตุผลเพื่อใช้อำนาจเผด็จการออกมาอย่างที่ต่อให้เผยจื่ออวี๋คิดจะคัดค้านก็ยังยาก

“คุณหนู มีอะไรจะสั่งหรือเจ้าคะ” เสี่ยวชิงที่มีรูปร่างค่อนข้างผอมบางคุกเข่าลงพลางเอ่ยถาม

“เสี่ยวชิง เจ้ากับเสี่ยวหงออกไปดูซิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าหากมีใครกำลังทะเลาะอยู่กับหลิงอีจริงๆ ก็อย่าให้เขาล้ำเส้นนักเล่า เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่คุณชายหวงที่เป็นเพื่อนบ้านเราให้ยืมตัวมา”

ไม่นานเสี่ยวชิงกับเสี่ยวหงก็กลับมารายงานว่าเคอฮูหยินมาขอพบนาง แต่ถูกหลิงอีสกัดไว้ที่หน้าประตู

เผยจื่ออวี๋ย่นหัวคิ้วพลางคิดในใจว่าเคอฮูหยินผู้นี้คงเป็นเพียงพอนเหลืองมาเยี่ยมเยือนไก่วันปีใหม่* แน่ ทั้งที่นางก็นอนอยู่บนเตียงมานานถึงครึ่งเดือนเข้าไปแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยเห็นสกุลเคอส่งคนมาขอโทษขอโพยเลยสักครั้ง แล้วทำไมวันนี้จู่ๆ ถึงมาได้

“เสี่ยวหง เจ้าไปบอกให้หลิงอีปล่อยนางเข้ามา เถียงกันแบบนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ถ้าเกิดเสียงดังไปถึงท่านแม่ของข้าจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่” ท่านแม่ของนางเป็นคนอ่อน ดีไม่ดีอาจถูกเคอฮูหยินผู้ดุร้ายทำให้ตกใจจนหน้าซีดก็เป็นได้

“เสี่ยวชิง เจ้าช่วยเอาเสื้อมาคลุมให้ข้าที ใส่แต่เสื้อชั้นกลางแบบนี้ ใครเห็นจะดูไม่ค่อยมีมารยาทนัก” เผยจื่ออวี๋ดึงผ้าห่มออก ลุกขึ้นมานั่งที่ขอบเตียง และชี้นิ้วไปที่เสื้อคลุมซึ่งห้อยอยู่บนราว

เสี่ยวชิงรีบช่วยนางสวมเสื้อคลุมอย่างคล่องแคล่วว่องไว และช่วยหวีรวบผมให้นางอย่างง่ายๆ ก่อนประคองเผยจื่ออวี๋ที่ยังคงอ่อนแรงสีหน้าซีดขาวไปที่ห้องโถงใหญ่อย่างระมัดระวัง

เผยจื่ออวี๋ค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ประธานโดยมีเสี่ยวชิงคอยช่วยประคอง พอเห็นเคอฮูหยิน นางก็ไม่ได้เอ่ยโอภาปราศรัยอย่างเกรงใจ แต่ถามอย่างเปิดประตูเห็นภูเขา** ทันที “เคอฮูหยิน ไม่ทราบว่าที่ท่านมาหาข้าวันนี้มีธุระอะไรหรือ”

แม้แต่น้ำชายังไม่มีให้สักถ้วยก็ถามหาธุระกันแล้ว เคอฮูหยินรู้สึกขัดใจอยู่บ้าง แต่เพื่อเรื่องของลูกสาว นางจึงได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้

* เพียงพอนเหลืองมาเยี่ยมเยือนไก่วันปีใหม่ เป็นสำนวน หมายถึงคนเจ้าเล่ห์ที่หยิบยื่นความปรารถนาดีให้ย่อมมีเจตนาร้ายแฝงอยู่ โดยเพียงพอนเหลือง หรือ Yellow Weasel เป็นสัตว์กินเนื้อขนาดเล็ก รูปร่างเพรียว ขาสั้น หางสีน้ำตาลเหลือง ขนหลังสีน้ำตาลเทา ออกหากินเวลากลางคืน ชาวจีนสมัยโบราณจัดว่าเป็นสัตว์ที่ชอบลักขโมยของกินตามบ้านเรือน

** เปิดประตูเห็นภูเขา เป็นสำนวน เปรียบถึงการเปิดฉากพูดอย่างตรงไปตรงมา